เราคบกับแฟนมา 4 ปี และย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้ว ที่คอนโดของเค้า
เค้าเป็นคนที่มีข้อดีอยู่พอสมควร ไม่ติดเหล้า คือกินบ้างแต่ไม่บ่อยและไม่เคยออกไปกินเหล้านอกบ้าน ไม่ปาร์ตี้ ไม่สูบบุหรี่
ไม่เคยมีเรื่องนอกใจให้ปวดหัว ไปไหนก็จะโทรหา รายงานตลอดว่าอยู่ไหน กับใคร ทำอะไรอยู่ จะกลับบ้านเมื่อไหร่
เป็นคนทำงานเก่ง ฉลาด หัวดีและเรียนเก่งค่ะ บุคลิกเวลาอยู่กับคนอื่นจะดูเป็นคนนิ่งๆ สุขุม เรียบร้อย
แต่ข้อเสียก็มีไม่น้อยเหมือนกัน คือเค้าเป็นคนขี้หงุดหงิด เอาแต่ใจตัวเอง หัวร้อนบ่อยเวลาอยู่ด้วยกัน
แรกๆที่คบกัน ก็พอดูออกว่าเค้าเป็นคนใจร้อน ขี้หงุดหงิด เจ้าอารมณ์ แต่ก็คิดว่าถ้าเราใจเย็น เอาน้ำเย็นเข้าลูบก็น่าจะดีขึ้น เพราะพ่อเราเองก็เป็นคนใจร้อน แ่แม่เราใจเย็นมากๆ เค้าก็รักกันดี ไม่มีปัญหาอะไร จนล่าสุดแม่เค้าก็มีเตือนว่าลูกชายเค้าค่อนข้างเอาแต่ใจนะ เพราะถูกเลี้ยงแบบตามใจมาตั้งแต่เล็กๆ เราที่ฟังก็ไม่ได้คิดว่าจะอาการหนักขนาดนี้ *ต้องบอกว่าที่บ้านแฟนเป็นคนชอบพูดตู เมิงกันเองภายในบ้าน ซึ่งแรกๆที่เรารู้จัก เราก็ตกใจเพราะไม่เคยเจอแบบนี้ แต่ก็ทำเฉยๆ เพราะเค้าเองก็คุยกับเราสุภาพดี
จนหลังๆ เริ่มรู้สึกว่ามันมากเกินไปแล้วค่ะ ไม่พอใจอะไรก็โวยวาย เสียงดัง ทะเลาะกันก็จะหลุดคำพูดหยาบคาย ภาษาพ่อขุนมาหมด ตู เมิง ไม่สนใครทั้งนั้น จนเราตกใจ แรกๆคือตกใจมากๆ เพราะที่บ้านเราเอง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นลูกผู้ดีขนาดนั้น แต่เราค่อนข้างแน่ใจว่าเราถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี พ่อแม่ไม่เคยพูดคำหยาบใส่กัน หรือพูดหยาบกับเราเลย เราก็เลยค่อนข้างรับไม่ได้ พอเราอธิบายดีๆด้วยเหตุผลว่าไม่ชอบ ให้เปลี่ยน ให้รู้ทันอารมณ์ตัวเองอย่าพูดคำหยาบ เค้าก็จะสวนกลับมาว่า ก็ทำไม สิทธิ์ของเค้า เค้าจะพูดแบบนี้แหละ รับไม่ได้ก็ออกจากบ้านไป เราก็จะเถียงกลับว่าพูดแบบนี้ได้ไง นิสัยไม่ดี มาไล่ได้ไง ที่พูดนี่คิดก่อนพูดหรือเปล่า ตอนชวนมาอยู่พูดจาหว่านล้อมดิบดี พอหงุดหงิดเอะอะก็จะไล่ออกไป ใช้ได้ที่ไหน แต่สุดท้ายก็ลงเอยว่าไม่ได้ออกจากบ้าน เงียบๆไป แล้ววันรุ่งขึ้นก็จะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เรื่องที่เล่ามานี่ไม่ได้เกิดขึ้นทุกวันนะคะ นานๆจะเกิดที แต่พอเกิดก็ทำให้เราคิดอยากจะเลิกทุกที แต่เราก็ยังไม่เลิก/เลิกไม่ได้ก็ไม่รู้ทำไม
