สวัสดีครับ ขอเกริ่นก่อนว่าตอนนี้ผมอายุ 32 ครับ มีลูก 1คน พึ่งคลอดครับ ผมกับภรรยาอาศัยอยู่ในกรุงเทพครับ
ส่วนลูกอยู่กับฝั่งภรรยาที่แปดริ้วครับ โดยคุณพ่อคุณแม่ทางภรรยาเป็นคนเลี้ยง ท่านทั้งสองไม่ได้ทำงานอะไรแล้วครับ
เกษียณอายุทั้งคู่อยู่บ้านชิลๆ โดยค่าใช้จ่ายของลูกผมและภรรยาออกทุกอย่างครับ
ปัญหาของผมคือ
1.ทางบ้านผม ผมมีพี่ชาย 1 คน พี่สาว 1 คน ครับ(พี่สาวไม่ยุ่งกับใครครับ) พี่ชายได้แต่งงานเรียบร้อยซื้อบ้านหลังใหญ่โซนรามอินทรา
ซื้อบ้านราคา 7 ล้านครับ ผ่อน 30 ปี เดือนละ 3หมื่นกว่าๆ ตอนนี้พี่ชายอายุ 40 ครับ พี่ชายมีลูก 3 คน ครับ ส่งเรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดังทั้งหมด
โดยที่ผมก็พอรู้มาว่าคือจริงๆทางพี่ชายก็มีปัญหาเรื่องการเงิน ต้องหยิบยืมอยู่เรื่อยๆ จ่ายหนี้ที่ยืม ค่าเทอมลูกอีก แต่เค้ามองว่าเค้าซื้อสังคมให้ลูกในบ้านหลังใหญ่ โรงเรียนดีๆให้ลูก เพื่อให้ลูกอยู่ในสังคมดีๆ เวลารวมญาติไปหาพี่ชายทีผมจะโดนตลอดครับว่าทำไมไม่ซื้อบ้าน เช่าคอนโดอยู่แพงเอาตังไปซื้อบ้าน
2.เรื่องการศึกษาลูกก็จะโดนว่าประจำครับว่าต้องเอามาอยู่ในกรุงเทพ กรุงเทพการศึกษาดี ให้เรียนโรงเรียนดีๆชื่อดังเพื่อลูกจะได้มีสังคมดีๆ
ถ้ารักลูกต้องส่งเข้าเรียนที่ดีๆ จะโดนว่าประจำครับ คือต้องเอาลูกเข้ามาอยู่กรุงเทพด้วย โดยทางฝั่งผมพี่ชายผมแทบจะเป็นใหญ่ครับ
ใครพูดอะไรทุกคนก็ฟัง เพราะพี่มีบ้านใหญ่โต ส่งลูกเรียนที่ดีๆ
3.ผมกับแฟนเงินเดือนรวมกัน 4 หมื่นครับ มีผ่อนรถเดือนละ 9 พัน เช่าคอนโดในเมืองอยู่รวมน้ำไฟ 8 พัน คือทั้งผมทั้งแฟนทำงานย่านในเมืองทั้งคู่ครับ
แล้วมีหนี้บัตรเครดิตจ่ายเดือนละ 3000 สิ้นปีนี้ก็คงหมดแล้วครับเพราะไม่ได้ใช้ นอกนั้นจะเป็นค่าใช้จ่ายลูก+ประกัน แล้วก็มีเก็บไว้ทำบ้านครับ
4.แพลนในอาคตของผมคือ ตอนนี้ผมมีหนี้คือรถยนต์คันนึงครับ ได้คุยกับทางภรรยาไว้แล้วว่าถ้าหมดอาจจะกลับแปดริ้ว
ไปหางานทำเงินเดือนอาจไม่เท่าอยู่กรุงเทพ แต่ถ้าไม่มีหนี้สินแล้วอยู่ใกล้ลูกผมก็อยากอยู่ครับ
แล้วบ้านจะปลูกที่แปดริ้วครับ โดยเริ่มทยอยๆสร้างไปใช้เงินสดตั้งใจว่าจะไม่กู้อะไรกันแล้วครับ เพราะเหนื่อยกับการเป็นหนี้แล้วครับ
บ้านอาจจะไม่ได้ใหญ่โตสวยหรูแบบบ้านจัดสรรโครงการในกรุงเทพ เอาแบบพออยู่ได้ก็พอครับ
ไม่รู้อนาคตว่าจะเป็นยังไง ไม่อยากทิ้งภาระให้ลูกและภรรยาครับ โดยที่ที่จะสร้างเป็นที่ดินภรรยา ประมาณ 300 ตรว.
