สวัสดีดี ตอนนี้เราอยู่มัธยมปลาย
จะมาถามว่าใครเป็นแบบเราบ้าง แล้วก็มาเล่าด้วยแหละ
(ค่อนข้างยาวนะ ถ้าอ่านจบก็ขอบคุณมากนะ😄)
เข้าใจนะ ว่าเป็นปกติของช่วงวัยรุ่น ที่นิสัยแบบนี้
ก็เลยอยากมาระบายนั่นแหละ เพราะไม่ค่อยกล้าระบายให้คนรู้จักฟัง
เรารู้สึกว่า ตัวเองตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันมากๆ
จริงๆเป็นคนที่ไม่รู้จักตัวเองเลย
ไม่รู้ว่าชอบอะไร อยากเรียนสายไหน
ชอบทำอะไร เรียกได้ว่า เป็นคนไม่คิดเรื่องพวกนี้
เพราะโตมากับ"ฉันต้องเป็นหมอตามที่ครอบครัวหวัง"
จริงๆ ก่อนเข้ามัธยม แม่กำชับตลอดว่าให้เข้าสายวิทย์
แม่เคยบอกกับเราตอนเด็กๆด้วยว่า "ลูกสาวของแม่คนนี้เรียนหมอเนอะ" ตามด้วยเสียงหัวเราะแบบคนมีความสุข
เราก็ไม่อะไรมาก ก็แค่บอกกับตัวเองว่า ความฝันของฉันคือหมอ
แต่พอได้มาอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 3
เริ่มที่เอ๊ะๆในตัวเองงี้ เหมือนว่าเริ่มคิดถึงเรื่องเกี่ยวกับตัวเองแล้ว สรุปคือไม่รู้อะไรเลย...
สุดท้ายเราก็สังเกตตัวเองบ้าง ได้ฟังจากเพื่อนบ้าง
ทำแบบทดสอบต่างๆนาๆ ในอินเตอร์เน็ต เพื่อให้รู้จักตัวเองมากขึ้น
ทีนี้ สรุปคือเราเข้าสายวิทย์ ถึงแม้ก่อนหน้านี้แม่จะพูดว่า
(ก่อนสอบคัดเลือก) "เข้าสายไหนก็ได้ แล้วแต่ความชอบลูกเลย แต่แม่คิดว่าดีที่สุดก็สายวิทย์แหละ"
ก็คือได้เข้าสายวิทย์ (สอบผ่าน) เข้าแบบงงๆแหละ
พอได้เข้ามัธยมปลายแล้ว กำลังอยู่ช่วงยังไม่รู้จักตัวเองพอ เลยทำการสังเกตตัวเอง แล้วที่ได้รับรู้คือ
1. ตอนม.ต้น เราจะเป็นคนชอบกวนคนอื่น เฮฮา
กวนตีนเรื่อย มองโลกในแง่บวก ให้อภัยคนง่าย
ไม่เคยคิดร้ายกับใคร อยู่เป็นเสียงหัวเราะ สีสันงี้
แต่ตอนม.ปลาย อยู่กับตัวเอง ไม่ไปกวนใคร
ถ้าพกมือถือก็จะเล่นมือถือ ไม่ก็หลับในห้อง(ถ้าว่าง)
ไม่ค่อยหัวเราะ หรือสร้างสีสันเหมือนแต่ก่อน
2. เริ่มมีพฤติกรรมควบคุมอารมณ์ไม่ได้
(เวลาอยู่บ้าน) โกรธอะไรใคร ก็จะทำร้ายตัวเอง
(ไม่ถึงขั้นฆ่าตัวตายนะ) แค่ทุบหัว ชกต่อยหน้า
ตบหน้าอะไรประมาณนี้ (จริงๆไม่กล้าบอกนะอันนี้
รู้สึกอายไงไม่รู้ แต่ก็คิดว่าไหนๆจะระบายแล้ว ก็บอกไป
หวังว่าคนในรร.เดียวกันไม่มาอ่านนะฮ่าๆ)
3. เข้าม.ปลายแล้วรู้สึกกลัวตัวเอง
บางวันมานิสัยร่าเริง บางวันมาแนวนิ่งๆ
บางวันมาแนวนิสัยเหมือนเจ้าพ่อมาเฟีย555555
ภายใน 1 วิ เราสามารถเป็นคนละคนได้อะ
ถ้ามีเรื่องอะไรกระทบจิตใจ โดนเฉพาะเวลาโกรธ กลัวตัวเองมาก เหมือนคนไม่มีสติอะ มักจะขังตัวเองงี้(ถ้าเป็นที่บ้าน)
4. มักจะตัดสินใจอะไรไม่ได้ จะต้องมีสองตัวเลือกตลอด
ราวกับมีอีกคน อีกใจงี้ ไม่ใช่แค่ทุกครั้งจะต้องมีสองคำตอบนะ ขนาดการแต่งตัวชุดนักเรียนหรือชุดอื่นๆ มักจะแบ่งเป็นสองสไตล์ เช่น ข้างขวาจะไม่ใส่งเครื่องประดับอะไรเลย ปล่อยแขนเสื้อปกติ แต่อีกข้างจะใส่ทั้งแหวน
ทั้งนาฬิกา ทั้งสร้อยข้อมือ แล้วก็พับแขนเสื้อด้วย
แบบใส่ปุ๊บพับแบบอัตโนมัติ ถ้าใส่แบบกระดุม
ก็ติดกระดุมข้างหนึ่ง ปล่อยข้างหนึ่ง(ข้างพับ)
ทุกอย่างในชีวิตเรา มักจะเป็นสองสไตล์ตลอด
จิตใจ ความคิด ความชอบไรงี้ ขนาดเวลาวาดรูป ส่วนมากจะแบ่งเป็นสองโทน เธอก็เป็นเหมือนกันไหม555
5. ถ้าชวนเดินเล่น นั่งชมวิว หรือชวนมาฉลองงี้
แล้วถามว่ากลางวันหรือกลางคืน แน่นอน เราชอบบรรยากาศกลางคืน อาจเป็นเพราะไม่วุ่นวาย
สงบดี เย็นสบายเนอะ (และที่สำคัญ วิวสวย!)