แต่เหตุการณ์ที่ทำให้เราถึงขนาดต้องมาตั้งกระทู้ถาม คือเกิดจากว่า แฟนเป็นคนหวงของที่ตัวเองซื้อมาใช้มากๆๆ แบบเป็นคนรักของ ใช้ของอย่างระมัดระวัง เป็นรอยไม่ได้ บิ่นหักใดๆไม่ได้ จะต้องทิ้งแล้วซื้อใหม่ทันที ซึ่งต่างกับเราตรงที่บางครั้งถ้าของพังหรือเป็นรอย เราก็จะรู้สึกเสียดายแหละ แต่เราก็ยังใช้ต่อ ไม่ได้ทิ้งแล้วซื้อใหม่ เพราะเราเสียดายตังมากกว่า ทีนี้เรื่องมันคืออุปกรณ์ไม้ของเค้าเป็นรอยบิ่นเล็กน้อย แล้วเค้าเหมือโทษว่าที่มันบิ่นเป็นเพราะว่าเราแหละทำ เพราะเค้าไม่ได้ทำแน่นอน (หนึ่งในข้อเสียคือ ตัวเค้าเองไม่เคยผิดเลย ไม่ว่าจะทำอะไร) เค้าบอกว่าตัวเองใช้ของทุกวัน ดูทุกวัน ไม่เคยมีรอยถลอกอะไรเลย ตอนนี้มามีรอยได้ยังไง เราเองไม่เคยหยิบเอาไปใช้เลยเพราะกลัวจะทำมันเป็นรอยนี่แหละ มีแต่คอยช่วยทำความสะอาดให้เพราะกลัวมันเปื้อนแล้วจะสกปรก มากกว่าเดิม เช็ดไม่ออก เราก็ยืนยันปฏิเสธไปว่าไม่รู้เหมือนกัน เค้าก็เริ่มหงุดหงิด หัวร้อน แล้วพูดด่าขึ้นมาว่า แล้วผีที่ไหนมันจะทำ ตูไม่รู้ใครทำ แต่ถ้าเมิงไม่ได้ทำ ตูไม่ได้ทำก็ผีแหละที่ทำ เมิงไม่ยอมรับ ตูก็ทิ้งแม่มละ แล้วหลังจากสิ้นเสียงเค้าก็หยิบของชิ้นนั้นมาขว้างลงพื้น...
เราก็ตกใจมากว่าแบบ รอยมันนิดเดียวมากๆเลยนะคะ ก็เลยตะโกนไปว่าขวางของทำไม ทำเพื่อ ถ้าอยากได้คนผิด เราผิดให้ก็ได้ ถ้าเธอคิดว่าดูดีแล้ว ตัวเองไม่เคยทำผิด ก็เดี๋ยวเราผิดเอง เดี๋ยวเราซื้อคืนเอง (เราทำเพื่อตัดปัญหา รู้ค่ะว่าไม่ควรแต่พอเกิดเหตุจริงๆก็พยายามประนีประนอม) ซึ่งเค้าก็ยังคงยืนยันว่าตัวเองไม่ทำ ไม่ผิด ถ้าไม่มีใครทำก็ทิ้ง เดี๋ยวจะทิ้งให้หมดเลย นี่ก็งงว่าอะไรนักหนา
แล้วเราก็เริ่มพูดแบบว่า ทำไมชอบโมโหแล้วปาข้าวของ มันไม่มีมารยาทเลย ไม่สุภาพ เค้าก็บอกว่า เธอยุ่งอะไรด้วย ของๆเค้า เค้าไม่ชอบ ไม่สบายใจจะใช้มัน เค้าก็จะปา จะเขวี้ยงทิ้ง เรามายุ่งอะไร อยู่ที่ไหนก็จะปา อยู่บ้านก็จะปา จะทำไม เค้าแค่ปาของ ไม่ได้ทำร้ายใคร ไม่ได้ตีใครหนิ
