โอ้โฮ ตอนแรกก็เกร็งๆ นิดหน่อย แต่ไม่มากเท่าไรเพราะทำงานผู้ช่วยมา ๘ ปี ตั้งแต่เรียนจบมาปี ๓๑ แล้วของพี่ชนะอีก ๘ ปีที่ช่วยกันมา ก็เยอะมากจนรู้สึกว่าไม่มีอะไรแล้ว เราเรียนรู้จากครูทุกคน คนแรกคือ พี่ยิ่ง-ยิ่งยศ ปัญญา พี่งัด-สุพล วิเชียรฉาย แล้วก็มาถึง พี่นะ-ชนะ คราประยูร เราเรียนรู้จากงานของแกมากมายแล้ว อยู่ในกองจนแทบจะรู้แล้วว่าควรจะทำอะไร อย่างไร เพียงแต่ว่าความรับผิดชอบมันเพิ่มมากขึ้น จากที่เคยเป็นผู้ช่วย ก็ต้องมากขึ้น ถามว่าเหนื่อยไหม ก็เหนื่อย แต่พอได้มาทำเอง มันมีความฝันของตัวเอง จากแต่ก่อนมีความฝัน แต่เป็นฝันที่คนอื่นเขาฝันแล้วเราไปช่วยเขา แต่อันนี้กลับไปอ่านบทแล้วเราก็คิดว่า อยากได้ภาพแบบนี้ อยากได้อารมณ์แบบนี้ อยากได้ความรู้สึกนี้ ก็สนุกตรงนั้น สำหรับเรื่องแรกที่ออกมา ตะวันลับฟ้า คนชอบ ก็รู้สึกดี ก็ตรงกับที่พี่จิ๋มเขาพูดว่าแอ้วเหมาะกับละครรักๆ เป็นละครผู้หญิงๆ

• เพราะอะไรคะ?

ไม่รู้นะ เวลาคนถามว่าทำไมชอบทำละครสไตล์นี้ เราก็ว่าเราเป็นผู้หญิงนะ ผู้หญิงจะมีมุมมอง มีความรักอีกแบบหนึ่ง แล้วเราไม่ได้แต่งงาน ไม่เคยรู้รสของความเจ็บปวดมากมาย ถ้าแต่งงานไปจริงๆ ไปอาจจะแบบว่า โอ้โฮ ความรักเป็นอย่างนี้เหรอ แต่ตัวเองก็มีความฝัน เป็นความฝันของผู้หญิงโสดๆ คนหนึ่ง ถามว่าฟังเพลงเศร้าไหม ก็ฟังนะ ฟังแล้วก็เจ็บปวดดี เรามีความรู้สึกเกี่ยวกับเรื่องราวความรักมากมายถึงจะไม่ได้สัมผัสเอง แต่ฟังจากเพลงหรือจากคนอื่นเล่า หรือกำกับฯใคร เขาก็จะใช่ๆ ใช่เลย ที่เหมาะจะกำกับฯละครรักก็คงเป็นเพราะเป็นผู้หญิงมั้ง แล้วเรามีความละเอียดอ่อนค่ะ

• เป็นความจริงที่ในความเป็นผู้หญิงมีความละเอียดอ่อน ช่วยให้ทำงานได้รอบคอบขึ้น แล้วถ้ามองในแง่ของความเชื่อมั่นจากผู้ร่วมงานล่ะคะ การเป็นผู้กำกับฯผู้หญิงมีผลบ้างไหม?

สมัยนี้คงไม่มีแล้วล่ะค่ะ คือเราให้เกียรติกัน อย่างพี่ผู้กำกับฯภาพก็เป็นผู้ชาย ทำงานด้วยกัน แล้วเราก็บอกเลยนะ เวลาทำงานกับใคร อย่างทำเรื่องแรกก็บอกเลยว่า หนูทำงานเรื่องแรกนะคะพี่ เผื่อมีอะไรแนะนำ บอกเลยว่าแอ้วไม่ได้เรียนเรื่องภาพนะ เพราะฉะนั้นก็จะไม่รู้เลย เขาก็จะดูแลให้ มันคงเป็นความรู้สึกของตัวเราเองมากกว่าที่จะรู้สึกว่าเขาเป็นอย่างนี้หรือเปล่า อาจจะเป็นเพราะละเอียดอ่อนกับความรู้สึกต่างๆ หรือไปได้ยินอะไรมา แต่เรารู้ว่าต้องรับผิดชอบ แล้วต้องผ่านมันไปให้ได้ เวลาทำอะไรแล้ว

• ละครแนวที่คนอื่นว่าเหมาะกับละครที่คุณถนัดคือแนวเดียวกันหรือไม่?

