ร่างทรง (2021): The Medium

สวัสดีครับทุกคน เนื่องจากผมไม่ได้มีโอกาสได้ชม ร่างทรง (2021) ในโรง (ซึ่งก็รู้สึกดีใจที่ไม่ได้ชม เพราะเป็นหนังที่ทำให้ขนลุกและตึงจริงๆ 😆) ดังนั้นผมจึงถือโอกาสชมหนังผ่าน Netflix และอยากจะมาแชร์มุมมองให้กับทุกๆ ท่าน เผื่อว่าใครสนใจนะครับ

เรื่องย่อ
เนื้อเรื่องหลักของร่างทรง พูดถึงเรื่องราวความเชื่อในภาคอีสานของประเทศไทยเกี่ยวกับ "ร่างทรง"... เรื่องเริ่มต้นที่ทีมงานสารคดีกำลังถ่ายทำสารคดีเกี่ยวกับร่างทรง ทางทีมงานได้มีโอกาสพบกับ ป้านิ่ม (เอี้ยง - สวนีย์ อุทุมมา) ที่เป็นร่างทรงของ "ย่าบาหยัน" สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำท้องถิ่น ทว่าระหว่างถ่ายทำ ได้เกิดเหตุการณ์ประหลาดกับ มิงค์ (ญดา - นริลญา กุลมงคลเพชร) หลานสาวของป้านิ่ม

เชื่อกันว่า เหตุการณ์พิศวงในครั้งนี้ บ่งบอกว่า ย่าบาหยันกำลังต้องการเปลี่ยนผ่านจากร่างของป้านิ่มไปสู่มิงค์ ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้อยากจะรับสืบทอดการเป็นร่างทรง...

ความรู้สึกหลังชม
ที่ต้องชมคือ "การดัดแปลงบริบท" อย่างสร้างสรรค์ โดยเฉพาะการหยิบเอกลักษณ์ความเชื่อของคนไทยมาใช้ เช่น ความเชื่อเรื่องขวัญของภาคอีสาน, ความศรัทธาของผู้คนในสังคม หรือแม้แต่ ไอเดียการหนีเป็นร่างทรงโดยเลือกไปนับถืออีกศาสนา (ตลกร้ายทีเดียว)... จุดที่หยิบมาเหล่านี้ เล่นกับความเชื่อในสังคมไทยได้ดี เพราะเราก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ในสังคมไทยมีการผสมผสานความเชื่อที่หลากหลายมาก โดยเฉพาะ พุทธ พราหมณ์ ผี

ดังนั้น "ร่างทรง" จึงอาจไม่ใช่งานใหม่ (หากเทียบกับงานที่อยู่ก่อนหน้าอย่าง The Wailing) แต่สามารถดัดแปลงเข้ากับความเป็นไทยได้น่าสนใจ หนังทำให้เราเชื่อและหลอนไปกับบรรยากาศอันน่าพิศวงของชนบทไทย รวมถึงเจาะลึกความเชื่อท้องถิ่นอีสาน (ที่คนภายนอกอาจไม่คุ้นเคย)... ทั้งยังสามารถกดคนดูให้ตึงได้ตั้งแต่ต้นเรื่องยันท้ายเรื่อง
- สำหรับตัวเรื่อง วิธีนำเสนอยังคงคล้ายกับที่ต้นฉบับเคยทำ คือ "การใบ้ให้คนดู ที่เหลือให้ไปปะติดปะต่อเอง" ซึ่งก็ทำให้หนังย่อยยากหน่อย ต้องอาศัยการตีความสัญญะ - ความนัยในเรื่อง ตัวหนังเองก็เดินเรื่องอย่างฉับไว และไม่ได้มีเวลาให้คนดูคิดใคร่ครวญ จึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าใจปมทุกอย่างในเรื่องทั้งหมดในคราวเดียว อย่างไรก็ตาม ผู้ชมจะยังพอจะปะติดปะต่อปมเรื่องโดยรวม ผ่านบริบทต่างๆ ที่ปรากฏได้บ้าง (แต่จะมากจะน้อย ขึ้นกับความสามารถของแต่ละคน)

