•§• จับเซ็นต์สัญญาค่ะ 😺

# ให้บ่นเหมือนเดิม แต่ให้เวลาเท่าสปอร์ตโฆษณาคือ 30 วินาที - คุณก็หานาฬิกามาจับเลย ใช้โทรศัพท์ก็ได้ พออ้าปากจะบ่นปุ๊บ คุณก็บอกเลยว่าถ้าเกิน 30 วิจะคิดเงินเป็นวินาที วิละกี่บาทก็ว่าไป ( ต้องให้ยอมรับข้อตกลงให้ได้ บอกเธอด้วยว่าถ้าคุณหนีไปคราวนี้ ไปตามกลับมานี่ ไม่มาแล้วนะ ถ้าไม่เคารพกฎกติกา ปรับจริงอะไรจริงเลยจ้า ) ถ้ามีโทรศัพท์อีกเครื่องก็ดีค่ะ บันทึกเสียงไว้ให้เค้าฟังเรื่องที่เค้าบ่นด้วย พอรวมได้เยอะเยอะ ก้อทำเป็นอัลบั้มให้เค้าเลยค่ะ อย่าออกมาทีละซิงเกิ้ล แล้วเปิดวนให้เค้าฟังไปทั้งวัน ต้องรู้สึกอะไรบ้างไม่มากก็น้อยแหละโนะ ☺️

# อันนี้แถม - เวลาที่เค้าบ่นฟาดงวงฟาดงา คุณพาเค้าไปหน้ากระจกก่อนจับเวลา เอาบานใหญ่โตที่สามารถเห็นตัวเค้าเองในกระจกได้ แล้วให้เค้าดูว่าเวลาที่เค้าบ่นหรือหงุดหงิด มันน่าดูมันน่ามองหรือเปล่า เค้าน่าจะรู้สึกอะไรบ้างนะคะ 😸

เพิ่งตอบอีกกระทู้ไป เป็นกระทู้ที่ภรรยาขี้บ่น โดนสามีตอกกลับ ภรรยาเลยมาบ่นว่าจะทำยังงัยกับสามีดี (ไม่รู้ใช่ภรรยาคุณ จขกท มาตั้งกระทู้หรือเปล่า) เราน่ะเป็นลูกที่มีแม่ขี้บ่น ขอสะท้อนความรู้สึกเป็นส่วนเสริมจากคุณ จขกท (ที่มีภรรยาขี้บ่น)

