ทุกคนเราอยากปรึกษา ตอนนี้เราคบกับแฟนมาเริ่มมีเรื่องให้ทะเลาะกันบ่อยๆ เราทำงานแต่แฟนไม่ได้ทำเราเลี้ยงเค้าไม่เคยปล่อยให้เค้าอดเลยซักครั้งเรา  ตอนแรกๆที่คบกันเค้ากระวนกระวานอยากทำงานมาก เค้าดูไม่ค่อยอยากมาหาเรา เราทะเลาะกันเรื่องที่ไม่ค่อยเข้าใจกันจนเกือบจะเลิก เราถามเค้าว่าทำไมไม่ปรับทำไมต้องเลิก เราทั้งร้องไห้ทั้งกอดเค้าไว้เค้าก็ยังจะไป แต่พอเราจะปล่อยจริงๆเค้าก็มาขอเราว่ายังอยากอยู่เราให้อภัยมาตลอด แต่พอครั้งนี้วันวาเลนไทน์ เราเคยบอกเค้าก่อนหน้านี้ว่าวันวาเลนไทน์ต้องซื้อดอกกุหลาบให้ด้วยนะพอถึงวันวาเลนไทน์เรานอนหลับๆตื่นไแต่เค้าตื่นก่อนเราหลายชั่วโมงที่เรานอนไม่ยอมลุกเพราะรอให้เค้าซื้อดอกไม้มาเซอร์ไพรส์ จนเย็นเราเลยลุกขึ้นก็มองเห็นเค้านอนเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างล่างมันยิ่งทำให้เรารู้สึกน้อยใจว่าทำไมต้องไปนอนข้างล่างจนเราทนไม่ไหวเราขอเลิกเพราะเราไม่อยากฝืนเค้าต่อไปแล้ว เราก็ร้องไห้ละพูดบอกเค้าว่าแค่ดอกไม้ดอกเดียวยังไม่มีปัญญาซื้อให้เลยขนาดมีเวลาทั้งวันเค้าก็พูดขึ้นมาว่าทีตัวเองนอนไม่ยอมตื่นอะถ้าจะนอนขนาดนี้ไม่นอนให้ตายไปเลยอะ ละเค้ายังพูดอีกว่าก็แค่วันวาเลนไทน์มันก็แค่วันธรรมดาวันนึงนั้นแหละพูดแบบตะคอกใส่เรา แต่คำที่เราเจ็บสุดคือเราพูดเรื่องสตอรี่เราชอบให้เค้าลงสตอรี่ถึงเรา แต่เค้าพูดกลับมาว่าบางทีที่ลงอาจจะไม่ได้รักก็ได้นะ เราได้ยินแบบนั้นเราจุกมากแต่เราก็รักเค้ามาก เค้าบอกเราว่าพูดไปเพราะอารมณ์ขอโอกาสเราเราก็ให้โอกาส พอผ่านมาถึงวันครบรอบเราตื่นมาประมาณสายๆเรารอเค้าตื่นเพราะอยากจะทำอะไรดีๆในวันครบรอบ แต่เค้าก็นอนตื่นประมาณเกือบ6โมงเย็น ตอนนั้นเราพยายามเก็บความรู้สึกทำตัวให้เป็นปกติ แต่ความคิดมันก็นึกคิดมาว่าขนาดวันวาเลนไทน์เรานอนตื่นเย็นเค้ายังไม่โอเค แต่ทำไมเค้ากลับทำซะเองในวันสำคัญ เราเริ่มสงสัยว่าที่เค้าอยู่กับเราเพราะรักหรือเพราะแค่อยากอยู่ไปวันๆเพราะไม่มีงานครอบครัวของแฟนฐานะไม่ค่อยดีทุกๆวันนี้ใช้เงินเราตลอดแต่เราก็เต็มใจให้เค้าถ้าเค้ารักเราจริงๆ จากที่อ่านมาทุกคนมีความคิดเห็นยังไงกันบ้างค่ะ เรางี่เง่าเกินไปคิดไปเองเกินไปหรือเปล่ายังไงช่วยออกความเห็นได้นะคะตอนนี้เราอยากมีคนปรึกษามากค่ะเก็บไว้คนเดียวไม่ไหวแล้ว ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