ตามหัวกระทู้เลยค่ะ
เจ้าสวดมนต์ .. แต่ .. นินทา
เจ้าทำทาน .. แต่ .. เอาเปรียบ
เจ้ามีความรู้ .. แต่ .. ดูถูกคน
เจ้าตัวขาว .. แต่ .. ใจเจ้าดำ
เจ้ามีมิตรแท้ .. แต่ .. เจ้าไม่แท้
เจ้าทำกุศล .. แต่ .. หมายชื่อเสียง
เจ้ามีทุกสิ่ง .. แต่ .. ไม่เคยแบ่งปัน
เจ้าดูแลคนอื่น .. แต่ .. ห่างเหินพ่อแม่
เจ้างดเนื้อสัตว์ .. แต่ .. ข่มเหงเพื่อนมนุษย์
เจ้าหาเราไม่เจอ .. แต่ " ก ร ร ม " หาเจ้าเจอ
คือเราไปเจอข้อความบางส่วนของคำคมนี้ในคอมเมนต์หนึ่ง เลยลองเสิร์จกูเกิลหาต่อเพราะรู้สึกว่ามันโดนใจ
อยากนำไปใส่นิยายบ้าง แต่หาเครดิตคนคิดไม่เจอ ไปหาแต่ละเว็บก็เครดิตที่ให้ต่อคำคมนี้ไม่เหมือนกันสักเว็บ
เลยไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วจุดเริ่มต้นของคำคมนี้มาจากใครกันแน่
อยากถามว่าคำคมธรรมมะอันนี้ใครเป็นคนคิดหรือเขียนเหรอคะ
เจ้าสวดมนต์ .. แต่ .. นินทา
เจ้าทำทาน .. แต่ .. เอาเปรียบ
เจ้ามีความรู้ .. แต่ .. ดูถูกคน
เจ้าตัวขาว .. แต่ .. ใจเจ้าดำ
เจ้ามีมิตรแท้ .. แต่ .. เจ้าไม่แท้
เจ้าทำกุศล .. แต่ .. หมายชื่อเสียง
เจ้ามีทุกสิ่ง .. แต่ .. ไม่เคยแบ่งปัน
เจ้าดูแลคนอื่น .. แต่ .. ห่างเหินพ่อแม่
เจ้างดเนื้อสัตว์ .. แต่ .. ข่มเหงเพื่อนมนุษย์
เจ้าหาเราไม่เจอ .. แต่ " ก ร ร ม " หาเจ้าเจอ
คือเราไปเจอข้อความบางส่วนของคำคมนี้ในคอมเมนต์หนึ่ง เลยลองเสิร์จกูเกิลหาต่อเพราะรู้สึกว่ามันโดนใจ
อยากนำไปใส่นิยายบ้าง แต่หาเครดิตคนคิดไม่เจอ ไปหาแต่ละเว็บก็เครดิตที่ให้ต่อคำคมนี้ไม่เหมือนกันสักเว็บ
เลยไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วจุดเริ่มต้นของคำคมนี้มาจากใครกันแน่