อ๋อง แปลตรงตัวคือ กษัตริย์ แต่เดิมจะหมายถึงเจ้าผู้ครองแคว้น
คือจีนก่อนยุคจิ้นซี จะแบ่งออกเป็นแว่นแคว้นใหญ่น้อยมากมาย แว่นแคว้นเหล่านี้ถึงในทางนิตินัยจะยอมรับอำนาจกษัตริย์ส่วนกลาง แต่ในทางปฏิบัติ อ๋องที่ครองแคว้นนั้นอยู่จะมีอิสระและอำนาจในการปกครองภายในแคว้นตัวเองอย่างเต็มที่ โดยที่ส่วนกลางแทบไม่สามารถแตะต้องอะไรได้

แต่พอหลังจากจิ้นซีรวมแผ่นดินได้และเปลี่ยนรูปแบบการปกครองเป็นการรวมอำนาจเข้าศูนย์กลาง แว่นแคว้นเหล่านี้ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิ ระบบที่อ๋อง "กินเมือง" แบบเดิมก็หมดไป อ๋องก็เลยกลายเป็นเหมือนตำแหน่งของบรรดาองค์ชายหรือขุนนางใหญ่ที่มีความดีความชอบที่ได้รับการแต่งตั้งจากฮ่องเต้ให้มียศถาบรรดาศักดิ์ใหญ่โต แต่ไม่ได้รับมอบหมายไปปกครองแว่นแคว้นนั้นจริงแต่อย่างใด อ๋องบางคนแทบไม่เคยไปเหยียบย่างแว่นแคว้นที่ตัวเองได้รับตำแหน่งอ๋องเลยด้วยซ้ำ

(นอกจากบางช่วงโดยเฉพาะตอนต้นราชวงศ์ที่บางครั้งอำนาจส่วนกลางยังไม่เข้มแข็งมาก ก็อาจจะแต่งตั้งพระญาติหรือแม่ทัพนายกองที่ร่วมรบมาด้วยกันเป็นอ๋องไปกินเมืองปกครองหัวเมืองชั้นนอกบ้างเป็นการตอบแทนความดีความชอบ แต่โดยมากก็อยู่ไม่ได้นานก็มักจะโดนริบอำนาจคืน เพราะฮ่องเต้ก็ระแวงพวกอ๋องจะซ่องสุมอำนาจแข็งเมืองชิงบัลลังก์ของตัวเอง)