เกริ่นก่อนนะคะ...เราคบกับแฟนจะ 9  ปีแล้วค่ะเราเจออะไรกันมาเยอะเขามาอยู่บ้านเราหลังคบกันได้แค่ปีเดียวค่ะบ้านเราใกล้กันคนบ้านเดียวกันเราสองคนต่างเป็นลูกคนเดียวค่ะ..แม่เขาเป็นคนปากร้ายด่าลูกตลอดด่าเสียๆหายๆไม่เคยฟังหรือถามเหตุผลทุกครั้งที่ด่าแฟนเราจะไม่ไปเจอแม่เขาเลยคนที่ต้องไปเจอเขาคือเราเวลาเขาเรียกใช้เขาด่าลูกเขาแต่คนที่ได้ยินคือเรา..เรารู้สึกไม่ชอบเลยค่ะ..ครั้งนึงแฟนเคยร้องไห้แล้วบอกเราว่าแม่เขาพูดว่าเงินทองถ้าจะให้มาใช้กูเอาไปให้คนอื่นผลาญดีกว่า.แกเป็นคนที่ฟังคนอื่นมากกว่าลูกตัวเองค่ะ...เราทนนะคะจนเมื่อสองปีที่ผ่านมาเราเหนื่อยมากกับสิ่งที่เจอเราเครียดจนต้องกินยากล่อมประสาทระบายกับเพื่อนจนตัดสินใจจากบ้านมาเพื่อหนีมาพักสมองแฟนเราตามมาหลังจากเรามาได้สองเดือนค่ะตอนนี้แฟนทำงานแต่เราเป็นแม่บ้านอยู่ห้องตอนนี้เราอยู่กับพ่อแฟนค่ะ..ไม่พ้นแม่ผัวเอาไปพูดว่าเราไม่ทำงานทำไมถึงไม่กลับไปอยู่บ้านอยู่ที่นี้ก็เปลืองเงินเปลืองทอง..เราคิดไว้แล้วว่าต้องมีวันนี้ค่ะบ่นว่าลูกอายุขนาดนี้แล้วไม่มีเงินมีทองมีรถเหมือนลูกคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ทำงานมีเงินเดือนที่ผัวให้ขายวัวได้แกก็ใช้คนเดียว..เราพูดแบบนี้ไม่ได้หมายความว่าอยากได้เงินเขานะคะ..เราแค่ต้องการความสงบที่ไม่ต้องปวดหัวกับเขาอีก..เรื่องนี้เราไม่ได้บอกแฟนนะคะเพราะสงสารแฟนไม่อยากให้คิดมาก...แต่คิดว่าไม่ว่าจะรู้ช้าหรือเร็วยังไงก็ต้องรู้ว่าเราไม่อยากเจอหรือยุ่งกับแม่เขา..เราคิดว่าขนาดลูกเขาเขายังด่าเลยนับภาษาอะไรกับเรา