ขอย้อนไปตอนสมัยมัธยมต้นนะคะ
เราเป็นคนไม่ได้มีความฝัน และไม่ค่อยชอบการเรียนเท่าไหร่ แต่ไม่เคยติด 0หรือนะคะ
ส่งงานตลอด เกรดตอนนั้น3.40 ที่ได้เยอะเพราะมีเพื่อนค่ะ
ตอนนั้นเราแค่คิดว่าเรียน ยังไงก็ได้ ขอแค่จบม.3 ก็พอไม่ต้องไปซีเรียสกับมัน
แต่พอจบม.3มาแล้ว เราก็ลังเลใจ จนเลือกเรียนสายอาชีพ พอเพื่อนถามว่า ทำไมถึงเลือกสายอาชีพบัญชี
เราก็ยังไม่รู้เลยว่าทำไมถึงอยากเรียน แค่อยากเรียนให้จบไปงั้นๆไม่มีความฝันอะไร
ทุกครั้งที่ครูถามว่าอยากเป็นอาชีพอะไร
เราได้แค่ตอบตามเพื่อนไปเท่านั้น คำตอบในใจของเราคือว่างเปล่า
หลังจากนั้นเราก็เข้ามาเรียนคิดว่าตัวเองทำได้ แต่ไปๆมาเรากลับรู้สึกว่า เหมือนเราเจอทางตัน เรียนไม่รู้เรื่อง
บัญชีทุกวิชาเรา ได้แค่เกรด1 บางวิชาเราเกือบติด0ดีที่ครูใจดีช่วยทำให้ไม่ติด แต่เราก็พยายามจำใจเรียนต่อไป
จนมาถึงปี2 เริ่มเรียนไม่ไหว เพราะไม่มีเข้าใจ บช เบื้องต้นด้วย ทำให้ไม่อยากเรียน พอเราไปบอกแม่ก็บอกว่าไม่อยากให้ย้าย ทนๆเรียนไปเดี๋ยวก็จบเอง ตอนนั้นเราก็ทำอะไรไม่ได้ จึงทนเรียนจนจบปวช. เกรดเฉลี่ย ประมาณ 3.14 แต่ดีตรงที่มีเพื่อนดีนี่แหละทำให้เราลอกการบ้านบช.เค้าก็ให้เราลอกบ่อยๆ555
และหลังจากจบมาแล้ว เราต่อ ปวส ตอนแรกเราคิดว่าเราไม่อยากต่อสายบัญชีแล้ว เราคิดว่าอยากเรียน การตลาด หรือไม่ก็เรียนทำอาหาร
แต่แม่ก็บอกว่าทำไมไม่เรียนสายเดิมแค่2ปีเอง เพราะไม่อยากให้เราเริ่มใหม่ สุดท้ายเราก็เลยเรียนบช.ต่อ
และนั่นก็เป็นจุดจบของเราเลยค่ะ เราไปต่อไม่ไหวค่ะ เรายิ่งเรียนแล้วไม่เข้าใจเลย เราเลยลาออกจากรร.
