เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟน อยู่คนละที่กันค่ะ แต่ก็ไม่ได้ไกลกันมาก เป็นจังหวัดที่อยู่ต่อกัน ห่างกันประมาน 170โล ได้เจอกัน 2-3 เดือนต่อ1ครั้ง บางครั้งเป็น 5 เดือนได้เจอ 1 ครั้ง ตอนนี้เราอายุ 21ค่ะ เราไม่เคยเปิดใจให้ใครเลย ไม่เคยมีแฟนมาก่อน แต่ไม่รู้เพราะอะไรถึงเปิดใจเลือกเขาเข้ามาเป็นคนแรกในการเริ่มต้นของเรา เรา2คนคบกันได้8เดือนแล้ว ได้เจอกัน 2ครั้ง แต่ละครั้งจะนอนค้างคืน1คืนค่ะ เพราะเขาจะเดินทางมาหาเราหลังเลิกงาน มาถึงเราก็ 2 ทุ่ม และกลับวันรุ่งขึ้นตอน 3-4โมงเย็น ทุกรอบ ประเด็นคือเราตั้งใจรอเขามาก อดทน ซื่อสัตย์ ดูแลตัวเองอย่างดี รอวันที่ได้เจอ กำลังจะได้เจอรอบที่3 ค่ะใน8เดือนปกติคืนเดียวเขาเป็นคนจ่าย เราบอกว่าขออยู่สัก2คืนได้ไหม คิดถึงมากกว่าจะได้เจอเขาบอกว่าค่าน้ำมันไปกลับก็เป็นพันกว่าแล้ว ค่าห้องเขาก็ต้องเสีย ค่ากินอีก ไม่มีจ่ายคืนสองหรอก ถ้าอยากให้อยู่ต่อก็ให้เราจ่ายเองสิ เราฟังแล้วรู้สึกไม่ดีจังเลย มันบอกไม่ถูก เราบอกว่าโอเคเราจ่ายคืน2เอง และเราชวนไปเที่ยว เขาก็พูดว่ามีตังเติมน้ำมันหรอ จะไปที่ไหนๆ รถไม่มีน้ำมันไปได้หรอ เราก็รุ้สึกไม่ดีเลยกับคำพูดแบบนี้ เราก็ไม่อยากทะเลาะ พูดไปแค่ว่าโอเคงั้นเราจ่ายเองค่าน้ำมัน ค่าอาหารเราก็หารครึ่งค่ะ เพราะเราก็ขี้เกรงใจเขาด้วย เเต่อย่างน้อยมันก็ได้ไปเที่ยวกับคุณ ได้ไปถ่ายรุปกัน ได้ไปทำอะไรด้วยกันเพราะเรากว่าจะได้เจอกัน แต่ความรุ้สึกข้างในมันเหมือนร้องไห้ไปแล้ว ว่าเขาไม่คิดถึงจุดนี้บ้างหรอ ใช้เวลาด้วยกัน ความทรงจำต่างๆ นานๆมาทีด้วย ตอนนี้เรารุ้สึกอึดอัดมากค่ะ ไม่รุ้ว่าควรจะรุ้สึกยังไงดี เพราะเรายังเรียนอยุ่ค่ะเขาก็รู้ และทางบ้านก็ค่อนข้างลำบาก เรากู้กยศ.เรียน +พยายามหาเงินทางอื่น ขายขนมทำเองขายต้นไม้ ที่เราเพาะเองเพราะเป็นความชอบจากความสุขเล็กๆ รับจ้างทำการบ้านเพื่อนบ้าง ได้เงินเก็บเล็กน้อยค่ะ พอได้ซื้อของที่อยากได้  ส่วนแฟนอายุ 27 แต่เราคิดว่าฐานะทางบ้านเขาโอเคนะ มรดกที่พ่อแม่ให้เขา 6ไร่ ปลูกยาง ปาม ทุเรียน ได้รับผลผลิตบ้างแล้วบางส่วน + เขาทำงานแล้วค่ะ เขาบอกว่าได้9000ต่อเดือน จ่ายค่างวดรถ2พันต่อเดือน เขาเป็นช่างค่ะ เราแค่น้อยใจลึกๆค่ะ ในระยะเวลาที่ไม่ได้เจอกัน เขาได้ทำงานแล้ว พูดง่ายๆคือมีช่องทางเงินมากกว่าเรา โตเป็นผู้ใหญ่กว่าเรา ทำไมเขาไม่เก็บไว้เพื่อวันของเราบ้าง หรือเราเรียกร้องมากเกินไป หรือเราคิดผิดว่าเขาทำงานแล้ว เขาควรต้องเป็นฝ่ายที่ดูแลเรา หรืออย่างน้อยอย่าไปเอาเงินน้อง ให้น้องเขาได้เก็บไว้ที่เขาพยายามหามาถึงอาจจะเล็กน้อยก็ตาม เราเห็นแก่ตัวไปไหมคะ แต่เราจำเป็นต้องเก็บเงินไว้จริงๆ เราตั้งใจจะเอาไว้ซื้อรถเครื่องมือสองดีๆสักคันไปก่อน ตอนฝึกงาน หรือได้ทำงานค่ะ ไม่อยากไปรบกวนพ่อกับแม่ บางครั้งเราถามว่าจะได้มาอีกเมื่อไร ก็ทะเลาะกันค่ะ เขาคงโมโหที่เราถาม ตอนเขากลับว่าได้มาอีกตอนไหน