ผมมาทำงานที่สมุทรปราการ ครั้งแรก ก็ทำงาน7:00เลิก00:00 ก็ไม่รู้ว่าคนอื่นจะดูว่าไงนะ555 ผมอะทำงานที่สมุทรปราการได้ประมาณเดือนกว่าๆ แล้วผมได้เจอกับรุ่นน้องที่ทำงาน สำหรับผมก็น่ารักดีขยันมาก ก็ทำได้แค่แอบชอบเขานั้นแหละ ผมเป็นคนแบบไม่กล้าที่จะไปคุยหรือขอเฟส อะไรเลยผมอายมาก แต่ก็ทำได้แค่ดูเขาในทุกๆวันจน รู้ทีหลังว่าเขามีแฟนก็ อดไปดิ555 ใครจะไปรู้เนาะ ทำไงได้ก็มาเสียใจทีหลังอีก ว่าทำไมตัวเองไม่ไปบอกตรงๆ พออยู่มาอีกเดือนก็มีพนักงานคนใหม่เข้ามา5คน ผมก็เหมือนเดิมแอบชอบรุ่นพี่ที่ทำงาน คนนึงแกชื่อม่อนเป็นผู้หญิง น่ารัก นิสัยดีมาก มีแค่พี่คนนี้ที่คุยกับผมที่เป็นพนักงาน ส่วนคนอื่นไม่คุยด้วยเลย ก็คงว่าเขาไม่ได้แหละ เพราะผมก็พูดไม่เก่งแซวใครไม่เป็นจีบใครไม่เป็น ไม่รู้จะพูดหรือบอกอะไรออกไปดี แต่กับพี่ม่อนคนนี้ ดีกับผมมาก ตั้งแต่เจอพี่คนนี้ครั้นแรกผมก็แบบ ยังไงละ บอกไม่ถูก555 แต่ก็เจอแกเกือบตลอด แต่ผมก็ไม่รู้ที่แกทักผมบ่อยๆ เป็นความเคยชิดของพี่แกรึปร่าว ก็ไม่รู้นะ แต่สำหรับผม ผมรู้สึกดีนะกับพี่แกอะ ผมก็ไม่กล้าไปขอเฟสหรือทักพี่แกอยู่ดี ผมพยายามจะพูดออกไป แต่มันไม่ออกไปอะ เราอยากพูดออกไปให้เขาได้ยิน แต่ก็เขินอาย ผมคิดว่าวันนี้วันพฤหัสบดีที่17 กุมภาพันธ์ 2565  ผมว่าจะขอเฟสเขาไม่ก็จะบอกว่ากลับก่อนนะ แต่ก็เหมือนเดิมผมไม่กล้า พี่แกก็ยังทักผมเหมือนเดิมกลับแล้วหรอไปหุงข้าวใช่ไหม แล้วแกก็ยิ้ม ผมดีใจมากนะที่ยังมีคนถามแบบนี้อะ 🥲 เพราะว่าผมไม่เคยเจอใครบอกแบบนี้ตลอดว่ากลับบ้านแล้วหรอ ไม่อยู่เป็นเพื่อนก่อนหรอ สำหรับคนอื่นไม่รู้ว่าเป็นยังไงนะ แต่สำหรับผมรู้สึกดีมากๆ 
#ถ้าพี่ได้มาอ่านหรือมาเห็นก็คงดี ผมอยากจะบอกว่าทุกคำที่พี่คุยกับผมครั้งแรกยังจะได้ แล้วก็ยิ้มของพี่อะสวยมากยิ้มหวานด้วย ก็แค่เด็กที่ชอบพี่คนนึงนั่นแหละ พี่เป็นน่ารักมาก ผมคิดว่าผมคงไม่มีสิทธิ์ได้เป็นแฟนกับเขาละมั้ง5555 แต่ว่าอยากให้พี่เห็นนะ ได้อ่าน ว่าผมชอบพี่นะ ไม่รู้ว่าพี่จะชอบผมเหมือนกันไหม  แต่ก็ทำได้แค่พิมพ์ทิ้งไว้เพราะว่าไม่มีที่ระบายความรู้สึกนี่ออกมาแล้ว ก็ต่อให้เป็นไปไม่ได้แต่ผมดีใจที่ได้รู้จักกับพี่ ขอบคุณนะพี่ม่อน จะร้องอะ5555 ก็ไม่เคยมีใครพูดจาดีกับเราแบบนี้บ่อยๆ เนาะ ก็นั้นแหละอยากให้พี่ได้มาเห็นจริงๆนะ หวังว่า 🤓