จากนั้นประมาณ4-5เดือนที่ผ่านมาเราก็ใช้เวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น และก็ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยค่ะ ไม่ได้หางานทำอะไร
เราเป็นคนที่ชอบการอ่านนิยายมาก เคยแต่งนิยาย แต่ไม่เคยแต่งลงเว็ปนะคะ ภาษาไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ แต่งให้ตัวเองอ่าน555และเป็นคนชอบทำขนมเบอร์เกอรี่ค่ะ เคยคิดว่าอยากทำขาย แต่ที่บ้านไม่มีเตาอบ คงต้องเก็บเงินซื้อก่อน เวลาว่างส่วนใหญ่เราเรียนภาษาอังกฤษ ตามยูทูป ท่องคำศัพท์ เพราะเราอยากเก่งภาษามากขึ้น และดูพวกการทำธุรกิจ หาความรู้ในยูทูปบ้าง
จนประมาณเดือนธ.คปีที่ผานมา แม่ว่าอยากให้เราลอง สอบตำรวจนายสิบดูเพราะใช้แค่วุฒิม.6
เราก็เลยว่าจะลองสอบดู เลยลงติวคอร์ส เป็นคนที่ไม่ค่อยถนัดพวกคณิตศาสตร์ไม่มีพื้นฐานเลย เรียกว่าไม่ชอบเลย แต่ก็พยามทำให้เต็มที่
จนติวมาตลอดได้2-3เดือนแล้ว จนช่วงนี้เรารู้สึกหมดไฟไปกลับการติวสอบ ทำไมเราถึงไม่ชอบยังไงไม่รู้ เราไม่ชอบแบบนี้เลย แต่เราก็พยายามให้ตัวเองกลับมาติวอีกครั้ง ทุกครั้งที่เราเบื่อกับมันหมดไฟจะพูดกับตัวเองเสมอว่าเราทำได้ แต่ทำไมครั้งนี้เราถึงขี้เกียจไม่อยากทำ
พอมีคนถามว่า “ทำไมถึงอยากสอบเป็นตร.หรอ” เรากลับตอบไม่ได้
คำตอบของเรา มันกลับสวนทางกลับสิ่งที่เราทำเลยค่ะ เราไม่อยากเป็นตรเลยซักนิด
เราแค่คิดว่าแม่อาจจะดีใจก็ได้ ถ้าสอบได้ เพราะแม่อยากให้เราเป็นตร.
เรารู้สึกว่าเราเป็นคนที่ทำอะไรไม่ค่อย สำเร็จเลยค่ะ ตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว ตอนนี้เราเครียดมากเลย เรายังไม่รู้จะทำยังไง เราควรเลือกติวสอบต่อดีไหมคะ
จะอายุใกล้20แล้ว เริ่มมาคิดว่าแล้วในอนาคตจะทำอาชีพอะไร ชีวิตวิตจะเป็นยังไงต่อจากนี้ ยังไม่รู้เลยค่ะ
ไม่รู้จะทำอะไรดี เรียนไม่จบ
เราเป็นคนไม่ได้มีความฝัน และไม่ค่อยชอบการเรียนเท่าไหร่ แต่ไม่เคยติด 0หรือนะคะ
ส่งงานตลอด เกรดตอนนั้น3.40 ที่ได้เยอะเพราะมีเพื่อนค่ะ
ตอนนั้นเราแค่คิดว่าเรียน ยังไงก็ได้ ขอแค่จบม.3 ก็พอไม่ต้องไปซีเรียสกับมัน
แต่พอจบม.3มาแล้ว เราก็ลังเลใจ จนเลือกเรียนสายอาชีพ พอเพื่อนถามว่า ทำไมถึงเลือกสายอาชีพบัญชี
เราก็ยังไม่รู้เลยว่าทำไมถึงอยากเรียน แค่อยากเรียนให้จบไปงั้นๆไม่มีความฝันอะไร
ทุกครั้งที่ครูถามว่าอยากเป็นอาชีพอะไร
เราได้แค่ตอบตามเพื่อนไปเท่านั้น คำตอบในใจของเราคือว่างเปล่า
หลังจากนั้นเราก็เข้ามาเรียนคิดว่าตัวเองทำได้ แต่ไปๆมาเรากลับรู้สึกว่า เหมือนเราเจอทางตัน เรียนไม่รู้เรื่อง
บัญชีทุกวิชาเรา ได้แค่เกรด1 บางวิชาเราเกือบติด0ดีที่ครูใจดีช่วยทำให้ไม่ติด แต่เราก็พยายามจำใจเรียนต่อไป
จนมาถึงปี2 เริ่มเรียนไม่ไหว เพราะไม่มีเข้าใจ บช เบื้องต้นด้วย ทำให้ไม่อยากเรียน พอเราไปบอกแม่ก็บอกว่าไม่อยากให้ย้าย ทนๆเรียนไปเดี๋ยวก็จบเอง ตอนนั้นเราก็ทำอะไรไม่ได้ จึงทนเรียนจนจบปวช. เกรดเฉลี่ย ประมาณ 3.14 แต่ดีตรงที่มีเพื่อนดีนี่แหละทำให้เราลอกการบ้านบช.เค้าก็ให้เราลอกบ่อยๆ555
และหลังจากจบมาแล้ว เราต่อ ปวส ตอนแรกเราคิดว่าเราไม่อยากต่อสายบัญชีแล้ว เราคิดว่าอยากเรียน การตลาด หรือไม่ก็เรียนทำอาหาร
แต่แม่ก็บอกว่าทำไมไม่เรียนสายเดิมแค่2ปีเอง เพราะไม่อยากให้เราเริ่มใหม่ สุดท้ายเราก็เลยเรียนบช.ต่อ
และนั่นก็เป็นจุดจบของเราเลยค่ะ เราไปต่อไม่ไหวค่ะ เรายิ่งเรียนแล้วไม่เข้าใจเลย เราเลยลาออกจากรร.
