เรื่องราวของเด็กอายุ14

กระทู้คำถาม
ผมเป็นคนนึงที่เล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจชื่นชอบในการเล่นเเกมมากและความฝันของผมคืออ...การเป็นสตีมเมอร์ในการเล่นเกม
เป็นเป็นเด็กอายุเพียง14อยู่ ม.2จะขึ้นม.3แล้วทางบ้านซื้อคอมเครื่องใหม่ให้หนึ่งเครื่องเป็นเครื่องที่สตีมได้ดีงบ37000++
รวมจอส่วนพวกคีบอดและเมาส์ผมมีเป็นของตัวเองแล้วจากคอมเก่า.....และตอนที่ผมได้คอมผมคิดอย่างเดียวเลยว่าเราอะเก่งเรื่องนี้มากและจะสตีมเกมให้มีคนดีมีรายได้เลยแต่มันเป็นแค่ความคิดแต่ทางบ้านเราไม่ชอบให้ผมเล่นเกมมากเวลาผมเล่นเกมผมอยู่ชั้น2ของบ้านเวลาที่บ้านเรียกก็จะตะโกนแต่ถ้าผมไม่รีบลงนะใช้คำว่ารีบลงที่บ้านก็จะดึงสายแลนส่วนมากที่ผมจะขึ้นมาเล่นเกมที่มาเล่นคอมหรือจะทำการบ้านผมจะทำงานบ้านให้เสร็จก่อนงานประจำผมจะมีล้างจานหุงข้าวล้างจานบางวันก็จะซักผ้าอะไรประมาณนี้ตอนที่ดึงสายแลนและผมก็ลงไปบางทีก็เรียกไปด่าเรียกไปใช้แต่ทางบ้านผมเป็นราชการแต่แม่แท้ๆของผมเขาเสียแล้วแต่ผมมีแม่เลี้ยงคนนี้เขาเป็นครูแต่เขาเกษียณกันทั้ง2คนแล้วพ่อผมชอบพูดเเรงๆเพราะว่าเป็นทหารมาก่อนเลยพูดแรงๆมั้งนะ....
แต่แม่เลี้ยงก็ด่าแรงเหมือนกันชอบประชดมากๆๆ....แล้วทางบ้านของผมก็ชอบทะเลาะกันบ่อยๆแต่ผมน่ะชินแล้วน่ะ5555......แต่มีเรื่องนึงที่ผมเครียดมากกคือ
เรื่องที่พ่อและเเม่เลี้ยงจะให้ผมเป็นทหารนี้แหละซึ่งผมอายุ14คือเขาจะให้ผมไปสอบช่างฝีมือทหารผมก็บอกว่าผมไม่ชอบทหารแล้ว(สมัยก่อนผมชอบทหารมากอยากเป็นพอโตมาผมเลยไม่ชอบ) และตอนนี้ผมชอบในเรื่องเกมออยากทำอะไรก็ได้ที่เกี่วกับเกมมากอยากเป็นสตีมเมอร์และผมไม่อยากไปเรียนมหาลัยผมอยกาจะเรียนแค่ปวสแต่ผมไม่ใช่ที่แบบเห็นคนที่ประสบความสำเร็จแล้วไม่อยากจะเรียนตามนะคือผมไม่อยากไเรียนมหาวิทยาลัยอยู่แล้วเพราะผมคิดว่าใบปรินญามันไม่สำคัญสำหรับผมส่วนที่ดีที่สุดสำหรับใบปริญาไปอวดคนอื่นมั้ง         
(เรื่องราวชีวิตผมมันก็อย่างงี้เเหละยังมีอีกเยอะมากเลยแต่ผมไม่อยากคิดอีกแล้วล่ะ)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่