เราก็อึ้งไปเลยว่า คนเรามันจะขาดสติ ไม่มีมารยาทได้ขนาดนี้เลยหรอ เราก็ตำหนิเค้าไปว่า ก็เพราะว่าตั้งแต่ยังเล็ก พอทำแล้วผู้ใหญ่ไม่ห้าม ไม่มีคนสอนไง โตมาเลยเป็นแบบนี้ แล้วบอกเค้าไปว่าโตแล้วอย่าทำตัวเป็นเด็กๆ ช่วยมีเหตุผลหน่อย รู้ทันอารมณ์ตัวเองหน่อย โกรธได้เราไม่ว่าเลย หงุดหงิดก็ได้ มันเป็นอารมณ์ของทุกคนอยู่แล้ว แต่คนเราหงุดหงิดก็ไม่ควรจะขว้างปาข้าวของสิ อยู่ด้วยกันไม่ให้เกียรติกันเลย เค้าก็ยังจะย้อนกลับมาว่า ก็ทำไม ก็จะทำแบบนี้ อยู่ไหนกับใครก็จะทำ ต่อให้ย้อนเวลากลับไปก็ไม่เสียใจที่ทำ และคงจะทำเหมือนเดิม เรานี่แบบอึ้งมาก.. จุดนั้นเราก็โกรธเหมือนกันโกรธเค้าแล้วก็พาลโกรธที่บ้านเค้าด้วยว่า เลี้ยงคนๆนึงให้โตมาไม่มีมารยาทแบบนี้ได้ยังไง
เราเลยสงสัยว่า นิสัยแบบนี้มันไม่มีทางหายใช่ไหมคะ ถึงแม้ว่าเราจะรับบทนางใจเย็นขนาดไหน มันก็ไม่มีทางให้เค้าดีขึ้นใช้ไหม
แล้วถ้าเค้าไม่ดีขึ้นเลย เราควรจะทนกับคนนี้ไหม หรือควรเลิกไปดีกว่า คือตอนอารมณ์ดีๆ ไม่หัวร้อน ก็เป็นคนที่ดีคนนึงเลยนะคะ เราเลยลังเลมาก สับสนไปหมด
ปล. เราอ่านในกระทู้อื่นๆทำนองนี้ มีคนแนะนำให้ไปพบแพทย์ น่าจะช่วยได้ พอเราพูดเค้าก็บอกว่าไม่ไป เธอจะมายุ่งอะไร ...
แฟนเป็นคนใจร้อน หัวร้อน ขี้หงุดหงิดเราควรทำยังไงดีคะ
เค้าเป็นคนที่มีข้อดีอยู่พอสมควร ไม่ติดเหล้า คือกินบ้างแต่ไม่บ่อยและไม่เคยออกไปกินเหล้านอกบ้าน ไม่ปาร์ตี้ ไม่สูบบุหรี่
ไม่เคยมีเรื่องนอกใจให้ปวดหัว ไปไหนก็จะโทรหา รายงานตลอดว่าอยู่ไหน กับใคร ทำอะไรอยู่ จะกลับบ้านเมื่อไหร่
เป็นคนทำงานเก่ง ฉลาด หัวดีและเรียนเก่งค่ะ บุคลิกเวลาอยู่กับคนอื่นจะดูเป็นคนนิ่งๆ สุขุม เรียบร้อย
แต่ข้อเสียก็มีไม่น้อยเหมือนกัน คือเค้าเป็นคนขี้หงุดหงิด เอาแต่ใจตัวเอง หัวร้อนบ่อยเวลาอยู่ด้วยกัน
แรกๆที่คบกัน ก็พอดูออกว่าเค้าเป็นคนใจร้อน ขี้หงุดหงิด เจ้าอารมณ์ แต่ก็คิดว่าถ้าเราใจเย็น เอาน้ำเย็นเข้าลูบก็น่าจะดีขึ้น เพราะพ่อเราเองก็เป็นคนใจร้อน แ่แม่เราใจเย็นมากๆ เค้าก็รักกันดี ไม่มีปัญหาอะไร จนล่าสุดแม่เค้าก็มีเตือนว่าลูกชายเค้าค่อนข้างเอาแต่ใจนะ เพราะถูกเลี้ยงแบบตามใจมาตั้งแต่เล็กๆ เราที่ฟังก็ไม่ได้คิดว่าจะอาการหนักขนาดนี้ *ต้องบอกว่าที่บ้านแฟนเป็นคนชอบพูดตู เมิงกันเองภายในบ้าน ซึ่งแรกๆที่เรารู้จัก เราก็ตกใจเพราะไม่เคยเจอแบบนี้ แต่ก็ทำเฉยๆ เพราะเค้าเองก็คุยกับเราสุภาพดี
