พอดีเรามีพฤติกรรมนึงที่ทำมานานแล้วเรารู้สึกว่ามันอาจจะมีปัญหาในอนาคต ก็คือ เราไม่กล้าสบตากับคนอื่นอ่ะค่ะ แบบถ้าไม่รู้จักนี่จะไม่กล้ามองเลย ถ้าหันไปมองโดนก็จะหันหนีแล้วก็ทำเหมือนไม่ได้ จะพยายามทำตัวเหมือนปกติเสมอ ไม่กล้ามองคนก็จะมองไปเรื่อยเหมือนปกติแต่ในใจเรารู้ว่ามันไม่ปกติ เราไม่แน่ใจว่าเป็นมานานแค่ไหน น่าจะประมาณ3 แล้วมั้ง ไปบังเอิญฟังข่าวอ่านข่าวที่ไหนไม่รู้เขาบอกเกี่ยวกับการบูลลี่นี่แหละแล้วบวกกับกำลังจะขึ้นม.1 พอดีก็เลยกังวลจะเจอเพื่อนใหม่อะไรประมาณนี้แล้วกลัวเขาไม่ชอบ และอีกเหตุผลนึงเลยก็คือเราขากรรไกรไม่เท่ากันฟันข้างล่างมันเหยินออกมายิ่งทำให้ไม่มั่นใจไปอีก มีวันนึงเราไปเอาของที่สั่งที่เคอรี่ แล้วพอเดินกลับใช่ไหมมีผู้ชายสองคนเดินมา แล้วพอเราหลบมาเดินอีกฝั่งเขาก็เดินมาขวาง เราหันหน้าไปดูเพื่อนที่มาด้วยกันแปปนึง แล้วเขาเห็นว่าเราเป็นแบบนี้เขาก็หัวเราะกัน พอเราเดินผ่านมาได้ซักระยะนึงก็แบบ เฮ้ออ เลย แล้วแบบเป็นเหตุการณ์ที่ไม่เคยนึกที่จะลืมเลยจำได้ตลอดตอนนั้นมันก็ตลกนะเรายังขำเลยที่เขาผิดหวัง แต่พอมาตอนนี้มันไม่ใช่ เมื่อก่อนเรามีความมั่นใจมากไม่ได้เป็นอย่างทุกวันนี้ ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มาก แต่พอนานวันเข้าเราเริ่มเติบโตและได้เรียนรู้เพิ่มขึ้นบวกกับการเสพข่าวสารตามออนไลน์ก็ทำให้เราเป็นแบบนี้แล้ว พอมารู้อีกทีนึงก็พยายามที่จะกลับไปเป็นแบบเดิมไม่ได้แล้ว พยายามฝึกสบตากับคนอื่นแต่ก็ไม่ได้ เดินผ่านผู้ชาย หรือหญิงก็ไม่กล้ามองเลย ตามันจะไปมองพื้นอัตโนมัติหรือมีหนังสือก็จะก้มลงไปจัดแบบเหมือนคนมีไรทำ ขนาดนั่งห่างกันแค่โต๊ะม้าหินอ่อนโต๊ะเดียวยังไม่ค่อยกล้าที่จะมอง หรือบางทีนั่งคนเดียวไม่ก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรเลยต้องรอเพื่อนมา บางทีเหมือนทำอะไรก็รู้สึกว่ามีแต่คนมองจ้องจะจับผิดอะไรประมาณนี้ด้วยอ่ะก็มโนไปหนึ่งกรุบ เฮ้อมันอดไม่ได้จริงๆ ก็หวังว่าทุกคนจะช่วยแนะนำ ให้คำปรึกษา ติเตือนเรา ให้กำลังใจเรา  ขอบคุณล่วงหน้าค่ะมาพูดคุยด้วยกันได้