เรามีแม่ขี้บ่นคล้ายๆคุณจขกท ไม่รู้จะบ่นอะไรหนักหนา บ่นได้ตั้งแต่ดื่นจนหลับ (หลับเท่านั้นที่ไม่บ่น) พ่อก็อดทนมาก แม่บ่นก็เงียบ แม่ก็เหมือนแม่ค้า บ่นเสียงดัง บ่นไม่มีหยุด บ่นได้ทุกเรื่อง ฟังแล้วจะเป็นประสาท ฟังตั้งแต่เล็กจนโตจนหลอน เคยนั่งถามพ่อตรงๆว่าพ่อรักแม่ที่ตรงไหน แม่บ่นๆๆๆจนจะเป็นประสาทอยู่แล้ว พ่อบอกว่าจริงๆแล้วแม่จิตใจดีมากๆเลยนะ แม่จิตใจดีก็จริง พ่อหมายถึงแม่ไม่โกงของใคร ไม่มีความอยากได้ของใคร แม่ใจดี (กับคนอื่น หมายถึงให้ของช่วยเหลือคนตลอด) แต่ไม่ว่าจะอยู่นอกบ้านในบ้าน อยู่กับใครก็จะบ่นทุกเรื่อง บ่นลูกบ่นผัว บ่นงาน บ่นได้ตลอดเวลา บ่นได้ทุกเรื่อง ลูกคนอื่นผัวคนอื่นดีที่สุด ลูกตัวเองผัวตัวเองแย่ที่สุด งงมาก พ่อเงียบ พ่อดีขนาดนี้แล้ว พ่อไม่ดีตรงไหน แม่ไม่เคยมีเรื่องสนุกสนานหรือเรื่องมีความสุขออกจากปากแม่ ทั้งๆที่แม่ก็ไม่ได้ลำบากอะไร ยิ่งแม่เห็นพวกเราพ่อลูกกำลังสนุกกับเรื่องอะไรก็เหอะ แกก็ยิ่งเกรี๊ยวกราด ยิ่งบ่น ยิ่งด่า เวลากลับเข้าบ้านทุกที ก็จะสยองมาก ถ้าแม่ไม่อยู่จะสบายใจมาก แต่ยังงัยไม่รอด ถ้าแม่กลับมาก็โดนทุกคน
.
เข้าบ้านมาเริ่มตั้งแต่รองเท้าวางเลยของใครขั้นบันไดไหน รองเท้าต้องวางข้างซ้ายไม่วางข้างขวา ทุกอย่างมีขั้นตอนกระบวนการของแม่หมด เปิดฝาหม้อข้าว ต้องรีบหมุนฝาหงาย ห้ามน้ำหยด ตักข้าวห้ามตักกลางหม้อให้ตักตรงขอบ ทัพพีวางคว่ำไม่วางหงาย จานต้องใช้ฟองน้ำอันนี้ถู แก้วน้ำอันนี้ถู หม้อใช้อันนี้ถู ล้างจานต้องล้างกี่ครั้ง หมุนไปทางไหน ด้วยผ้าผืนไหน กะละมังต้องมารองน้ำไว้ แล้วนำไปใช้อะไรต่อตาม pattern เป๊ะทุกครั้ง คว่ำจานต้องเรียงลำดับอะไรลงก่อนหลัง วางของต้องมีที่ของมันทุกอย่าง ชอบกินข้าวต้ม ต้มข้าวต้มกินคนเดียว แม่สั่งให้หุงข้าวสวยกินเพราะมันอร่อยกว่า (แต่แม่ไม่ได้กิน ฉันกินคนเดียว) คือทุกคนก็ต้องตามความคิดแม่หมด พ่อก็โดน ลูกก็โดน
.
มาตอนนี้พ่ออายุเยอะแล้ว วัยทองก็รับอารมณ์แม่ไม่ไหว แม่บ่นมาพ่อก็สวนกลับ (คือคนมันทนมาจนแก่) แม่ก็มาฟ้องเราว่าพ่อนิสัยไม่ดี คนพูดนิดเดียวก็ทำเป็นเสียงดังใส่ พ่อนิสัยแย่มาก เป็นตาแก่นิสัยแย่ เรามองหน้าแม่แบบมองทะลุเข้าไปในแววตา ถามแม่ว่าแม่ไม่รู้บ้างเหรอว่าแม่ทำให้คนรอบข้างประสาทจะกิน บ่นอยู่ได้ บ่นทุกวันบ่นไม่มีหยุด แม่ก็จะมีเหตุผลข้างๆคูๆไปว่าแม่บ่นก็อย่าไปฟังสิ
.