6. ยังมีอีกเยอะ แต่ถ้าให้พิมพ์รวดเดียวจะจำได้ไม่หมดหรอก5555
**ตอนเข้าม.3ใหม่ๆ เราเคยเย็นชาด้วย
เย็นชาแบบไม่ได้เก๊กด้วยนะ มันมีเรื่องแหละทำให้เรากลายเป็นแบบนั้น สุดท้ายมีรุ่นพี่ เพื่อนๆ รุ่นน้องมาบอก ว่าพี่เปลี่ยนไปนะ เธอเปลี่ยนไปอะ น้องเปลี่ยนไป ไม่ใช่คนที่เคยรู้จัก อยากให้คนเดิมกลับมาอะไรงี้ สักพักเราก็เหมือนจะกลายเป็นคนกวนคนเดิมนะ
แต่ไม่เหมือนเดิม 100% อะ แต่ก็ดีที่กู้ความรู้สึกตัวเอง จากที่ไร้ความรู้สึกกลับมาได้ฮ่าๆ**
ปล. คนไทป์ Thinking อย่าพิมพ์แรงไป หรือตรงไปนะ
เราเป็นพวก ISFP อ่อนไหวง่าย และไม่ค่อยชอบด้วยแหะๆ
คุณเป็นเหมือนเราหรือเปล่า?
แสดงความคิดเห็นแนวอื่นหรือเล่าของตัวเองก็ได้นะ 😄
เชื่อว่าทุกคนน่าจะเคยเจอประเภทนี้ ไม่ก็ตัวเอง
จะมาถามว่าใครเป็นแบบเราบ้าง แล้วก็มาเล่าด้วยแหละ
(ค่อนข้างยาวนะ ถ้าอ่านจบก็ขอบคุณมากนะ😄)
เข้าใจนะ ว่าเป็นปกติของช่วงวัยรุ่น ที่นิสัยแบบนี้
ก็เลยอยากมาระบายนั่นแหละ เพราะไม่ค่อยกล้าระบายให้คนรู้จักฟัง
เรารู้สึกว่า ตัวเองตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันมากๆ
จริงๆเป็นคนที่ไม่รู้จักตัวเองเลย
ไม่รู้ว่าชอบอะไร อยากเรียนสายไหน
ชอบทำอะไร เรียกได้ว่า เป็นคนไม่คิดเรื่องพวกนี้
เพราะโตมากับ"ฉันต้องเป็นหมอตามที่ครอบครัวหวัง"
จริงๆ ก่อนเข้ามัธยม แม่กำชับตลอดว่าให้เข้าสายวิทย์
แม่เคยบอกกับเราตอนเด็กๆด้วยว่า "ลูกสาวของแม่คนนี้เรียนหมอเนอะ" ตามด้วยเสียงหัวเราะแบบคนมีความสุข
เราก็ไม่อะไรมาก ก็แค่บอกกับตัวเองว่า ความฝันของฉันคือหมอ
แต่พอได้มาอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 3
เริ่มที่เอ๊ะๆในตัวเองงี้ เหมือนว่าเริ่มคิดถึงเรื่องเกี่ยวกับตัวเองแล้ว สรุปคือไม่รู้อะไรเลย...