5.เรื่องการศึกษาลูก ตอนแรกผมตั้งใจจะเอาลูกมาอยู่กรุงเทพด้วยครับ แต่หลังจากตอนนี้คิดว่าคงให้เรียนที่แปดริ้ว
แล้วถ้าพอโตหน่อย ถ้าคุยแล้วเค้าดูแลตัวเองได้ก็แล้วแต่ลูก แต่อยู่แปดริ้วคงส่งเข้าโรงเรียนที่แบบโอเคๆครับ
หรือถ้าลูกจะมาอยู่จริงๆ ผมขับรถ 40 นาทีก็ถึงในเมืองกรุงเทพแล้วครับ บ้านที่แปดริ้วไม่ได้ไกลกลับกรุงเทพมากครับ
**สิ่งที่ผมกลุ้มใจมากๆก็คือ ผมโดนมองว่าไม่เป็นผู้นำครับ ไม่ซื้อบ้าน เคยอธิบายไปแล้วครับก็บอกจะไปทำอะไรที่ ตจว. ในกรุงเทพดีกว่า
ลูกต้องเรียนที่กรุงเทพ เอาเงินไปทิ้งค่าเช่าฟรีๆ โตแล้วไม่คิด พอโตมายังไงลูกก็อยู่กรุงเทพจะไปสร้างบ้านทำไมที่แปดริ้ว
กลับบ้านรวมญาติทางผมทีไรไปก็กลุ้มใจครับ ผมก็เลยอยากปรึกษาว่าความคิดแบบผมหรือจริงๆแล้วไม่เป็นผู้นำครับ ไม่สร้างสังคมดีๆให้ลูกหรือป่าว**
กลุ้มใจเรื่องบ้าน และแพลนในอนาคต รบกวนช่วยให้คำแนะนำทีครับ
ส่วนลูกอยู่กับฝั่งภรรยาที่แปดริ้วครับ โดยคุณพ่อคุณแม่ทางภรรยาเป็นคนเลี้ยง ท่านทั้งสองไม่ได้ทำงานอะไรแล้วครับ
เกษียณอายุทั้งคู่อยู่บ้านชิลๆ โดยค่าใช้จ่ายของลูกผมและภรรยาออกทุกอย่างครับ
ปัญหาของผมคือ
1.ทางบ้านผม ผมมีพี่ชาย 1 คน พี่สาว 1 คน ครับ(พี่สาวไม่ยุ่งกับใครครับ) พี่ชายได้แต่งงานเรียบร้อยซื้อบ้านหลังใหญ่โซนรามอินทรา
ซื้อบ้านราคา 7 ล้านครับ ผ่อน 30 ปี เดือนละ 3หมื่นกว่าๆ ตอนนี้พี่ชายอายุ 40 ครับ พี่ชายมีลูก 3 คน ครับ ส่งเรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดังทั้งหมด
โดยที่ผมก็พอรู้มาว่าคือจริงๆทางพี่ชายก็มีปัญหาเรื่องการเงิน ต้องหยิบยืมอยู่เรื่อยๆ จ่ายหนี้ที่ยืม ค่าเทอมลูกอีก แต่เค้ามองว่าเค้าซื้อสังคมให้ลูกในบ้านหลังใหญ่ โรงเรียนดีๆให้ลูก เพื่อให้ลูกอยู่ในสังคมดีๆ เวลารวมญาติไปหาพี่ชายทีผมจะโดนตลอดครับว่าทำไมไม่ซื้อบ้าน เช่าคอนโดอยู่แพงเอาตังไปซื้อบ้าน
2.เรื่องการศึกษาลูกก็จะโดนว่าประจำครับว่าต้องเอามาอยู่ในกรุงเทพ กรุงเทพการศึกษาดี ให้เรียนโรงเรียนดีๆชื่อดังเพื่อลูกจะได้มีสังคมดีๆ
