สวัสดีค่ะเราอายุกำลังจะ20  แต่ที่บ้านทำเหมือนเราไม่ใช่คนที่โตเพราะว่าเขาบอกว่าเราทำให้แม่และเมียเขาตายคือแม่เราตายตอนเราอายุ5ขวบ แล้วก็โดนว่ามาตลอดว่าเป็นเพราะเราซึ่งจริงๆแม่ตายเพราะโรคไต  เราโดนทำร้ายด้วยพูดกับการกระและการกดดันทุกอย่างมาตั้งแต่เด็กพอโตขึ้นมาพี่สาวแท้เราบอกให้พ่อเลิกทำงานแล้วแกจะดูแลพ่อเอง  และก็จะส่งเสียเราเราถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำตอนมอสี่ได้เงินใช้เดือนล่ะพันกว่ายันมหาลัย  แต่พอมามหาพี่เปลี่ยนมาให้อาทิตย์ล่ะร้อยแต่เราไม่เคยได้ครบเลยเพราะบางทีมันก็อดไม่ไหวที่จะเถียงพี่เราโทรมาด่าเราทุกอาทิตย์ว่าเราไม่เรียนร่านขายตัวไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้เองเป็นภาระของเขาต่างๆนาๆ ว่าเราจนกินอาหารดีๆไม่เป็น เขาคือพี่สาวสายเลือดเดียวกันกับเรานะแต่เขาไม่เคยรักรึว่าเป็นห่วงเราเลย เราไม่สบายเราก็ไม่มีเงินไปโรงพยาบาลก็ต้องซื้อยามากินเองตามอาการ500คือรวมค่ากินค่าน้ำมันรถค่าทุกอย่างที่ต้องใช้ในชีวิตประจำวัน ลำบากมากเพราะไม่มีเงินกินดีๆแบบคนอื่นเขา  เขาไม่ให้กู้กยศเพราะเขากลัวว่าเราจะไม่มีปัญญามาจ่ายคืน  ไม่ให้ทำงานเพราะต้องการให้เรากลับบ้านที่เขาซื้อไว้ทุกอาทิตย์แต่เขาอยู่ต่างจังหวัดกับพ่อเราต้องเก็บเงินใน500เพือไปเป็นค่ารถไปกลับจังหวัดที่เราเรียนไหนจะค่าวินไปกลับบ้านอีก คือแบบบางทีก็อยากกินอย่างอื่นบ้างที่ไม่ใช่มาม่ากับโจ๊ก  เหนื่อยมากต้องคอยระแรงว่าอาทิตย์นี้วันไหนที่พี่จะโทรมาด่าว่า ต้องคอยเฝ้ารอเงิน500ทุกอาทิตย์เพราะถ้าเถียงเขาทีเราจะไม่ไม่ข้าวกินเลยทั้งอาทิตย์ตอนกลับบ้านก็ต้องยืมเงินเพื่อนที่มหาลัยกลับเพราะพี่ไม่ให้เงิน คือไม่มีความสุขเลยตั้งแต่เเม่เสียอยากหลุดพ้นอยากมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้   เหนื่อยที่สุดพ่อไม่ได้ฟังรึเข้าใจเรานะค่ะเพราะพี่ให้เงินแกใช้ซื้อของให้ทุกอย่างที่แกต้องการ  บ้านเราฐานะพอมีไม่ได้ลำบากเลยแต่ในความที่พอมีคือพ่อกับพี่สาวเขาสุขสบายกันแค่สองคน พี่สาวเคยเสนอให้เราลาออกจากมหาลัยเพื่อไปเป็นแม่บ้านให้เขากับพ่อทำทุกอย่างที่แม่บ้านทำเงินเดือน5,000บาท  แต่เราหน้าด้านที่เรียนต่อเพราะเราอยากมีอนาคตที่ดีกว่านี้และอยากหลุดพ้นจากตรงนี้