- จุดท้าทายที่น่าสนใจอีกอย่างคือ "วิธีการนำเสนอภาพยนตร์แบบ Mockumentary (การถ่ายทำแบบสารคดี)" ผมมองว่าเป็นวิธีที่สร้างสรรค์ เพราะทำให้หนังดูเรียลขึ้นจากการใช้มุมมองของบุคคลที่ 3 (มุมมองแบบสารคดี) ทว่าด้วยการที่อาจจะไม่ได้วางแผนมาเนี้ยบ 100% ก็ทำให้การถ่ายทำแบบนี้ไปเปิดแผลให้กับหนังพอสมควร โดยเฉพาะประเด็นเรื่องความมืออาชีพของตากล้องที่ "อะไรพี่แกจะถ่ายได้ยิกๆ ขนาดนี้" ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน

- ความประทับใจสุดท้ายที่ไม่พูดถึงคงไม่ได้ ก็คือ นักแสดงที่เล่นได้สมบทบาทกันทุกคน... โดยที่ประทับใจเป็นพิเศษ ผมขอยกให้ พี่เอี้ยง สวนีย์ อุทุมมา (ป้านิ่ม) และ ญดา นริลญา กุลมงคลเพชร (มิงค์) ที่แสดงได้เยี่ยมจริงๆ นอกจากนี้ยังมีอีกคนที่รู้สึกว่าแย่งซีนได้เยอะ ก็คือ พี่ปู ยะสะกะ ไชยสร (ลุงมานิต) โผล่มาทีไรก็แย่งซีนได้ทุกที แถมยังสร้างความฮาแบบตลกร้ายได้ด้วย 😂
สรุป
ร่างทรง (2021) เป็นหนังอีกเรื่องของ GDH ที่มีโมเดลน่าสนใจ อย่างการดัดแปลงไอเดียหนังต่างประเทศให้เข้ากับบริบทความเป็นไทย และใช้ Producer ต่างชาติมาช่วยพัฒนาหนังร่วมกับผู้กำกับไทย (One for the Road ก็ใช้วิธีนี้) ซึ่งก็ทำให้ผู้กำกับไทยมีประสบการณ์ที่หลากหลาย รวมถึงได้บทหนังและภาพรวมที่เนียนตาขึ้น... 

ร่างทรงจึงมีโมเดลคล้ายกับงาน "คนละครึ่ง" ส่วนหนึ่งมาจากนาฮงจิน ในฐานะผู้สร้าง The Wailing ที่มีอิทธิพลต่อร่างทรง ทั้งเป็น Producer ให้กับหนัง ส่วนอีกส่วนหนึ่งเป็นของพี่โต้งในฐานะผู้กำกับและผู้ดัดแปลงจากต้นฉบับมาเป็นหนังไทย... ด้วยโมเดลนี้เองก็ทำให้ทาง GDH เจาะตลาดของประเทศต้นทางง่าย รวมทั้งทำรายได้ไปอย่างงดงามในเกาหลี ในมุมผู้ชมชาวไทย ก็ได้รับชม Content คุณภาพที่มี Producer จากหนังต้นฉบับมาคอยดูแลโปรเจค เรียกว่า "วิน-วินกันทุกฝ่าย"

ในส่วนของตัวหนัง แน่นอนว่า ไม่ใช่ที่ดูง่าย ต้องอาศัยการตีความ และใช้พลังงานในการดู (หลายๆ ฉากดูน่าสะอิดสะเอียน) แต่ก็ถือว่าเป็นหนังที่สนุก สร้างความผวาให้กับเราได้ตลอดทั้งเรื่อง... อาจจะมีที่ไปตายน้ำตื้นบ้าง แต่โดยรวมแล้วผมมองว่าเป็นหนังไทยที่มีคุณภาพ ทะเยอทะยาน น่าชื่นชมอีกเรื่องหนึ่งเลยครับ !
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฉากที่มีเลือดปรากฏ / ฉากถุงยางที่ใช้แล้ว & เหล่าสิ่งของสกปรก / ฉากอ้วกเป็นเลือดสีดำ / ฉากเลือดที่ไหลออกมาจากกระโปรง / ฉาก Sex ที่เน้นให้ดูสะอิดสะเอียน / ฉากเปลือย
ป.ล.2 อีกหนึ่งช่องทางการติดต่อทาง Facebook เผื่อสนใจอยากคุยหรือติดต่อกับผมนะครับ