จริงๆ แล้วถ้าทำเรื่องไหนขอให้มีคำว่ารักเถอะ แล้วละครไทยยังไงก็เชื่อว่าเป็นพระเอก นางเอก มีความกุ๊กกิ๊ก มีความรัก แต่ส่วนมากจะดูว่า บทส่งมาแล้วชอบหรือเปล่า เพราะปกติจะทำงานทีละเรื่องไงคะ แล้วก็จะรู้สึกอยู่กับตรงนั้น มันอยู่ที่ว่าเราจับอะไรแล้วเราสนุกกับมันมากกว่า แต่แน่ๆ ถ้าชอบจริงๆ คือ ความรัก ความกุ๊กกิ๊ก ความสะเทือนใจ ยังไงขอให้มีความโรแมนติคอยู่ในเรื่องค่ะ

• อย่างเรื่อง อุ้มรัก ในตอนนั้นก็ถือว่าประสบความสำเร็จมากๆ เลยนะคะ?

คือตอนนั้นไปทำละครเวทีอยู่เชียงใหม่หลายปีมากค่ะ แล้วก็ไปเจอพี่ดาซึ่งมีโปรเจ็คท์เรื่องนี้และหาผู้กำกับฯ อยู่ เขาก็โทร.หาพี่หนุ่ม (กฤษณ์ ศุกระมงคล) ว่าอยากได้ผู้กำกับฯ ผู้หญิง แต่ก็ไม่รู้ว่าแอ้วทำงานอยู่กับพี่จิ๋มตลอดหรือเปล่า แล้วก็เรียกมาคุยกันว่าอยากทำไหม เราก็บอกเอาสิพี่ ถ้าพี่เห็นว่าหนูเหมาะก็ทำ เพราะเป็นเรื่องผู้หญิงๆ ตอนนั้นพล็อตเรื่องเขามีอยู่แล้ว ไม่ได้ไปเอาของใครมา เป็นของเอกลิขิตอยู่แล้วซึ่งก็ดีนะ เราไม่รู้เลยว่าผู้ชายมีมุมตรงนี้ด้วย คนเขียนบทเป็นผู้ชาย เขาเขียนในความรู้สึกที่เป็นพ่อของลูก คุณเอกก็จะรับฟังเราด้วย รู้สึกดีที่ทำงานกับเขา เขาเป็นผู้ชายที่มีความละเอียดอ่อน แล้วก็ยอมรับ ในขณะที่เราเป็นผู้หญิง มาร่วมงานกันก็สอดรับกันพอดี ลงตัว ทำงานกับพี่ดา เขาก็เป็นผู้หญิงที่มีมุมละเอียดอยู่

• การที่ละครเรื่องนี้มีเสียงตอบรับที่ดี ส่งผลกระทบต่อการทำงานของคุณอย่างไรบ้างคะ?

ส่งผลกระทบในแง่ดีค่ะ ทุกคนที่ร่วมงานกันจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าดีมาก อย่างวันนั้นประทับใจมากเลย หลังจากที่ไปออกรายการตีสิบ ตอนเช้าไปถ่ายละคร คนก็มาทักว่าพี่แอ้วเหรอคะ โอ้โฮ จำชื่อเราได้ด้วย (หัวเราะ) ก็มาขอถ่ายรูป แล้วมีคุณยายคนหนึ่งบอกว่า หนู ยายชอบมากเลย หนูเก่งจัง หนูดีจัง เป็นความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้น อิ่มใจค่ะ งานก็เข้ามาเยอะด้วยนะ แต่ตัวเองจะไม่รับซ้อนค่ะ ชอบกำกับฯ ทีละเรื่อง เพราะเราจะหายใจอยู่กับตรงนั้น