เพิ่งดูจบไปสดๆรัอนๆสำหรับ  one for the road  วันสุดท้าย…ก่อนบายเธอ

ผมใช้คำว่าผมรักหนังเรื่องนี้จังครับ ยอมรับสารภาพว่า
ถ้าเป็นผมอายุ 15-20 ผมคิดว่า มุมมองที่ดูหนังเรื่องนี้ ผมคงคิดว่าเป็นหนังเฉยๆทั่วไป

แต่พอเข้าสู่ช่วงเบญจเพส ผมรู้สึกว่า หนังเรื่องนี้ตอบโจมความรักในหลายๆมุมมองมากๆ
ผมบอกไม่ถูก มันเหมือนหนังพาผมท่องไปยังเรื่องราวผ่านมุมมองต่างๆที่หนังเรื่องนึงสามารถทำได้
ผมขอชมหนังเรื่องนี้ ในมุมมองของผมแล้วกันครับ

***มีสปอย หลบด้วยนะครับ ถ้าใครยังไม่ดู

1.นักแสดง เห้ยผมว้าวเลยอะ  นักแสดง แสดงดีแบบยกนิ้วโป้งให้รัวๆ โดยเฉพาะ 2 นักแสดงนำ
ต่อ ไอซึ รวมถึง วี ผมรู้สึกว่าเขาแสดงได้เข้าถึงตัวบท เล่นแล้วมันคลิ๊กกัน เล่นแล้วให้ความรู้สึกว่า
เราไม่ได้ดูหนัง เพราะการแสดงเขาไหลลื่นจนทำให้เราดื่มด่ำไปกับเนื้อเรื่อง
ที่ต้องชมเยอะสุด คงเป็น ไอซึ เป็นนักแสดงสายฝีมือแถวหน้าของวงการไทยไปแล้ว
ไม้เสียชื่อที่หลายคนชื่นชมครับ อยากให้คนนี้ ได้รับขทดีๆแบบนี้อีก
อยากดันให้เป็น ทอม แฮงแห่งเมืองไทยเลย

2.มู๊ดของเรื่อง บ้าไปแล้วผมรักมู๊ดของหนังเรื่องนี้มาก แล้วใครเปนคนใส่ไอเดีย
เจ้ารถ BMW ของพ่ออู๊ดครับ ให้ตายเถอะ เท่เป็นบ้า คือกลายเป็นว่า
รถช่วยขับความสนใจของผม กับคน 2 คนให้ดึงดูดมากยิ่งขึ้น
คือถ้าเป็นรถ ซุปเปอร์คา หรือรถทั่วไป นี่ไม่ทำให้เรารู้สึกถูกหนังตรึงไว้ที่รถคนนี้
เหมือนที่ใช้ BMW  เก่าคันนี้แน่ๆ ยกนิ้วให้คนเลือกรถเลย

เมื่อรถ รวมกับตัวบท และเพลงส่วนใหญ่ที่เป็นเพลงเก่าๆ  มู๊ดหนังมันชัดเจนในตัวเอง
บอกให้เราดูเราติดตามไปเรื่อยๆ มันเหมือนกับลงสอรี่ไอจีสักอัน แล้วดันไส่
เพลงประกอบที่ลงตัวไปในทางเดียวกันกับ สตอรี่ของคุณ ทำให้คนอยากดูสตอรี่
ของคุณต่อเรื่อยๆ

3.ผมชอบที่หนังเล่าแง่มุมที่แท้จริง ที่คนนึงจะเจอเวลาเรากลับไปหาแฟนเก่า
มีทั้งจบลงด้วยรอยยิ้ม  จบลงด้วยความรู้สึกผิด และจบลงด้วยความเศร้า
สิ่งที่อู๊ดเจอนั้น มันเป็นสิ่งที่ดูแล้วเรียล ผมชอบนะ มันทำให้เรารู้ว่า หนังเรื่องนี้
ไม่ได้เป็นหนังฟีลกู๊ดอารมณดีขนาดนั้น

4.เพลงของหนังเรื่องนี้ ทำได้ดีมากครับ เรียกว่าการเรียงเพลง การใส่กิมมิคของเทป
ใส่เรื่องกิมมิคของพ่ออู๊ดเข้ามา มันทำให้เรารู้สึกว่า เพลงตลอดเวลาที่ใส่เข้ามา
มันช่างพอเหมาะ พอเจาะ ทั้งเพลงลูกทุ่ง เพลงเก่า เพลงสากล ทำได้ดีมากครับ ยกนิ้วให้เลย