เวลาคนในบ้านทำผิดนิดหน่อย เช่น ตักข้าวในหม้อตักแต่ตรงกลางจนเหลือข้าวขอบๆ จริงๆก็ใช้ทัพพีกวาดๆขอบๆลงมาก็ได้ ก็ต้องบ่น แล้วก็ต้องลากของเก่าเมื่อพันปีแล้วมาบ่น ความผิดคนอื่นจำเก่งมาก แต่ความจำเรื่องที่จำเป็นต้องจำ ไม่เคยจำได้ เวลาตัวเองทำผิดก็รีบชิงบ่นตัวเองนิดหน่อยเพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นบ่น ถ้าโดนคนอื่นตำหนิก็จะเจ็บมาก ต้องสวนกลับ ไม่ก็ต้องขุดเรื่องไม่ดีของคนอื่นที่จำมาได้เมื่อพันปีออกมาด่า พ่อเป็นผู้ชายที่ดี พ่อเงียบ พ่อก็ไม่โต้ตอบ พ่อพูดน้อย ก็กลายเป็นว่าพ่อก็ปกป้องเราไม่ได้ ทุกคนก็เรียนรู้จากพฤติกรรมแม่ว่า ไม่พอใจใครก็ด่ากราดออกมาเลย พอโตขึ้นได้ไปโรงเรียนถึงจะมารู้ว่าทำนิสัยแบบนั้นไม่ดี ห้ามทำแบบที่แม่ทำ
.
ตั้งแต่เล็กเลยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่หาแฟนแบบแม่ กับคนขี้บ่นถ้าคุยดีๆแล้วไม่รู้เรื่องจะเลิกทันที ไม่อยากประสาทตาย แต่เอาจริงๆจากประสบการณ์นะ คนขี้บ่นพูดดีๆไม่รู้เรื่องพูดแล้วก็ไม่เลิก ไม่รู้เป็นโรคอะไรก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ถ้าโดนคนอื่นสวนจะเจ็บมาก เจ็บแบบจะเป็นจะตาย โดนด่าบ้างนิดเดียวไม่ได้เลย แค้นฝังใจมาก แต่สงสารพ่อน่ะ ตอนเราอายุซัก 14 แม่เราบ่นด่าพ่อเราในรถต่อหน้าเรา (ประจำ) เรามองลงไปในตาพ่อเราแล้วรู้สึกว่า ทำไมคนเราต้องมาทนให้คนอื่นด่าซ้ำๆซากๆกับเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายด้วยเนี้ย แววตาพ่อไม่ใช่แววตาสามีอ่ะ แม่เบ่งมาก แววตาพ่อไม่ใช่ผู้นำครอบครัวทั้งๆที่พ่อนี่แหละที่หาเลี้ยงครอบครัวเลย ไม่มีพ่อก็อดตายกันทั้งบ้าน แม่หาเลี้ยงไม่ได้
.
ตอนนี้เรามีแฟนแล้ว คุยกับแฟนตั้งแต่ก่อนคบเลยว่าเกลียดคนขี้บ่น เกลียดคนเสียงดัง โชคดีที่แฟนก็มีประสบการณ์แย่ๆมาในทำนองเดียวกัน เรากับแฟนก็ตกลงกันว่าใครเสียงดัง เลิกเท่านั้น อารมณ์ไม่ดีอนุญาตให้หนีไประงับอารมณ์ แต่ไม่ควรนานเกินไปเพราะอีกฝ่ายจะคิดมาก ให้ไประงับอารมณ์นานที่สุดไม่เกิน 2 วันแล้วก็กลับมาคุยกันดีๆ ด้วยน้ำเสียงดีๆ ไม่เอาระบบหมาทะเลาะกัน โชคดีไปเจอคนยอมรับกติกา เจอคนพูดรู้เรื่องแล้วมีความสุขมาก ถือว่าเป็นเรื่องดีที่ได้เรียนรู้จากแม่ ทำให้ป้องกันไว้ตั้งแต่หาแฟนเลยว่าจะไม่เอาคนขี้บ่นเสียงดังเด็ดขาด
.
เข้ามาแสดงความเห็นใจ จขกท ค่ะ แล้วก็วานไปถึงแม่ๆทั้งหลาย เลิกบ่นไม่หยุดเถอะ พูดดีๆ พูดเป็นเรื่องๆ อย่าว่าแต่สามีเลยที่จะทนไม่ไหว ลูกก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน คุณ จขกท สู้ๆ ห้ามลงไม้ลงมือนะคะ ไม่ไหวก็เดินหนี ตอนเด็กๆเราไม่ไหวเราก็ร้องไห้ หนีไปไหนไม่ได้ พ่อก็ก้มหน้าแล้วออกไปทำงาน อยู่นอกบ้านคือมีความสุขที่สุด อยู่ในบ้านหาความสุขสงบไม่ได้เลย ก้าวขาเข้าก็เสียงมาแล้ว แม่คนไหนขี้บ่น เลิกเถอะนะ  คุณกำลังไล่คนอื่นออกไปจากบ้าน มาจับมือคุณ จขกท แบบว่าฉันเข้าใจ ฉันเคยผ่านมาก่อน ลองคุยกันค่ะ หาวิธีดูนะคะ  ส่วนเราหลุดพ้นมาแล้ว 555 ต้องขอบคุณแม่มาก

สงสารมันไม่ใช่เรื่องตลกเด้อประสาทจะกินเอา

ชายใดมีเมียไม่ขี้บ่น   ถือเป็นลาภอันประเสริฐ