เราเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่พยายามทุกอย่าง ใส่ใจทุกอย่าง และอดทนกัดฟันทำงานหนักแค่ไหนเราก็ทน แต่เรากลับรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่โอเครสำหรับเรา เพราะเขาไม่ใส่ใจ ไม่คุยกับเราเลย เราโกรธหรือเวลามีปัญหากัน เขาจะเงียบตลอดทั้งๆที่เขาเป็นคนผิด กับครอบครัวเราเขาก็ไม่คุย ไม่เคยคิดจะคุย เราไม่รู้ว่าเขารังเกียจครอบครัวเรารึป่าว เพราะเวลาเราถามเขาไม่พูดมีอะไรไม่พูด เวลาพูดมันโคตรทำร้ายจิตใจเรา เช่นประตูหลังบ้านที่บ้านเราพัง น้ำสาด เราขอโอนตังให้ที่บ้านแต่เขากับบอกว่าเอาไว้ก่อน ทั้งๆที่มันรอไม่ได้ เราทำงานด้วยกันไปไหนด้วยกันตลอด เงินใช้ถุงเดียวกันแต่เรากลับเกรงใจทุกครั้งที่เอาเงินมาให้ครอบครัวเรา พ่อเราพึ่งเสียเราเอาทองเขาไปเข้าไว้ทั้งหมด3บาท ได้เงินมา70,000เพราะพ่อเราไม่มีประกัน เรากับกังวัลและเกรงใจเขามากๆ รู้สึกเหมือนสีหน้าเขาไม่โอเครแต่เขาไม่พูด ทางบ้านเราถามตลอดจะมีปัญหากันไหมถ้ามีเดี๋ยวเขาไปกู้มาให้คืน แต่เรากลับมองว่ามันคือหน้าที่ของลูกที่ต้องทำให้พ่อครั้งสุดท้าย เราร้องให้ ฟูมฟายเขานิ่งเฉยไม่สนใจ พ่อเราเสียไม่มีแม้แต่คำปลอบ หรือเข้ามากอด เราไปเผาพ่อกับครอบครัวเรา เขาไม่ไปให้เหตุผลว่าจะเอาลูกนอน เรายืนร้องหน้าเมรุพ่อจนจะเป็นลมกลับมีแค่พี่สาวเราที่คอยอยู่ข้างๆคอยปรอบทั้งๆที่คนๆนั้นควรเป็นคู่ชีวิตของเรา เราควรทนอยู่แบบนี้ต่อไป หรือควรหยุดความสัมพันธ์นี้ดีคะ เราเครียดทั้งที่พ่อเสียก็เสียใจมากพอแล้วเราทนไม่ไหวแล้ว 😭😭😭
เราควรจะคบกับผู้ชายคนนี้ต่อไหม เขาเป็นคนไม่พูด เฉยชา ไม่ใส่ใจ