ตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนนี้หนูเป็นเด็กอายุ 16 ย่างเข้า 17
หนูรู้สึกว่าตัวเองมีความทะเยอทะยานสูง อยากได้อยากมี แต่ก่อนยังไม่เป็นแบบนี้เพราะไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พออายุ 15 16 เริ่มมาคิดได้ว่า เราควรขยัน ควรทะเยอทะยานกว่านี้ เพราะบ้านเราจน  เวลาพ่อแม่มีปัญหาเรื่องการเงินหนูก็จะเครียดไปด้วย เริ่มเห็นปัญหาต่างๆมันเลยทำให้หนูมองแต่อะไรที่มันทำเงินได้เยอะๆ อาชีพที่ทำเงินได้เยอะๆไม่ได้คำนึงว่าตัวเองชอบไม่ชอบเพราะไม่มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษขอแค่มันทำเงินได้เยอะๆถึงหลักแสนไวๆก็พอใจ ตอนนี้ก็พยายามหาเงินทำทุกอย่างไปรับจ้างทำอะไรต่างๆ ที่มันได้เงิน ทำยูทูปด้วย ชอบมองหาช่องทางทำเงิน ไม่ชอบย่ำอยู่กับที่ 
บางทีเห็นพี่ไม่ทะเยอะทะยานบ้างหนูก็รู้สึกหงุดหงิดอะค่ะ ว่าทำไมไม่กระตือรือร้นไม่โน่นไม่นี่ ไม่หารายได้พิเศษ ช่วยกัน (พี่หนูอยู่ในวัยมหาลัยอะค่ะ)คือพี่ก็จะเรียนๆๆอย่างเดียว 
เรื่องทำงานไปรับจ้างก็เป็นแบบทำไร่ทำสวนทำอะไรที่พอทำได้ เพราะเราก็เป็นลูกชาวนา เรื่องพวกนี้อึด ถึกคทน อยู่แล้วตากแดดตากลมทั้งวัน หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินก็ทนได้ แล้วก็เป็นคนชอบวางแผนค่ะชอบคิดนู่นคิดนี่ ชอบจัดการบริหารเรื่องเงิน และก็ชอบคิดทุกอย่างเหมือนธุรกิจไปซะหมด ว่าเห้ย เราทำอันนี้คุ้มมั้ย กับการที่เสียไป ถ้าไม่เราไม่ทำอะไรประมานนี้ แม้กระทั่งกับเรื่องเรียนด้วย หนูคิดว่าเราเสียเงินไปตั้งหลายแสนเพื่อเรียน ที่จะจบมาได้เงินเดือน หมื่นกว่านี่คือไม่เอา (อย่าพึ่งหมั่นไส้หนูนะคะ) ไม่คุ้ม ก้เลยทำให้หนูมองแต่อาชีพที่เงินดี งานมั่นคงด้วย จบใหม่ก็ได้เยอะมีโอกาสทำเงินแสนในเวลาไม่กี่ปีและก็ต้องตั้งใจเรียนด้วย
ทั้งนี้ทั้งนั้นที่อยากทำเพื่อให้พ่อแม่สบายค่ะหนูไม่อยากให้ท่านเหนื่อย อยากแบ่งเบาภาระ และคิดว่าจบ ม.6 หนูคงจะดรอปไว้สักปีหยุดหาเงินก่อน จะได้มีเงินเก็บแบ่งเบาในเข้ามหาลัยด้วย
ปล. ทุกคนคิดว่าการเป็นคนแบบนี้มันดีมั้ยคะ ส่วนใหญ่ทำไมมองคำว่าทะเยอทะยานไปในแง่ลบ เช่นตัวละครที่ทะเยอะทะยานอะไรประมาณนี้