การเข้าใจโลก คือ สิ่งสำคัญของนักปฏิบัติธรรมทั้งหลาย

รุ่นพ่อแม่ครูอาจารย์  การจะเข้ามาบวชในพระพุทธศาสนาได้นั้น
จำเป็นต้องมีความเข้มงวดมาก เพื่อรักษาพุทธบริษัทไว้
เช่นการให้ถือศีลเป็นเวลานาน ๆ ก่อนจะได้บวชจริง
หลายส่วนก็ท้อเสียก่อนแล้ว คิดถึงโลก รักโลก ก็สึกออกไป

อย่างพระบางองค์ไม่นานมานี้ เมื่ออยู่ในผ้าเหลืองท่านก็สวมบทบาทเป็นพระได้แนบเนียน
ด้วยความเคยชินในการศึกษาในระบบสงฆ์
แต่เพราะความอ่อนต่อโลก เพราะท่านเข้ามาบวชด้วยความไม่เข้าใจโลก
เมื่อยังเด็กมาก และเมื่อสึกไป ก็สึกด้วยความไม่เข้าใจโลก
ทำให้เห็นพฤติกรรม อาการ ไม่เหมาะสมต่าง ๆ มากมาย
ทำให้แทบจะลบภาพจำการแต่งกายในผ้าเหลืองของท่านไปได้เลย

แม้กระทั่งบางรูปที่มีการเอาเสื้อผ้ามาใช้อย่างสร้างสรรค์
ฆราวาสก็ช่วยกันขับไล่ตามที่เห็นเหมาะสมแล้ว แต่ก็จำต้องสังเกตที่ตนเองด้วย
เพื่อมิให้ไปตำหนิผู้อื่นมากจนเกินไป แทนที่จะช่วยตนเองและผู้อื่น ก็กลับทำตนให้เดือดร้อน

ต่างจาก พระสามเณร ในรุ่นพ่อแม่ครูอาจารย์มั่น
ซึ่งท่านสะสม บำเพ็ญภาวนา บารมีมามาก ทำให้ไม่นานก็เห็นโลก เข้าใจโลกได้
บวชตั้งแต่อายุน้อย ๆ แล้วท่านก็ได้ธรรมกันไปจำนวนมาก
เพราะท่านมีกำลังที่จะปฏิบัติ ท่านรู้จุดมุ่งหมายในการภาวนาอย่างแจ่มแจ้ง
ว่าโลกนี้มีแต่ทุกข์ มีการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ในยุคนั้นข้าวยาก หมากแพง
กินข้าวกับเกลือพริกผง อาชีพชาวนาก็ยากไร้
ท่านเห็นตั้งแต่อายุน้อย ๆ แบบที่เจ้าชายสิทธัตถะท่านได้เห็น  

เมื่อท่านเห็นด้วยความอาลัย อาวรณ์แล้ว ท่านก็แสวงหาทางที่จะหลุดพ้นไปได้
ซึ่งผู้ไม่เข้าใจ และไม่เห็น จะปฏิบัติธรรมไม่ได้เลย
เพราะจะไม่มีจุดมุ่งหมายเพื่อการดับสนิทแห่งทุกข์ จะภาวนาไปงั้น ๆ
เพราะเห็นว่า ดี แต่ก็ไม่เข้าใจว่า ดีอย่างไร บทสวดก็จำ ๆ กันมาเท่านั้น

นี่ท่านทั้งหลาย  หลัง ๆ ปรากฎให้เห็นในพุทธบริษัทอยู่มาก
ว่า มีผู้สนใจพระศาสนาอย่างถูกต้องอยู่จำนวนหนึ่งบนโลก  
ซึ่งที่เป็นเทวดา พรหม ก็มีอยู่มาก ผู้ที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบนั้น มีมาก
และพระนิพพานก็ยังไม่พ้นวิสัย โดยเฉพาะในยุคปัจจุบัน
ที่มีการย่อยให้ง่าย มีอรรถกถาจารย์ มีการบรรยายธรรม
ให้ผู้ที่มีอินทรีย์อ่อนได้สะสม บำเพ็ญเพียร ในชาตินี้ มิให้เสียชาติที่ได้เกิด
ก็ถือเป็นโอกาสที่ดี ที่จะสนใจธรรมะ และลงมือปฏิบัติให้สมควรแก่ธรรม
เรื่องของโลกก็จำเป็นต้องอยู่กับมันต่อไป ไม่ต้องหนี


พระดี พระเลวก็เสพต่อไป คนดี คนชั่ว ข่าวดี ข่าวร้ายก็เสพต่อไป
แต่ก็เสพด้วยความมีสติ คอยรู้เท่าทันจิตใจของตนเองไป
โกรธก็รู้ทัน บั่นทอนกำลังใจก็รู้ทัน เห็นพระดีแล้วชื่นชอบก็รู้ทัน
จะได้ไม่เสียของเปล่า ๆ ในการกระทบอารมณ์ ๆ หนึ่ง
และ สุดท้าย จะสร้างความเข้มแข็งให้กับตนเองได้ ทางเดียวคือ
มรรคมีองค์ ๘ หมั่นรักษาศีลด้วยความมีสติ มีจิตไม่ห่างจากฌาน
ในที่สุด เจริญวิปัสสนาด้วยการเห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เมื่อเห็นว่ามันยึดถือไม่ได้จริง และคลายความยึดถือในโลกได้
ท่านก็ไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งอีกต่อไป เพราะท่านได้ละทิ้งภาระ หน้าที่ ที่ต้องเข้มแข็งอย่างไร้จุดหมายไปแล้วครับ

ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป สาธุ