จากนั้นประมาณ4-5เดือนที่ผ่านมาเราก็ใช้เวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น และก็ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยค่ะ ไม่ได้หางานทำอะไร
เราเป็นคนที่ชอบการอ่านนิยายมาก เคยแต่งนิยาย แต่ไม่เคยแต่งลงเว็ปนะคะ ภาษาไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ แต่งให้ตัวเองอ่าน555และเป็นคนชอบทำขนมเบอร์เกอรี่ค่ะ เคยคิดว่าอยากทำขาย แต่ที่บ้านไม่มีเตาอบ คงต้องเก็บเงินซื้อก่อน เวลาว่างส่วนใหญ่เราเรียนภาษาอังกฤษ ตามยูทูป ท่องคำศัพท์ เพราะเราอยากเก่งภาษามากขึ้น และดูพวกการทำธุรกิจ หาความรู้ในยูทูปบ้าง
จนประมาณเดือนธ.คปีที่ผานมา แม่ว่าอยากให้เราลอง สอบตำรวจนายสิบดูเพราะใช้แค่วุฒิม.6
เราก็เลยว่าจะลองสอบดู เลยลงติวคอร์ส เป็นคนที่ไม่ค่อยถนัดพวกคณิตศาสตร์ไม่มีพื้นฐานเลย เรียกว่าไม่ชอบเลย แต่ก็พยามทำให้เต็มที่
จนติวมาตลอดได้2-3เดือนแล้ว จนช่วงนี้เรารู้สึกหมดไฟไปกลับการติวสอบ ทำไมเราถึงไม่ชอบยังไงไม่รู้ เราไม่ชอบแบบนี้เลย แต่เราก็พยายามให้ตัวเองกลับมาติวอีกครั้ง ทุกครั้งที่เราเบื่อกับมันหมดไฟจะพูดกับตัวเองเสมอว่าเราทำได้ แต่ทำไมครั้งนี้เราถึงขี้เกียจไม่อยากทำ
พอมีคนถามว่า “ทำไมถึงอยากสอบเป็นตร.หรอ” เรากลับตอบไม่ได้
คำตอบของเรา มันกลับสวนทางกลับสิ่งที่เราทำเลยค่ะ เราไม่อยากเป็นตรเลยซักนิด
เราแค่คิดว่าแม่อาจจะดีใจก็ได้ ถ้าสอบได้ เพราะแม่อยากให้เราเป็นตร.
เรารู้สึกว่าเราเป็นคนที่ทำอะไรไม่ค่อย สำเร็จเลยค่ะ ตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว ตอนนี้เราเครียดมากเลย เรายังไม่รู้จะทำยังไง เราควรเลือกติวสอบต่อดีไหมคะ
จะอายุใกล้20แล้ว เริ่มมาคิดว่าแล้วในอนาคตจะทำอาชีพอะไร ชีวิตวิตจะเป็นยังไงต่อจากนี้ ยังไม่รู้เลยค่ะ