ลองนึกว่าถ้าเรารวยจนมีความมั่งคั่งมากถึงจุดนึง

ธนาคารก็พร้อมปล่อยกู้คุณด้วยดอกเบี้ยสุดต่ำเพราะคุณมีศักยภาพเป็นลูกค้าชั้นดี

ดอกเบี้ยเงินฝากก็จะเยอะเพราะเค้ามองว่าคุณน่าจะมีเงินเยอะพร้อมฝาก

ธนาคารลงทุนก็พร้อมเสนอการลงทุนขั้นต่ำสูงเฉพาะกับคุณเพราะเชื่อว่าคุณมีเงินเย็นมาก

เวลาซื้อสินค้าคนขายก็พร้อมลดราคาให้คุณเพราะเชื่อว่าคุณมีกำลังซื้อมาก

ฯลฯ

กลับกันครับถ้าคุณขาดทุนทรัพย์

ธนาคารจะเก็บดอกเบี้ยเงินกู้คุณแทบจะเรทสูงสุด เพราะไม่มีเครดิตหรือทรัพย์ค่ำประกัน

ดอกเบี้ยเงินฝากก็ต่ำ เพราะเค้ามองว่าคุณถอนเงินเข้าออกไว และมูลค่าเงินฝากน้อย

ธนาคารลงทุน… ไม่น่าจะสนใจคุณหรอกครับ

เวลาซื้อสินค้าก็ซื้อน้อย ไม่มีใครลดราคาให้หรอกครับ

ฯลฯ

การเป็นคนรวยต้นทุนทางการเงินจะต่ำลงมากครับ
เป็น perk ที่ วิเศษมาก คุณแค่หางาน หรือการลงทุนอะไรให้ชนะเงินเฟ้อ ความมั่งคั่งคุณก็จะไม่มีวันลดแล้วครับ แต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ในขณะที่คนจนต้องจ่ายต้นทุนทางเงินสูงกว่า ทุกวันคุณต้องต่อสู้กับเงินเฟ้อ การขึ้นเงินเดือนที่ไม่สัมพันธ์กับค่าครองชีพ ดอกเบี้ยเงินกู้ที่แพงโหด

นั่นแหละครับทำไมคนรวย รวยขึ้น แต่คนจน จนลง
เป็นปกติของระบบทุนนิยมใครมีทุนมาก ก็เป็นที่นิยม ก็ตามชื่อแหละครับ