กลุ่มเรามีอยู่4คน แก๊งค์เราคบกันตั้งแต่ขึ้นม.1ใหม่ๆจนตอนนี้ม.4แล้ว ช่วงม.4เทอม2เพื่อนเราก็เริ่มเหมือนจะตีตัวออกห่างจากเรา เวลาพักระหว่างคาบหรือพักเที่ยงพวกเขาก็จะนั่งคุยกันแค่สามคนจนบางทีเราก็อึดอัด พวกเขาเริ่มไปเที่ยวกันแค่สามคนไปไหนเขาก็ไม่ชวนเราเหมือนเมื่อก่อน เวลามีเรื่องอะไรพวกเขาก็จะคุยกันแค่สามคนโดยที่เราก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่พอเวลาที่เขามีเรื่องไม่สบายใจหรือรู้สึกไม่ดีก็มีแค่เราที่คอยปลอบเพื่อนตลอดแต่พอเป็นเรื่องของเราเราไม่สามารถปรึกษาอะไรพวกเขาได้เลย พอเราจะพูดก็เมินคำพูดเราจนเราต้องหยุดพูดแล้วเงียบแล้วฟังเรื่องที่พวกเขาพูด เวลาเราเล่าอะไรให้ฟังเขาก็ไม่เคยฟังจนจบเขาได้แค่นิดเดียวก็หันมาติ มีวันนึงเราถามว่าอันนี้ทำยังไง อยู่เพื่อนคนนึงก็บอกว่า "ก็หัดทำเองซะบ้าง ไม่ใช่รอแต่จะลอกคนอื่น" คือแบบไม่เคยคิดจะลอกเลยนะเวลามีงานเราก็ทำเองตลอดบางครั้งเขาก็ขอลอกเราแต่ก็ไม่ได้ว่าเขาเลยแต่อาจจะมีบางงานที่เราทำไม่ได้จริงๆเราก็เขาลอกนิดหน่อยแต่สุดท้ายเราก็คิดเองอยู่ดี  บางทีเราก็สงสัยว่าเราทำอะไรผิดไปหรือทำอะไรให้พวกเขาไม่พอใจ แต่ที่เราจำได้เราไม่เคยทำอะไรเลยนะ เพื่อนฝากให้เราทำอะไรเราก็ทำให้ ใช้อะไรก็ทำให้ เวลาทีขนมเราก็ถามเพื่อนตลอดว่ากินด้วยไหม แม้กระทั่งไปเที่ยวเรายังซื้อของฝากมาให้เขาตลอดเลย ไปไหนเราก็ชวนเขาไปตลอด มีการบ้านพวกเขาขอลอกเราก็ให้ลอก เราไม่เคยพูดลับหลังหรือว่าอะไรพวกเขาไม่ดีเลย  ตอนนี้เรารู้สึกไม่ดีเลย..