จนหลังๆ เริ่มรู้สึกว่ามันมากเกินไปแล้วค่ะ ไม่พอใจอะไรก็โวยวาย เสียงดัง ทะเลาะกันก็จะหลุดคำพูดหยาบคาย ภาษาพ่อขุนมาหมด ตู เมิง ไม่สนใครทั้งนั้น จนเราตกใจ แรกๆคือตกใจมากๆ เพราะที่บ้านเราเอง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นลูกผู้ดีขนาดนั้น แต่เราค่อนข้างแน่ใจว่าเราถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี พ่อแม่ไม่เคยพูดคำหยาบใส่กัน หรือพูดหยาบกับเราเลย เราก็เลยค่อนข้างรับไม่ได้ พอเราอธิบายดีๆด้วยเหตุผลว่าไม่ชอบ ให้เปลี่ยน ให้รู้ทันอารมณ์ตัวเองอย่าพูดคำหยาบ เค้าก็จะสวนกลับมาว่า ก็ทำไม สิทธิ์ของเค้า เค้าจะพูดแบบนี้แหละ รับไม่ได้ก็ออกจากบ้านไป เราก็จะเถียงกลับว่าพูดแบบนี้ได้ไง นิสัยไม่ดี มาไล่ได้ไง ที่พูดนี่คิดก่อนพูดหรือเปล่า ตอนชวนมาอยู่พูดจาหว่านล้อมดิบดี พอหงุดหงิดเอะอะก็จะไล่ออกไป ใช้ได้ที่ไหน แต่สุดท้ายก็ลงเอยว่าไม่ได้ออกจากบ้าน เงียบๆไป แล้ววันรุ่งขึ้นก็จะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เรื่องที่เล่ามานี่ไม่ได้เกิดขึ้นทุกวันนะคะ นานๆจะเกิดที แต่พอเกิดก็ทำให้เราคิดอยากจะเลิกทุกที แต่เราก็ยังไม่เลิก/เลิกไม่ได้ก็ไม่รู้ทำไม
แต่เหตุการณ์ที่ทำให้เราถึงขนาดต้องมาตั้งกระทู้ถาม คือเกิดจากว่า แฟนเป็นคนหวงของที่ตัวเองซื้อมาใช้มากๆๆ แบบเป็นคนรักของ ใช้ของอย่างระมัดระวัง เป็นรอยไม่ได้ บิ่นหักใดๆไม่ได้ จะต้องทิ้งแล้วซื้อใหม่ทันที ซึ่งต่างกับเราตรงที่บางครั้งถ้าของพังหรือเป็นรอย เราก็จะรู้สึกเสียดายแหละ แต่เราก็ยังใช้ต่อ ไม่ได้ทิ้งแล้วซื้อใหม่ เพราะเราเสียดายตังมากกว่า ทีนี้เรื่องมันคืออุปกรณ์ไม้ของเค้าเป็นรอยบิ่นเล็กน้อย แล้วเค้าเหมือโทษว่าที่มันบิ่นเป็นเพราะว่าเราแหละทำ เพราะเค้าไม่ได้ทำแน่นอน (หนึ่งในข้อเสียคือ ตัวเค้าเองไม่เคยผิดเลย ไม่ว่าจะทำอะไร) เค้าบอกว่าตัวเองใช้ของทุกวัน ดูทุกวัน ไม่เคยมีรอยถลอกอะไรเลย ตอนนี้มามีรอยได้ยังไง เราเองไม่เคยหยิบเอาไปใช้เลยเพราะกลัวจะทำมันเป็นรอยนี่แหละ มีแต่คอยช่วยทำความสะอาดให้เพราะกลัวมันเปื้อนแล้วจะสกปรก มากกว่าเดิม เช็ดไม่ออก เราก็ยืนยันปฏิเสธไปว่าไม่รู้เหมือนกัน เค้าก็เริ่มหงุดหงิด หัวร้อน แล้วพูดด่าขึ้นมาว่า แล้วผีที่ไหนมันจะทำ ตูไม่รู้ใครทำ แต่ถ้าเมิงไม่ได้ทำ ตูไม่ได้ทำก็ผีแหละที่ทำ เมิงไม่ยอมรับ ตูก็ทิ้งแม่มละ แล้วหลังจากสิ้นเสียงเค้าก็หยิบของชิ้นนั้นมาขว้างลงพื้น...
