คือเรามีเพื่อนคนนึง เรากับเขาอยู่ห้องเดียวกันมาตั้งแต่อนุบาลจนตอนนี้ม.2ก็อยู่ด้วยกัน แต่ก่อนเราเป็นคนร่าเริงมาก ใช่และเขาก็ดูเหมือนชอบคนร่าเริงด้วยเราจำได้ว่าเขาเคยบอกชอบเรา เราก็พอดูออก แต่ก็เลือกที่จะปฏิเสธมาตลอดเพราะเห็นเป็นเพื่อนจริงๆเพราะอยุ่ด้วยกันมานาน แต่ ณ ปัจุบัน เรารู้ตัวตัวเองดีแล้วว่าจริงๆเราชอบเขามากๆ เราหึงทุกครั้งเวลาเขาคุยกับคนอื่น เราโกรธทุกครั้งที่เขาไปคุยกับผญ แต่ก็นะรู้ตัวก็สายไปสะละ ในการขึ้นมา.2ก็เป็นทำธรรมดาที่ผญ.จะรักความสวยมากขึ้น เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสวยเลย เลยไม่มั่นใจในตัวเองมากๆทำให้ความร่าเริงที่เป็นเสน่ห์ของเราก็ลดลง เราไม่กล้าสบตาใคร คุยกับคนอื่นแบบเก้ๆกังๆไม่ต้องถาว่าคุยกับเขาเป็นไงคือเกร็งที่สุดไม่กล้าสบตา จากคนที่เคยเป็นเพื่อนสนิท ตอนนี้กับพูดกันนับคำได้ ตอนนั้นตอนกลางวันเปิดเทอมล่าสุด เขาเลือกที่จะทักเราก่อน เรากลับทำตัวไม่ถูกแล้วทำแค่หน้าตาแล้วเดินจากไป จากนั้นแหละเรากับเขาก็ไม่ได้คุยกันเลยเเล้วปฏิกิริยาเขาก็เปลี่ยนไป เวลาพวกเราอยุ่ใกล้กันจะเกร็งกันมากๆ แบบดูออกคู่ ละก็ชอบสบตากันเหมือนมีไรบางอย่าง ละอีนี่ก็คือหลบสายตาตลอด  เรารุ้สึกว่าความผิดพลาดของเรามันเกิดขึ้นในตอนกลางววันวันนั้นถ้าเรากลับไปหยอกล้อกับมันแบบปกติ ทุกอย่างคงดีกว่านี้ เราทำไงดีคะ😢