เขาบอกว่าพึ่งจะได้กลับมาเอง ถามแล้ว? ไม่คิดบ้างหรอไปแต่ละครั่งค่าใช้จ่ายเท่าไร เราน้อยใจเลยพูดไปว่าทำไมถามไม่ได้หรอ แต่ก็หยุดทะเลาะโดยการเงียบของเราค่ะ หลายๆสิ่งที่เรามอบให้เขา เรารุ้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่าเลยสำหรับเขา สิ่งที่เราหวงเก็บมานาน เราก็เต็มใจให้เขา เราหวังว่าอยากมีความรักที่ดี รักกันแบบอบอุ่น ถนุถนอม ใส่ใจความรู้สึกกัน เราไม่เคยทำให้เขาเสียใจเลย ไม่เคยพูดให้เขารุ้สึกไม่ดีแต่ทำไมนะเขาชอบพูดให้เราเสียความรุ้สึกบ่อยๆ เราคิดว่าตอนนี้เรายังไม่มีอะไร ยังช่วยเหลือเขาไม่ได้ หากเราได้ทำงาน มีเงินมันคงจะดีกว่านี้ คงไม่ต้องมาคิดมากได้ช่วยกันจ่ายต่างๆนาๆ ได้ไปในที่ที่อยากไปด้วยกัน แต่ถ้าอยู่กันได้จนถึงตอนนั้น เราคงย้อนมองมาถึงตอนนี้แน่ เพราะมันเป็นความทรงจำครั้งแรกของเราเลย ครั้งนึงที่เรามีแฟนมีเขาตอนที่เราลำบาก เขาเข้ามาได้นึกถึงความรู้สึกเราไหม เข้าใจเราไหมว่าเราเป็นยังไง ดูแลรักษา กาย วาจา ใจ ของเราได้ไหม แต่ตอนนี้ดูเหมือนแทบจะไม่มี ตอนนี้เราอึดอัดมากค่ะ ยังมองไม่เห็นอนาคตของเรา2คนเลย หรือเราคาดหวังมากเกินไป และตอนนี้เรารู้สึกไปถึงขั้นที่ว่า ไม่อยากให้สิ่งนั้นกับเขาแล้ว เพราะเราชอบนึกถึงตอนที่เขาพูดไม่ดีกับเราอยุ่เรื่อย มันลบออกไม่ได้จริงๆกับคำบางคำอยุ่ในใจ นับไม่ถ้วนตลอด 8เดือนที่คบกัน ก็เช่น ตอนเราถามว่าทำไมไม่จับมือเราบ้างล่ะ เขาตอบว่าตาบอดหรอ ที่ต้องให้จับ เราก็ไม่กล้าไปจับมือเขาเลย รึเราคิดมากไปรึป่าวคะ อยากตั้งใจทำหน้าที่ของเราต่อไป รอคนที่เขาพร้อมที่จะเข้ามาดูแลเรา รักเราจริง คนที่เขาพร้อมถนอมความรู้สึกเรา มอบความสุขให้กันดีกว่า ที่ไม่ใข่ความทุกข์ อีกใจก็คิดแบบนี้ค่ะ แต่อีกใจก็ยังอยากมีเขาอยุ่ ก็ได้แต่อึดอัด แล้วแต่โชคชะตาเวลา มีพี่คนนึงพ่อกับแม่เราปลื้มเขามากค และพ่อแม่เขาก็ชอบเรา อยุ่บ้านไม่ไกลกันค่ะไม่ถึงโล ฐานะดีกว่าแฟนคนนี้ ตอนแม่เราเป็นลมเขาเป็นคนมาช่วย แม่บอกว่าเขาคอยดูแลพ่อแม่ตอนหนูไม่อยู่นะลูก เพราะเราต้องไปเรียน เราก็ขอบคุณเขามากที่ช่วยแม่วันนั้นเพราะพ่อไม่อยู่ เขารู้ว่าครอบครัวเราเป็นยังไง และทำไมต้องคอยดูครอบครัวเราด้วย ชอบซื้อของมาให้ แต่เขาก็รุ้ว่าเราไม่ได้ชอบ เราก็ได้แต่ขอบคุณเขาค่ะ และอีกอย่างไม่รู้ว่าเขาได้เลข บช.เราจากใคร พ่อแม่รึป่าวก็ไม่รู้ โอนเงินมาให้ เราคืนกลับทุกครั้งค่ะ แต่มีอยู่ครั่งนึงที่เราขาดเงินจริงๆ โชคดีที่เขาโอนมาให้จังหวะนั้นพอดี เราเลยจำเป็นต้องรับไว้ เลยไม่ได้คืนเขา แต่ก็คืนในภายหลัง และก็ขอบคุณเขาไปค่ะ และที่รุ้สึกไม่โอเคมากคือ วันวาเลนไทน์ซื้อแหวนทอง เอามาไว้ที่แม่ ฝากให้เราตอนเรากลับมาบ้าน เรายิ่งรุ้สึกไม่ชอบเข้าไปอีก ตอนนี้ก็คืนเขาไปเรียบร้อยแล้วค่ะ เห้อ พี่ๆมีความเห็นอย่างไรบ้างคะ แนะนำติชมได้ค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องของหนูจนจบนะคะ #ขอบคุณค่ะ