คือผมกับแฟนทะเลาะกันครับก่อนหน้านี้ผมติดโควิดกักตัว11ละหว่าง11แฟนผมอยู่คนเดียวไปทำงานคนเดียวไปเที่ยวคนเดียว ตอนกักตัวก็โทรคุยกันทุกวันแต่แฟนผมสัญญากับผมใว่ว่าจะพาไปกินหมูกะทะแล้วนางลืมวันที่ผมกักตัวกลับมา ด้วยความที่ผมไม่ได้เจอแฟน11วันผมก็คิดถึงอยากกอดอยากฟัดแต่นางก็เหมือนลำคานและแฟนก็ลืมเรื่องที่จะพาผมไปกินหมูกะทะ ผมเลยงอนละแฟรผมก็นัดกับเพื้อนจะไปเดินเล่น ตลาดต้นสนด้วยความที่ผมงอน ผมเลยไม่ไป พอมาอีกวันนึงก็ทะเลาะกันแฟนบอกว่าผมเปลี่ยนไป ไปไหนก็ไม่ไปด้วยไม่เหมือนตอนแรกๆ แล้วแฟนผมก็ร้องไห้บอกขออยู่คนเดียวตอนแรกผมก็ไม่ยอมแต่นางก็ขอให้ผมกลับจนผมต้องกลับมาอยู่บ้าน พอมาอีกวัน วันวาเลนไทน์ผมก็อยากไปง้อเลยตัดสินใจซื้อดอกไม้ไปให้ แล้วก็ขอคุยด้วย ตอนคุยกันแฟนก็เหมือนเค้าจะระบายหลายๆอย่างออกมา เรื่องผมชอบบ่นเค้าจากที่อยู่ด้วยกันแรกๆไม่บ่น ชอบเถียง เอาแต่นอนไม่สนใจเค้าแล้วเหมือนทั้งคู่เริ่มตั้งกำแพงใส่กัน นางบอกว่าระหว่าง11วันที่ผมไม่อยู่นางก็อยู่ได้ขับรถเองได้ ไปไหนมาไหนเองได้ ไปเที่ยวก็ไม่ต้องห่วงผมว่าผมจะคิดยังไง(แฟนเป็นคนชอบสังสรรค์กินเหล้ากับเพื่อน)ผมถามแฟนไปว่ายังรักผมอยู่ไหมแฟนบอกว่ามันหมดไปแล้ว ทำไมผมต้องมาคิดได้ตอนเสียไปแล้วนางเลยบอกขอเวลาคิด1เดือนว่านางจะอยู่คนเดียวได้ไหมนางต้องการผมไหม หรือที่นางคิดอยู่ตอนนี้เพราะหลอกตัวเอง ขอเวลาคิด1เดือร ระหว่าง1เดือนก็ยังคุยแชทกันได้ ผมเลยตอบโอเค ละพูดไปว่าเค้ารอตัวได้เสมอนะเรียกเค้ากลับไปได้เสมอนะ ก่อนกลับออกจากห้อง แฟนลุกขึ้นมากอดผมละก็ร้องไห้ซึ่งผมก็ร้องเหมือนกันร้องตั้งแต่ที่คุย กอดกันสักพักผมก็เลยบอกนางไปว่า แฮปปี้วันวาเลนไทน์นะ ดอกไม้เค้าจัดมาให้เองกับเมือเลย อยากให้ดอกไม้ตัวอยากให้ตัวได้ดอกไม้เหมือนคนอื่น อยากให้ดอกไม้ตัวเป็นคนแรกแต่ไม่รู้ว่าจะได้เป็นคนแรกไหม แฟนผมเลยพูดว่า คนแรกนอกจากผมแล้วจะมีใครอีกและก็กอดกันร้องไห้อีกรอบ  แบบนี้พอมีโอกาสได้กลับไปไหมครับ