ก่อนอื่นเราขอเกริ่นก่อนนะ ตอนเด็กๆบ้านเราไม่ค่อยจะสมบูรณ์เท่าไหร่ เห็นพ่อแม่ทะเลาะตบตีกันทุกวัน และเราก็เป็นลูกคนแรก เราเหมือนต้องแบกความคาดหวังของใครหลายๆคนไว้ ว่าเราจะต้องดี จะต้องเก่งทุกด้าน แต่เราก็จะเป็นคนที่รู้สึกอะไรจะไม่กล้าพูดกับใคร ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม เราเก็บไว้คนเดียวเสมอ เพื่อนๆชอบบอกว่าเราเป็นคนใจเย็นมาก เราเข้มแข็งมาก แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย เวลาเราโดนคำพูดต่างๆนาๆเราจะทำเป็นเฉยๆแต่เราเก็บมาคิดหมด พออยู่คนเดียวจะชอบคิดมาก ร้องไห้ อะไรที่กระทบจิตใจนิดหน่อยก็ร้องไห้ เราเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว จนหลังๆมานี้ อะไรที่กระทบจิตใจหน่อยจากปกติแค่ร้องไห้ตอนนี้เริ่มทำร้ายตัวเอง เริ่มคิดว่าอยากตาย เราเคยกินยาหลายๆเม็ดพร้อมกันจนน็อคมาหลายรอบแล้ว ทุกครั้งที่เราอยากตาย เราพูดจริงๆทุกครั้ง เราไม่รู้ว่าเราเก็บกด เป็นโรคซึมเศร้า ขาดความอบอุ่นหรือเป็นอะไรกันแน่ เรามักจะไม่ค่อยพูดกับใคร แต่ภายนอกจะเป็นคนร่าเริง เข้าสังคมง่าย แต่พออยู่คนเดียวก็มักจะดิ่ง กดดันตัวเองอยู่ทุกครั้ง ในบางครั้งที่เราโดนเมินก็เรียกร้องความสนใจเพื่อให้คนอื่นมาสนใจไม่ว่าจะคนในครอบครัวหรือคนใกล้ตัว เรามักจะย้ำคิดย้ำทำ เช่นถ้าเราถามแล้วไม่มีคำตอบเราก็จะถามอยู่แบบนั้นจนกว่าจะได้คำตอบ และเวลาเราดิ่ง ร้องไห้ คิดมากหรือกดดันตัวเองเรามักจะต้องทำร้ายตัวเองเสมอเราถึงจะรู้สึกดีขึ้น และสุดท้าย เราเป็นคนที่ป่วยง่ายมาก เดี๋ยวเป็นนู่นเป็นนี่ ใครรู้หรือแนะนำได้ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