เราเปนคนพิการอยู่บ้านรวมกับญาติเรานอนอยู่ข้างล่างญาติเปิดร้านขายของชำเอาหมามาเลี้ยงตรงข้างที่เรานอนบ้านอยู่ในชุมชนที่คนเดินพลุกพล่านทั้งวันหมาก็เห่าทุกครั้งแถวนี้เด็กวัยรุ่นมามั่วสุมบ่อยๆเดินทั้งคืนก็ไม่ได้หลับได้นอนพ่อก็ไปบอกญาติว่านอนไม่ได้กลายเป็นไม่พอใจครอบครัวเราทั้งที่ตัวเองนอนสบายบนบ้านส่วนเราต้องนอนข้างที่หมาอยุ่..ทุกวันนี้ไม่คุยกับครอบครัวเราแต่ก่อนเค้าก็ไม่คุยกะคนที่ด่าหมาเค้าแต่ตอนนี้กลับไปคุยพุดดีหาพวกเพราะกลัวไม่มีใครคุยด้วย..ในบ้านจบ..ต่อที่เพื่อนบ้านชอบเสียงดังเปิดเพลงร้องเพลงพุดไปก็โดนรุมเกลียด..กลายเป็นเราที่มีปัญหาคนเดียวทั้งที่เราไม่เคยทำใครเดือดร้อนเลย..เบื่อมากอยากมีบ้านของตัวเองแต่ติดที่พิการทำงานไม่ได้รายได้ไม่มี..เลยต้องทนคนที่ไม่ชอบเราอยู่แบบเครียดๆ