ตอนนี้มีปัญหาเรื่องการงานมากๆครับ คิดไม่ตก และจิตตกพอสมควรครับ
ตอนนี้ผมอายุ 32 ปี ย่าง 33 ปี
เรียนจบ ป.ตรี สาขา Computer Science จาก มหาลัย inter ในประเทศ ย่าน ศาลายา
แล้วก็เรียนจบ MBA  เป็น inter เหมือนกัน ม.เดียวกันกับ ป.ตรี
ตั้งแต่เรียนจบ ป.ตรี มา เคยสมัครงาน 2 ครั้ง แต่ว่าไม่ผ่านครับ แหะๆ อ้อ เกรด ป.ตรี 3.24 นะครับ ไม่มีตัวไหนต่ำกว่า C ครับ
พอสมัครงานไม่ผ่าน ก็เลยไม่สมัครครับ เริ่มหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ หางาน หาลูกค้าเอาเองครับ
อาชีพแรก ก็เลยได้เป็น Web programer เขียนและออกแบบเว็บไซด์เอง ทำ 2 ปี แล้วรู้สึกว่าไม่ใช่ตัวเราครับ ไม่ชอบงานเขียน code เลย
ต่อมาก็เลยเปลี่ยนไปทำงานด้าน server ครับ ทำ Window Server และ Linux เป็น outsource รับงานมาอีกที ก็ติดตั้งและดูแลระบบ (ไม่เคยสอบ cert.ครับ) ทำอยู่ปีกว่าๆ
ต่อมาเจอเพื่อนที่เรียน ป.ตรีมาด้วยกัน ไปทำงานด้าน CCTV แล้วก็ Network system ผมก็เลยลองดูครับ แรกๆรับงานเค้ามาทำ ก็เดินสายแลน ติดกล้องวงจรปิด ติดตั้ง switch, WiFi ก็ถือว่าชอบในระดับนึง ก็เลยหางานเองครับ โชคดีว่าได้รู้จักกับบริษัทเอกชนแห่งนึงที่กำลังต้องการ outsource ด้านระบบ IT Network และ CCTV พอดี ซึ่งบริษัทนี้จะรับงานมาจากต่างชาติอีกที ทำเป็น event ไปทีละ event ตรงนี้ก็ถือว่าไปได้ดีครับ ก็เลยไปเรียนต่อ ป.โท หลักๆคือ เอาไว้ตอนประชุมงานเกี่ยวกับงานบริหาร ก็คุยกันรู้เรื่อง การบริหารความเสี่ยงต่างๆ การจัดการ Timeline ของแต่ละโปรเจค ได้ใช้ทั้งภาษาอังกฤษที่เรียนมา เพราะต้องคุยกับต่างชาติด้วย ได้ใช้ วิชาทั้ง ป.ตรี ป.โท รู้สึกว่ามีคุณค่า และคุ้มค่าที่เรียนมากๆ

จนกระทั่งถึงจุดเปลี่ยนคือ Covid งาน event จากต่างประเทศทั้งหมดเป็น 0 รายได้ส่วนนี้ซึ่งเป็นรายได้หลักหายไปครับ 2 ปีแล้วครับที่ไม่มีงานตรงนี้เลย
ก็เลยหันมาติดกล้อง ติดระบบ LAN / WiFi ตามบ้าน ตามร้านค้า อาคารต่างๆ ซึ่งรายได้ไม่ดีเลยครับ เพราะเราเพิ่งเริ่มต้น ลูกค้ายังน้อยมาก เทียบกับบริษัทอื่นที่ทำตามบ้านมานาน เค้าไปไกลมากแล้ว ฐานลูกค้าเพียบ แถมการแข่งขันราคาสูงมากจนต้องลงมือทำเองทุกขั้นตอนเพื่อประหยัดต้นทุนค่าแรง ที่สำคัญคือ ปัญหาด้านสุขภาพของผมเอง คือ เป็นภูมิแพ้รุนแรงครับ แพ้ฝุ่น แพ้อากาศ และกระทั่ง แพ้เหงื่อตัวเองด้วย T T พอต้องลงไปลงมือทำงานเอง ต้องเดินสายไฟ สายแลน มันก็ต้องเจาะปูน เจอฝุ่นปูน ทำงานตากแดดนานๆ เหงื่อออกเยอะ ไม่ได้ล้างตัวทันที เพราะทำงานทั้งวัน ตอนเย็นๆก็เป็นผื่นขึ้นแดงทั้งตัว แสบๆคันๆ วันรุ่งขึ้นก็เป็นหนองอีก ต้องพัก 3-4 วันถึงจะหายกลับมาปกติ คือระหว่างนี้ไม่กล้าเจอใครเลย กลัวเค้าหาว่าเป็นโรคอะไรหรือเปล่า T T

