แม่เราเป็นคนที่เรื่องเยอะ เรื่องมาก กับทุกเรื่อง เป็นคนขี้กลัวขี้ตกใจด้วย แม่เราอายุประมาณ40ปี คือส่วนตัวเราเข้าใจว่าแม่เป็นห่วงเราห่วงครอบครัว และพื้นฐานของผู้หญิงจะเป็นคนเรื่องเยอะ แต่เราก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันเรากลับคิดว่ามันเยอะไปมากๆ เกินคำว่าละเอียดอ่อน ด้วยความที่เราอยู่ม.ปลายมีเรื่องให้เครีย และเราก็เป็นโรคเครียด ปวดหัวไมเกรนด้วย เวลาพูดกับแม่ทีไรแล้วปวดหัวตลอด แม่จะเชื่อในความคิดของตัวเองและเรายืนกรานความคิดของเราจะเท่ากับว่าเราผิดเสมอ เราเลยสับสนว่าจริงๆแล้วเราควรคิดแบบแม่หรอ เราต้องคิดแบบนั้นเท่านั้นหรอ เรากำลังสับสนจริงๆค่ะ เรื่องบางเรื่องเรารู้ลิมิตและความสามารถตัวเองดี แต่แม่กลับทำให้เราหมดความมั่นใจบอกว่าเรายังทำไมได้ เราควรทำยังไงดีคะ ในเมื่อพูดคุยปรับความเข้าใจ แม่ก็ไม่รับฟังความเห็นของเราเลย น้อยใจว่าเราว่าเค้าไม่ดี ไม่รู้จะทำยังไง ทำให้เรารู้สึกเครียด กดดันเวลาอยู่กับเค้า เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ ทำยังไงดีคะ