.
.
.
.
.

ยายบอกว่า เห็นเปิดไฟในห้องไว้ทั้งคืน สาวน้อยมินแชเลี่ยงซ้ายเลี่ยงขวาหลบหลีกยายไปได้ ด้วยคำถามลอยๆ ของเธอหลายประโยคทำให้มั่นใจได้ว่า เธอคงนอนอ่านไดอารี่ของแม่จนแทบจะโต้รุ่งแน่ๆ 

มินแชไม่ได้บอกแม่ตรงๆ แต่ส่งภาพถ่ายมือที่สวมแหวนแต่งงานของตากับยายไปให้แม่ดู แก้ความเข้าใจผิดของแม่เรื่องที่คิดมาตลอดว่ายายขายทองและแหวนแต่งงานของตากับยายไปหมดช่วงวิกฤติ IMF เพราะถ้าเธออธิบาย แม่ต้องรู้แน่ๆ ว่าเธอแอบอ่านไดอารี่ของแม่ ๕๕๕



ในวันเดือนปีปัจจุบันของฮีโด ที่ทำงานของเธอมองจากมุมนี้ คล้ายว่าจะเป็น workshop ที่อาจจะหนีไม่พ้นการฟันดาบที่เธอเคยรักมากในวันวานก็ได้นะ



กลับไปยังปี 1998 

เช้าวันแรกที่ได้ย้ายโรงเรียน อีจินถีบจักรยานส่งหนังสือพิมพ์ตามปกติ ในขณะที่ฮีโดแสดงความขอบคุณในการช่วยเหลือและคำแนะนำจากอีจินเสียงดังได้ยินไปครึ่งหมู่บ้าน



ที่โรงเรียนใหม่วันแรก ออมม่าผู้มีหน้ามีตา มีชื่อเสียงเป็นคนดังในทีวี พาลูกสาวคนเดียวมาส่งด้วยตัวเอง พาให้คุณครูใหญ่คุณครูน้อยตื่นเต้นกันยกใหญ่ 



.
.
.
.
.

ต่อในคอมเมนต์ค่ะ