เคยคิดอยากจะไปทำงานเป็นลูกจ้างบริษัทดูบ้าง เป็นลูกน้องเค้า อยากใช้ความรู้ที่เรียนมา ทั้งภาษาอังกฤษ ทั้งคอม ทั้งบริหาร โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ คือพอไม่ได้พูด ไม่ได้ฟัง ไม่ได้เขียนนานๆ กลัวมันจะไม่ชำนาญเหมือนเมื่อก่อน คือ skill ภาษาอังกฤษ กับ ภาษาไทยผมพอๆกันครับ (คือไม่รู้เรื่องพอๆกัน ตึ่งโป๊ะ 555) แต่ผมไม่เคยทำงานบริษัทมาก่อนเลย ใบ cert. ก็ไม่เคยสอบ บางอย่างเคยเรียนผ่านคอร์สแต่ไม่สอบเพราะค่าสอบแพงมาก บางอย่างก็เรียนรู้ด้วยตัวเอง อายุเกิน 30 ปี มองไปทางไหนก็ต้องการประสบการณ์การทำงานที่เคยทำงานแนวๆบริษัทมาทั้งนั้น ซึ่งเราไม่มี พอจะไปทำงาน แบบเริ่มต้นสำหรับเด็กจบใหม่ไม่มีประสบการณ์ ก็อายุเกินอีก ไปไม่เป็นเลยครับ

ตอนนี้ยอมรับเลยว่า จิตตกครับ เหมือนไร้ค่า ไม่คุ้มค่าที่เคยเรียนมา อยากใช้สิ่งเหล่านี้ที่เรียนมาให้เป็นประโยชน์
เรื่องการเงิน ตอนนี้ยังไม่เป็นปัญหามากครับ ถึงรายจ่ายมากกว่ารายได้ แต่ยังมีเงินเก็บอยู่ และก็มีเงินลงทุนในหุ้นด้วย แต่รวมๆแล้ว รายได้ยังคงน้อยกว่ารายจ่ายครับ ใช้เงินเก็บกินเอา ยังอยู่เฉยๆได้อีก 10 เดือนครับ แต่ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ปีหน้าคาดว่าจะไม่เหลือเงินเก็บแล้วครับ

ปัญหาคือ ผมจะไปทำอะไรดี เปลี่ยนสายอาชีพตอนอายุ 33 เหมือนจะไม่ใช่เรื่องสนุกเลย ไม่ใช่ว่าหมดไฟนะครับ เป็นคนชอบทำงาน แต่เหมือนทางตัน เปลี่ยนจากงานตัวเองไปทำงานเป็นลูกจ้าง ก็ไม่ผ่าน requirements อีก เปลี่ยนไปทำงานอื่นก็ยังคิดไม่ออก เพราะเงินลงทุนไม่มี ถ้าเอาเงินเก็บไปลงทุนหมดแล้วเจ๊งคือจบเลย น่ากลัวมาก

แนะนำได้นะครับว่าผมมองข้ามอะไรไป หรือจะมาร่วมกันปรับทุกข์ก็โอเคครับ