เราในฐานะป้า อยู่คนละอำเภอกับหลาน เรายังไม่มีลูก ไม่มีครอบครัว เกือบทุกครั้งจะเป็นคนอาสาพาหลานไปฉีดวัคซีนตามนัด วันหยุดว่างเมื่อไหร่ก็จะไปเลี้ยงหลาน บางครั้งก็จะพาเค้าไปเที่ยวให้อาหารปลา ดูนก ดูม้า 

พ่อแม่หลานอายุ 25,29 หลานอายุ 2 ขวบ พูดที่ชัดๆ คำพูดแค่ ป้า แม่ น้ำ คำว่าพ่อนี่จะออก อ้อ ๆ  พ่อแม่หลานทำงานกลางวันจะฝากหลานไว้กับทวด ซึ่งทวดก็ทำนู่นนี่ ชอบทิ้งหลานไว้กับโทรทัศน์ เวลาเราไป ทวดก็จะคุยโวประมาณเค้าอยู่กับโทรทัศน์ได้ไม่กวน หลับไปกับโทรทัศน์ (ทวดฝั่งน้องสะใภ้) เรามองว่าหลานพัฒนาการพูดช้าแล้ว ฟังเข้าใจหมด แต่ไม่ค่อยพูด เพราะอยู่แต่กับโทรทัศน์

เราจะมีกลุ่มเฟสกันในครอบครัวของน้อง มีเราและแม่อยู่ด้วย คอยบอกตลอดว่าอย่าให้ลูกดูการ์ตูนบ่อย ปิดๆไปบ้าง หากิจกรรมให้ลูกทำบ้าง นี่ก็พยายามแชร์กิจกรรมตามอายุเด็ก แชร์อาหารที่ควรทำให้เด็กกิน ไม่เคยเห็นนางทำอาหารเพื่อลูกตามอายุเลย พอเริ่มแนะนำ เค้าก็จะทิ้งช่วงการอัพรูปหลานไป บอกแต่จะพยายาม พ่อหลานคือน้องชายเรา ก็พยายามบอกตลอด นางก็ประมาณไม่กล้าไปพูด จำเป็นต้องฝากทวดเลี้ยงตนต้องทำงาน 

โดยรวมเรามองว่าน้องสะใภ้กับน้องชาย ยังรับผิดชอบได้ไม่มากพอ เค้าทำงานห้าง จะเข้างานก่อนเที่ยง ไม่เคยรับรู้ถึงความกระตือรือร้นที่จะเตรียมอาหารเช้า ไว้ให้ลูกอ่ะ ไม่เคยเห็นแชร์อะไรที่เกี่ยวกับการเลี้ยงลูกผิดจากคนอื่นที่เราเห็นๆอ่ะ ตื่นก่อนลูกไม่นาน แล้วรีบออกไปซื้อของกินหน้าปากซอย คือแบบ ><'  เคยนะ ตอนนั้นหลานขวบกว่าๆ เราบอกวันนี้จะไปช่วยเลี้ยงหลานให้ เราก็ไปเจอหลานนอนดูการ์ตูนอยู่กับน้องของน้องสะใภ้ หลานลุกจากที่นอนวิ่งมาให้เราอุ้มด้วยแพมเพิสหนักอื้อ เปียกออกมา เรานี่น้ำตาไหลเลย ก็ทักแชทสวดน้องชายไปพักใหญ่ 

ใครเจอปัญหาแบบนี้ มีแนะนำกันบ้างได้มั๊ยคะ สงสารหลานอยู่แต่กับโทรทัศน์