ถ้ารักลูกต้องส่งเข้าเรียนที่ดีๆ จะโดนว่าประจำครับ คือต้องเอาลูกเข้ามาอยู่กรุงเทพด้วย โดยทางฝั่งผมพี่ชายผมแทบจะเป็นใหญ่ครับ
ใครพูดอะไรทุกคนก็ฟัง เพราะพี่มีบ้านใหญ่โต ส่งลูกเรียนที่ดีๆ
3.ผมกับแฟนเงินเดือนรวมกัน 4 หมื่นครับ มีผ่อนรถเดือนละ 9 พัน เช่าคอนโดในเมืองอยู่รวมน้ำไฟ 8 พัน คือทั้งผมทั้งแฟนทำงานย่านในเมืองทั้งคู่ครับ
แล้วมีหนี้บัตรเครดิตจ่ายเดือนละ 3000 สิ้นปีนี้ก็คงหมดแล้วครับเพราะไม่ได้ใช้ นอกนั้นจะเป็นค่าใช้จ่ายลูก+ประกัน แล้วก็มีเก็บไว้ทำบ้านครับ
4.แพลนในอาคตของผมคือ ตอนนี้ผมมีหนี้คือรถยนต์คันนึงครับ ได้คุยกับทางภรรยาไว้แล้วว่าถ้าหมดอาจจะกลับแปดริ้ว
ไปหางานทำเงินเดือนอาจไม่เท่าอยู่กรุงเทพ แต่ถ้าไม่มีหนี้สินแล้วอยู่ใกล้ลูกผมก็อยากอยู่ครับ
แล้วบ้านจะปลูกที่แปดริ้วครับ โดยเริ่มทยอยๆสร้างไปใช้เงินสดตั้งใจว่าจะไม่กู้อะไรกันแล้วครับ เพราะเหนื่อยกับการเป็นหนี้แล้วครับ
บ้านอาจจะไม่ได้ใหญ่โตสวยหรูแบบบ้านจัดสรรโครงการในกรุงเทพ เอาแบบพออยู่ได้ก็พอครับ
ไม่รู้อนาคตว่าจะเป็นยังไง ไม่อยากทิ้งภาระให้ลูกและภรรยาครับ โดยที่ที่จะสร้างเป็นที่ดินภรรยา ประมาณ 300 ตรว.
5.เรื่องการศึกษาลูก ตอนแรกผมตั้งใจจะเอาลูกมาอยู่กรุงเทพด้วยครับ แต่หลังจากตอนนี้คิดว่าคงให้เรียนที่แปดริ้ว
แล้วถ้าพอโตหน่อย ถ้าคุยแล้วเค้าดูแลตัวเองได้ก็แล้วแต่ลูก แต่อยู่แปดริ้วคงส่งเข้าโรงเรียนที่แบบโอเคๆครับ
หรือถ้าลูกจะมาอยู่จริงๆ ผมขับรถ 40 นาทีก็ถึงในเมืองกรุงเทพแล้วครับ บ้านที่แปดริ้วไม่ได้ไกลกลับกรุงเทพมากครับ
**สิ่งที่ผมกลุ้มใจมากๆก็คือ ผมโดนมองว่าไม่เป็นผู้นำครับ ไม่ซื้อบ้าน เคยอธิบายไปแล้วครับก็บอกจะไปทำอะไรที่ ตจว. ในกรุงเทพดีกว่า
ลูกต้องเรียนที่กรุงเทพ เอาเงินไปทิ้งค่าเช่าฟรีๆ โตแล้วไม่คิด พอโตมายังไงลูกก็อยู่กรุงเทพจะไปสร้างบ้านทำไมที่แปดริ้ว
กลับบ้านรวมญาติทางผมทีไรไปก็กลุ้มใจครับ ผมก็เลยอยากปรึกษาว่าความคิดแบบผมหรือจริงๆแล้วไม่เป็นผู้นำครับ ไม่สร้างสังคมดีๆให้ลูกหรือป่าว**