เรื่องมีอยู่ว่า พ่อผมทำงานราชการ เงินเดือนเกือบ 5 หมื่น *ยํ้า ว่าเกือบ 5 หมื่น  แต่เหมือนไม่เหลือตัวซักบาท เพราะว่าแก เหนอะไรก็ชอบซื้อๆ โดยไม่รู้ว่ามันจำเป็นมากน้อยแค่ไหน จนบางอย่างก้อยากได้ของแพงแล้วอาศัยผ่อนบัตร  พอผ่อนมาเรื่อยๆ ก้คงติดใจ ผ่อนเกือบทุกอย่าง เช่น โทรศัพท์ 3-4 เครื่อง ไอแพด และอื่นๆ ผ่อนทั้งนั้น  จนหักเหลือบัญชีต่อเดือน ผมเคยแอบถามบอกเหลือต่อบัญชี 3-4 พัน สุดท้าย ไม่พ้นบัตรเครดิต กดแล้วกดอีก  แล้วไม่พ้นกู้สหกร จนปัจจุบัน ตันทุกทาง เวลากู้ได้มาแกจะซื้อแบบไม่สนอะไรเลย ทั้งที่ไม่วางแผนว่าข้างหน้าว่า จะมีค่าเทอมของ พี่ผมและตัวผม และค่าห้อง และค่ากินค่าใช้ สุดท้ายไม่มีให้ แล้วมาโทษตัวแม่ผมและ พี่ชายผมและตัวผมว่าทำไมไม่ประหยัดเงิน ทั้งทีทุกคนแทบไม่เคยใช้ฟุ่มเฟือย เซฟสุดๆทุกหนทาง  พอทุกคนให้คำแนะนำพ่อเรื่องการใช้เงิน แกก็จะกระแทกเสียงว่า เงินใคร ใครหามา อยากซื้อไรก็ซื้อ (แม่ผมเป็นลูกจ้างเงินเดือนไม่ถึงหมื่น แถมโดนหักจากที่พ่อผมเอาชื่อแม่ไปกู้ ซึ่งก็เอาไปใช้ซื้อฟุ่มเฟือย ของแพงๆซํ้าแล้วซํ้าเล่า จนหักบัญชีแม่ผมแทบเหลื 2-3 พันต่อเดือน) แบบนี้ในฐานะผมเป็นลูก ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดีคับ เครียดมากครับ ไม่มีสมาธิเรื่องเรียนเลยคับ เพราะต้องมาวิตกกังวล ว่าพ่อจะส่งเงินให้ต่ออาทิตย์วันไหน เพราะบางทีก้ไม่โอน และผมมาเรียนไกลบ้านคับ บางทีต้องอดกินกับพี่บางมื้อเลยคับ ปล. ผมก็รับจ็อบส่งตัวเองเรียนอยูานะคับ แต่บางทีก้สงสารแม่ เพราะแม่ก้ไม่เหลือตัว เลยส่งให้แม่ด้วย ทั้งที่ผมอายุ 18  ตั้องหาเงินให้แม่แทนทั้งที่พ่อรับราชการแท้ๆ แต่ไม่มีให้แม่เลย และผมมีพี่2 คน คนแรกจบครู แต่ก้ไม่คิดจะส่งเงินให้มาทางบ้านเลยคับ อ้างว่า จะเก็บเงินดาวน์รถมั้ง ไม่มีกินบ้าง อย่างน้อย 1-2 พันก้ยังดี แต่ไม่เคยสนใจคับ เบี่ยงเบียนเรื่อง คุยเรื่องอื่นตลอด แบบนี้ผมควรจัดการปัญหายังไงดีครับ พี่ๆช่วยให้คำแนะนำทีคับ