สุดท้ายเราก็สังเกตตัวเองบ้าง ได้ฟังจากเพื่อนบ้าง
ทำแบบทดสอบต่างๆนาๆ ในอินเตอร์เน็ต เพื่อให้รู้จักตัวเองมากขึ้น
ทีนี้ สรุปคือเราเข้าสายวิทย์ ถึงแม้ก่อนหน้านี้แม่จะพูดว่า
(ก่อนสอบคัดเลือก) "เข้าสายไหนก็ได้ แล้วแต่ความชอบลูกเลย แต่แม่คิดว่าดีที่สุดก็สายวิทย์แหละ"
ก็คือได้เข้าสายวิทย์ (สอบผ่าน) เข้าแบบงงๆแหละ
พอได้เข้ามัธยมปลายแล้ว กำลังอยู่ช่วงยังไม่รู้จักตัวเองพอ เลยทำการสังเกตตัวเอง แล้วที่ได้รับรู้คือ
1. ตอนม.ต้น เราจะเป็นคนชอบกวนคนอื่น เฮฮา
กวนตีนเรื่อย มองโลกในแง่บวก ให้อภัยคนง่าย
ไม่เคยคิดร้ายกับใคร อยู่เป็นเสียงหัวเราะ สีสันงี้
แต่ตอนม.ปลาย อยู่กับตัวเอง ไม่ไปกวนใคร
ถ้าพกมือถือก็จะเล่นมือถือ ไม่ก็หลับในห้อง(ถ้าว่าง)
ไม่ค่อยหัวเราะ หรือสร้างสีสันเหมือนแต่ก่อน
2. เริ่มมีพฤติกรรมควบคุมอารมณ์ไม่ได้
(เวลาอยู่บ้าน) โกรธอะไรใคร ก็จะทำร้ายตัวเอง
(ไม่ถึงขั้นฆ่าตัวตายนะ) แค่ทุบหัว ชกต่อยหน้า
ตบหน้าอะไรประมาณนี้ (จริงๆไม่กล้าบอกนะอันนี้
รู้สึกอายไงไม่รู้ แต่ก็คิดว่าไหนๆจะระบายแล้ว ก็บอกไป
หวังว่าคนในรร.เดียวกันไม่มาอ่านนะฮ่าๆ)
3. เข้าม.ปลายแล้วรู้สึกกลัวตัวเอง
บางวันมานิสัยร่าเริง บางวันมาแนวนิ่งๆ
บางวันมาแนวนิสัยเหมือนเจ้าพ่อมาเฟีย555555
ภายใน 1 วิ เราสามารถเป็นคนละคนได้อะ
ถ้ามีเรื่องอะไรกระทบจิตใจ โดนเฉพาะเวลาโกรธ กลัวตัวเองมาก เหมือนคนไม่มีสติอะ มักจะขังตัวเองงี้(ถ้าเป็นที่บ้าน)
4. มักจะตัดสินใจอะไรไม่ได้ จะต้องมีสองตัวเลือกตลอด
ราวกับมีอีกคน อีกใจงี้ ไม่ใช่แค่ทุกครั้งจะต้องมีสองคำตอบนะ ขนาดการแต่งตัวชุดนักเรียนหรือชุดอื่นๆ มักจะแบ่งเป็นสองสไตล์ เช่น ข้างขวาจะไม่ใส่งเครื่องประดับอะไรเลย ปล่อยแขนเสื้อปกติ แต่อีกข้างจะใส่ทั้งแหวน
ทั้งนาฬิกา ทั้งสร้อยข้อมือ แล้วก็พับแขนเสื้อด้วย
แบบใส่ปุ๊บพับแบบอัตโนมัติ ถ้าใส่แบบกระดุม
ก็ติดกระดุมข้างหนึ่ง ปล่อยข้างหนึ่ง(ข้างพับ)
ทุกอย่างในชีวิตเรา มักจะเป็นสองสไตล์ตลอด
จิตใจ ความคิด ความชอบไรงี้ ขนาดเวลาวาดรูป ส่วนมากจะแบ่งเป็นสองโทน เธอก็เป็นเหมือนกันไหม555
5. ถ้าชวนเดินเล่น นั่งชมวิว หรือชวนมาฉลองงี้
แล้วถามว่ากลางวันหรือกลางคืน แน่นอน เราชอบบรรยากาศกลางคืน อาจเป็นเพราะไม่วุ่นวาย
สงบดี เย็นสบายเนอะ (และที่สำคัญ วิวสวย!)
6. ยังมีอีกเยอะ แต่ถ้าให้พิมพ์รวดเดียวจะจำได้ไม่หมดหรอก5555
**ตอนเข้าม.3ใหม่ๆ เราเคยเย็นชาด้วย
เย็นชาแบบไม่ได้เก๊กด้วยนะ มันมีเรื่องแหละทำให้เรากลายเป็นแบบนั้น สุดท้ายมีรุ่นพี่ เพื่อนๆ รุ่นน้องมาบอก ว่าพี่เปลี่ยนไปนะ เธอเปลี่ยนไปอะ น้องเปลี่ยนไป ไม่ใช่คนที่เคยรู้จัก อยากให้คนเดิมกลับมาอะไรงี้ สักพักเราก็เหมือนจะกลายเป็นคนกวนคนเดิมนะ
แต่ไม่เหมือนเดิม 100% อะ แต่ก็ดีที่กู้ความรู้สึกตัวเอง จากที่ไร้ความรู้สึกกลับมาได้ฮ่าๆ**
ปล. คนไทป์ Thinking อย่าพิมพ์แรงไป หรือตรงไปนะ
เราเป็นพวก ISFP อ่อนไหวง่าย และไม่ค่อยชอบด้วยแหะๆ
คุณเป็นเหมือนเราหรือเปล่า?
แสดงความคิดเห็นแนวอื่นหรือเล่าของตัวเองก็ได้นะ 😄