เริ่มมากจากผมเป็นเด็กที่หัวไม่ดีเรียนไม่เก่ง​ ทำงานก็ไม่ได้เรื่อง​ ทำอะไรก็ห่วยไปหมด​แย่ไปสะทุกเรื่อง​ เป็นคนที่ไม่พูด
เก็บความรู้สึกอยู่แบบนี้มาตั้งนานแล้ว.
ชอบเปลี่ยนงานอยู่บ่อยๆ​ ออกเอาแต่ใจตัวเอง​ห่วยจริงๆผมเนี่ย​ อยากจะระบาย
เพื่อนก็น้อย​ กลัวพูดอะไรผิดๆไป.​ได้แต่เก็บมาคิดคนเดียว
ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง​ โดนคนรอบข้างซ้ำเติมอยู่แบบนี้​ ไม่มีใครมองเห็นถึงความเสียใจที่ผ่านมามั่งครับ​ ทุกวันนี้แทบไม่มีความสุขเลยครับ​มีแต่ความทุกข์จมปรับกับอดีดที่ผ่านมา​เจอคนประสาทด้วยมั่งครับ
อยากจะหนีออกจากชีวิตคนพวกนี้มากกครับ​แต่ผมไม่ลืมบุญคุณ​ ว่าต้องตอบแทน
เถียงกับอธิบายเขายังไม่เข้าใจเลยครับ
อธิบายก็แล้ว ทุกวันนี้แทบจะกายเป็นคนบ้าหนักขึ้นไปทุกวัน​
มีอีกเยอะครับ​ ผมเป็นคนหัวอ่อนเชื่อคนง่าย​ เลยเชื่อแต่ผิดๆ​ ขนาดข้างบ้านยังไม่ชอบขี้หน้าเลย​ เกลียดกันเลยก็ว่าได้.​
ไม่เคยคิดที่จะตัดใครออกจากชิวิต
ไม่ว่าจะดี หรือร้าย​ ผมก็ยังให้อภัยได้.​
ขอบคุณครับอาจจะพูดไม่เข้าหูหรือไม่ดีขอโทษล่วงหน้าก่อนเลยครับ
จากคนที่จิตใจอ่อนโยนกายเป็นคนบ้า