5.ภาพสวยมากครับ ต้องชมเป็นอันดับต้นๆของเรื่องมุมกล้อง การตัดต่อ ทำได้ดีมาก
ผมใช้คำว่า หนังเรื่องนี้ก้าวข้ามหนังไทย ไปสู่รับดับสากลแล้ว เหมาะสมกับรางวัลด้านนี้จริง
เป็นสิ่งที่ผมดูไปผมไม่ขัดเลยครับ ไม่มีข้อติ

6.กิมมิคของบาเทนเดอ เอ้ยเขาเอาอันนี้ใส่เข้ามาได้ลงตัวพอดี มันไม่มากไม่น้อย ให้ความรู้สึกว่า
หนังไม่ได้ยัดเยียดใส่คนดู ปกติเวลาผมดูหนังไทย หนังส่วนใหญ่ชอบยัดเยียดให้คนดูซึ่งเราจะรุ้
สึกรำคาญแต่เรื่องนี้ มันทำให้เรื่องมี สเนห์มากยิ่งขึ้น รวมไปถึง การเฉลยที่มาที่ไป ของชื่อหนัง



สุดท้ายขอชมตัวบท
ผมอยากจะแบบชี้หน้าแล้วบอก คุณเขียนบทได้ อยากจะแหมใส่มากๆ
คือ teaser ที่ให้เราดู มันเป็นแค่ ประตูบ้านเท่านั้น แต่บ้านทั้งหลัง
มันกลับอยู่ตอนที่ อู๊ดกับบอส กลับมาที่บ้านบอส ที่พัทยา
ผมไม่ตกใจนะ แต่แค่รุ้นึกว่า เอ้ออออ มันต้องแบบนี้ดิวะ ตัวอย่างหนังถ้าเปิดเผยหมดเลย หนังมันก้ไม่สนุก
จะมีประเด็นอะไรให้เล่นอีก พอเรื่องมาบรรจบ ผมรู้สึกได้ว่า หนังกำลังทำให้ผมคาดเดาไปต่างๆนาๆ
มันจะจบแบบดีไหมว่า หรืออู๊ดจะตาย หรือสุดท้าย ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย

ตอน เข้าไคลแม็ก บอส พริม อู๊ด คือแบบ โหมันต้องแบบนี้ คาดเดาเนื้อเรื่องไม่ได้
คือเรื่องมันมีแง่มุมที่ทำให้เราคิดไปเองต่างๆนา จนทำให้ผมใช้คำว่า “ผมไม่ไว้วางใจ ว่าหนังจะจบดีไหม”
เพราะผมกลัว ผมกลัวครับ ส่วนใหญ่ถ้าหนังจบแบบผิดหวัง ผมจะไม่เก็บเข้าสู่ หนังที่เกิดมาชาตินี้ต้องดู
ซะส่วนใหญ่ ไม่ใช่ทั้งหมด แต่เรื่องนี้ จะถูกเก็บเข้าสู่หนังที่ต้องดูแน่นอน

แต่ผมขอยืนยันครับ หนังจบได้โอเคเลย สำหรับผม

ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมขอพูดถึงบท ของ อู๊ด บอส พริม
คือผมยกนิ้ว ให้ บท 3 คนนี้เลย บทมันมีมิติ บมมันโครตชีวิตจริงๆมากๆ
คือผมดูผมยังคิดตามเลย ว่าการกระทำของทั้ง 3คน ไม่มีใครทำอะไรโง่เลยเว้ย
การกระทำของทั้ง 3 คนนี่มันถอดมาจาก แง่มุมที่มนุษย์ส่วนใหญ่เป็นจริงๆ
คำพูด การกระทำ ท่าทาง คือแบบ เราดูแล้วเราเชื่อว่า 3 คนนี้ คือตัวละครที่มีชีวิต
ไม่ใช่ถูกเขียนขึ้นแบบ ที่บทดูแบนๆ ไม่มีมิติ

ฉากประทับใจ คือฉาก บอสกับพริมทะเลาะกัน หน้าร้าน
กับฉากที่ อู๊ดกัมพริมทะเลาะกันในบ้าน ผมแบบ วู้เล่นถึงว่ะ เล่นแล้วเชื่อ
ผมดูจบผมแฮปปี้ ที่อย่างน้อย GDH ก้กลับมาทำหนังที่ทำให้คนดูตกหลุมรักอีกครั้ง

ขอบคุณหนังเรื่องนี้ที่สอนอะไรในหลายๆสิ่งหลายอย่าง ขอบคุณครับ

สำหรับคะแนน ผมให้ 11/10  ครับ
เหมาะสมการรอคอยสำหรับผมจริง