เราก็ตกใจมากว่าแบบ รอยมันนิดเดียวมากๆเลยนะคะ ก็เลยตะโกนไปว่าขวางของทำไม ทำเพื่อ ถ้าอยากได้คนผิด เราผิดให้ก็ได้ ถ้าเธอคิดว่าดูดีแล้ว ตัวเองไม่เคยทำผิด ก็เดี๋ยวเราผิดเอง เดี๋ยวเราซื้อคืนเอง (เราทำเพื่อตัดปัญหา รู้ค่ะว่าไม่ควรแต่พอเกิดเหตุจริงๆก็พยายามประนีประนอม) ซึ่งเค้าก็ยังคงยืนยันว่าตัวเองไม่ทำ ไม่ผิด ถ้าไม่มีใครทำก็ทิ้ง เดี๋ยวจะทิ้งให้หมดเลย นี่ก็งงว่าอะไรนักหนา
แล้วเราก็เริ่มพูดแบบว่า ทำไมชอบโมโหแล้วปาข้าวของ มันไม่มีมารยาทเลย ไม่สุภาพ เค้าก็บอกว่า เธอยุ่งอะไรด้วย ของๆเค้า เค้าไม่ชอบ ไม่สบายใจจะใช้มัน เค้าก็จะปา จะเขวี้ยงทิ้ง เรามายุ่งอะไร อยู่ที่ไหนก็จะปา อยู่บ้านก็จะปา จะทำไม เค้าแค่ปาของ ไม่ได้ทำร้ายใคร ไม่ได้ตีใครหนิ
เราก็อึ้งไปเลยว่า คนเรามันจะขาดสติ ไม่มีมารยาทได้ขนาดนี้เลยหรอ เราก็ตำหนิเค้าไปว่า ก็เพราะว่าตั้งแต่ยังเล็ก พอทำแล้วผู้ใหญ่ไม่ห้าม ไม่มีคนสอนไง โตมาเลยเป็นแบบนี้ แล้วบอกเค้าไปว่าโตแล้วอย่าทำตัวเป็นเด็กๆ ช่วยมีเหตุผลหน่อย รู้ทันอารมณ์ตัวเองหน่อย โกรธได้เราไม่ว่าเลย หงุดหงิดก็ได้ มันเป็นอารมณ์ของทุกคนอยู่แล้ว แต่คนเราหงุดหงิดก็ไม่ควรจะขว้างปาข้าวของสิ อยู่ด้วยกันไม่ให้เกียรติกันเลย เค้าก็ยังจะย้อนกลับมาว่า ก็ทำไม ก็จะทำแบบนี้ อยู่ไหนกับใครก็จะทำ ต่อให้ย้อนเวลากลับไปก็ไม่เสียใจที่ทำ และคงจะทำเหมือนเดิม เรานี่แบบอึ้งมาก.. จุดนั้นเราก็โกรธเหมือนกันโกรธเค้าแล้วก็พาลโกรธที่บ้านเค้าด้วยว่า เลี้ยงคนๆนึงให้โตมาไม่มีมารยาทแบบนี้ได้ยังไง
เราเลยสงสัยว่า นิสัยแบบนี้มันไม่มีทางหายใช่ไหมคะ ถึงแม้ว่าเราจะรับบทนางใจเย็นขนาดไหน มันก็ไม่มีทางให้เค้าดีขึ้นใช้ไหม
แล้วถ้าเค้าไม่ดีขึ้นเลย เราควรจะทนกับคนนี้ไหม หรือควรเลิกไปดีกว่า คือตอนอารมณ์ดีๆ ไม่หัวร้อน ก็เป็นคนที่ดีคนนึงเลยนะคะ เราเลยลังเลมาก สับสนไปหมด
ปล. เราอ่านในกระทู้อื่นๆทำนองนี้ มีคนแนะนำให้ไปพบแพทย์ น่าจะช่วยได้ พอเราพูดเค้าก็บอกว่าไม่ไป เธอจะมายุ่งอะไร ...