Why was Italy so weak compared to other countries during WWII?
สาเหตุใดอิตาลีจึงอ่อนแอเมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

เป็นการตีความที่ผิดที่ว่า อิตาลี 'อ่อนแอ' ในสงรามโลกครั้งที่ 2 และเป็นความจริงที่ว่าพวกเขาแทบล้มเหลวในปฏิบัติการสำคัญทางยุทธศาสตร์เกือบทั้งหมด แต่ปัญหาในเรื่องนี้มันไม่ง่าย และไม่สามารถอธิบายด้วยคำสั้นๆ ที่แสดงถึงปัญหาของอิตาลี ณ ช่วงเวลา ขณะนั้น :

ประการแรก อิตาลีขาดความสามารถในด้านอุตสาหกรรมภายในประเทศ เมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านอย่าง ฝรั่งเศส ,อังกฤษ และเยอรมัน รวมถึงปัญหาทางเศรษฐกิจอย่างมโหฬาร ที่ได้รับผลกระทบจาก ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ (The Great Depression) และล้มเหลวในการนำเครื่องจักรกลมาใช้ สิ่งเหล่านี้ส่งผลให้ความสามารถทางอุตสาหกรรมของอิตาลีตกต่ำอย่างมาก เมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้าน อย่าง ฝรั่งเศส อังกฤษ และเยอรมัน

ประการที่สอง ด้านกองทัพอิตาลีประสบปัญหาการขาดแคลนนายทหาร นายพลด้านที่มีความเข้าใจเกี่ยวกับยุทธศาสตร์ กลยุทธ์สมัยใหม่อย่างมาก อิตาลีมีบทบาทค่อนข้างน้อยในสงครามโลกครั้งที่ 2 นายพลของประเทศต่างๆ จำนวนมากต่างล้วนมีประสบการณ์ ความเข้าใจเกี่ยวกับสงครามสมัยใหม่มากมาย และด้วยเหตุนี้ทำให้นายพลอิตาลีปราศจากความเข้าใจเกี่ยวกับสงครามยุคใหม่ที่เกิดขึ้นบนยุโรป

ประการที่สาม อิตาลีล้มเหลวต่อการเข้าร่วมสงคราม "รูปแบบใหม่" ที่เริ่มในปี 1939 อย่างไรก็ตามต่างจากฝ่ายสัมพันธมิตร อิตาลีขาดแคลนโรงงานอุตสาหกรรมที่เพียงพอต่อสงครามรูปแบบใหม่ เมื่อสงครามดำเนินอย่างเต็มตัว ทำให้เกิดปัญหาทางด้านทรัพยากรขาดแคลนอย่างถาวรไม่ว่าจะรถถัง เครื่องบิน ฯลฯ ยกเว้นการออกแบบช่วงก่อนสงครามที่ส่วนใหญ่ล้าสมัย (ดังที่เห็นใน Regia Aeronautica) หรือต้องได้รับมาจากทางเยอรมัน เช่น ปืน กระสุน ถ่านหิน หรือเครื่องยนต์สำรหับเครื่องบินรบของอิตาลี

Spaghetti-eating-surrender-monkeys
Spaghetti-eating - กินสปาเก็ตตี้ หรือกำลังกินสปาเก็ตตี้
surrender - ยอมแพ้
monkeys - ลิง

อาวุธของอิตาลีส่วนใหญ่คุณภาพต่ำ และผลิตได้น้อย อย่างเช่น ปืนไรเฟิล Carcano Modello 1891 ที่จัดให้เป็นปืนไรเฟิลที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่ถูกใช้ในสงคราม (หากเทียบกับปืนไรเฟิลของชาติอื่นๆ ในยุโรป) cartridge ไม่มีความน่าเชื่อถืออย่างมาก และไม่เที่ยงตรง ,ปืนกล (machine guns) ยังใช้เป็นแถบแผงตลับป้อนกระสุนแบบสงครามโลกครั้งที่ 1 ที่ต้องทาน้ำมันทีละกระสุน เพื่อป้องกันการขัดลำกล้อง และบรรจุกระสุนได้เพียง 20 นัดเท่านั้น ทำให้มีอัตราการยิงที่น้อย และช้า เช่น ปืนกลเบาหลักของอิตาลี อย่าง Breda 30 เป็นหนึ่งใน LMG (ปืนกลเบา) ที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่ถูกนำมาใช้ในสงคราม
เครื่องบินมาตรฐานของอิตาลีในช่วงสองปีแรกของสงคราม คือ Fiat biplane (เครื่องบินปีกสองชั้นแบบเดียวกันกับสงครามโลกครั้งที่ 1)

