คือแฟนผมเล่าถึงอดีตให้ผมฟังว่า
"เขาเคยพลาดไปมีอะไรกับเพื่อน ทั้งๆที่เขาคิดเเค่เพื่อน


เรื่องมันมีอยู่ว่า เขาเเละพวกเพื่อนได้นัดที่จะไปเที่ยวด้วยกันแต่ก็ไม่ได้ไปกันสองต่อสองก็มีเพื่อนคนอื่นไปด้วยประมาณ4-6คน  เเต่เพื่อนคนอื่นก็ไปกับแฟนเป็นคู่ๆขับมอเตอร์ไซค์ ซึ่งแฟนผมก็ไปกับเพื่อนคนนี้คู่กันไป เเต่ก่อนจะถึงวันออกเดินทางเพื่อนคนนี้ได้บอกให้แฟนผมไปนอนที่บ้านเพื่อนคนนี้เพราะมันต้องออกเดินทางเเต่เช้าแฟนผมก็ตกลงมานอนด้วย ละแฟนผมเขาก็บอกก็มีอะไรกันกับเพื่อนคนนี้ เขาบอกผมว่าใจเขาไม่อยากจะมีอะไรด้วยเเต่อารมณ์มันพาไปเลยเผลอใจ รุ่งเช้าก็ออกเดินทาง ระหว่างเดินทางพักที่โรมเเรม ก็มีอะไรกันอีก สรุปมีอะไรกันกี่ครั้งผมก็ไม่ได้ถามนะ แฟนผมเขาก็บอกว่าเพื่อนคนนี้ก็แอบชอบเขาอยู่เหมือนกันเเต่เขาไม่ได้คิดอะไรด้วยมากกว่าเพื่อนพวกเพื่อนๆก็เเซวเหมือนยุจะให้คบกันมาตลอด ไปหลายคืนอยู่ครับเกือบอาทิตย์ได้ จนแฟนผมเริ่มรู้สึกชอบและประทับใจการดูแลของเพื่อนคนนี้ จนกระทั่งกลับมาบ้านแฟนผมก็บอกเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไป สรุปก็คือโดนฟันเเล้วทิ้งนั่นแหละครับ แฟนผมเขาก็บอกเขาเสียใจ ที่ยอมให้เพื่อนคนนี้ทำไมถึงตัดสินใจแบบนั้นเเละรู้สึกผิดมาตลอดจนเขาให้อภัยตัวเองได้ในที่สุด


"ความรู้สึกของผม"
แฟนผมเล่าให้ฟังผมก็เข้าใจและเห็นใจเขานะ เเต่อีกมุมนึงคือมันตะขึดตะขวงใจก็มีดาวนิดๆอยู่เหมือนกันว่าทำไมแฟนเราถึงยอมได้เอาจริงๆผมก็ไม่อยากจะคิดว่าเขาง่ายนะ


"คำถามคือ"
ผมควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีครับ มาแชร์มุมมองความรู้สึกกันก็ได้

ขอบคุณมากครับผม