ภาพ ปืนกลเบา Breda 30 

วิดีโอ 

รถถังอิตาลีไร้ประโยชน์ พวกเขายังยึดหลักนิยมรถถังเบาที่เน้นติดปืนกลต่อต้านทหารราบ (ประมาณหลักนิยมรถถังแบบสงครามโลกครั้งที่ 1 บทบาทรถถังทำหน้าที่เพียงสนับสนุนพลทหารราบ ไม่ได้เป็นหัวหอกบุกทะลวงอะไรทำนองนั้นน่ะครับ) เป็นเหตุให้รถถังอิตาลีเทียบไม่ได้กับรถถังชาติอื่นๆ นอกจากนี้รถถังอิตาลีทุกคันยังใช้แผ่นเกราะที่ค่อนข้างบาง และใช้หมุดย้ำที่ถูกทำลายได้โดยง่าย หากโดนกระสุน AP (AP = Armor-Piercing = กระสุนเจาะเกราะ)
M13/40 เป็นรถถังที่พอฟัดพอเหวี่ยงกับรถถังของอังกฤษในสมัยนั้นได้ ทว่ารถถังอิตาลีรุ่นนี้ไม่เคยได้รับการพัฒนา ปรับปรุงให้ดีเพียงพออย่างที่ควรจะเป็น และไม่นานก็ถูกแซงหน้าด้วย MBT (รถถังหลัก (อังกฤษ: Main Battle Tank: MBT)) ของอังกฤษ และอเมริกา

ภาพ M13/40 tank ของอิตาลี

อิตาลีไม่มีความพร้อมสำหรับการเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่ 2 อย่างแท้จริง จริงๆ แล้วชาวอิตาเลียนมีความมุ่งมั่นในการยึดครอง เอธิโอเปีย หรือ แอลเบเนีย แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าจะต้องเข้าร่วมสงครามครั้งใหญ่กับมหาอำนาจ เบนิโต มุสโสลินี เป็นที่ชื่นชอบ รวมถึงได้รับยกย่องจากเหล่าผู้นิยมลัทธิฟาสซิสต์ (Fascism) ในยุโรป และมีอิทธิพลอย่างมากจาก การเดินขบวนสู่โรม (March on Rome 22–29 ตุลาคม 1922) ถือเป็นแรงบันดาลใจแบบอย่างให้แก่ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ทำให้เกิดเหตุการณ์ กบฏโรงเบียร์ (Beer Hall Putsch 8–9 พฤศจิกายน ค.ศ. 1923) ขึ้น ในขณะที่กำลังกำหนดนโยบายใหม่ของ NSDAP (พรรคกรรมกรชาติสังคมนิยมเยอรมัน) ใหม่ของ ฮิตเลอร์ มีความประสงค์พบปะกับ มุสโสลินี ทว่า มุสโสลินี ปฏิเสธ แม้แต่ภายหลังที่ ฮิตเลอร์ เถลิงอำนาจแล้วก็ตาม(เริ่มต้นขึ้นเมื่อเดือนกันยายน ค.ศ. 1919) ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย การพบกันครั้งแรกๆ ระหว่าง มุสโสลินี และ ฮิตเลอร์ ค่อนข้างน่าสนใจ เพราะ ฮิตเลอร์ ถูกมองว่าเหมือนคนบ้า ในขณะที่ มุสโสลินี แสดงถึงสุนทรียภาพทั้งหมดของลัทธิฟาสซิสต์อิตาลี มุสโสลินี ยังปฏิเสธต่ออุดมการณ์เหยียดผิว เชื้อชาติของนาซีอย่างเปิดเผย (the racist ideology of the Nazis)

การเดินขบวนสู่โรม