ตอนแรกลังเลว่าจะซื้อดีไหม เพราะหนังสือค่อนข้างราคาสูง แต่เราชอบคู่ชายภาสกับพิมในละครมากเลยตัดสินใจซื้อมาอ่านดู แล้วก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ไม่รู้สึกเสียดายตังค์เลย รู้สึกว่าคุ้มค่ามากๆ 
การรีวิววันนี้ เราจะเน้นไปทางนิยายนะคะ แล้วเราก็ไม่ได้สปอนมาจากตัวนข. หรือสนพ. นะคะ เราเป็นคนที่ซื้อนิยายมาอ่านจริง แล้วชื่นชอบจึงอยากจะรีวิว แสดงความคิดส่วนตัวเพื่อให้คนที่เขาผลิตผลงานดีๆ มาเจอแล้วเกิดกำลังใจเท่านั้นเอง ถ้ามีตรงไหนผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะคะ

หลังจากที่ละครจบไปตั้งแต่วันอังคาร ไม่กี่วันถัดมาเราก็ได้รับนิยายทันที อย่างแรกเลยคือ น้องวานวาสนาเล่มหนามาก ถ้าใครเคยได้อ่านกรงกรรม เล่มจะหนาประมาณนั้นเลย แต่วานวาสนาจะไม่หนาถึงขนาดนั้น หนากำลังพอดีค่ะ
ด้วยความที่เราเห่อเล่มนี้หนักมาก ถึงมันจะหนาหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ใช้เวลาอ่านเต็มๆ เพียง 2 วันก็จบเลย แล้วพออ่านจบก็รู้สึกคล้ายกับตอนดูละครเลย คือไม่อยากให้จบ จบแล้วรู้สึกเคว้ง ฉันจะทำอะไรต่อไปดี จบเร็วไปไหม...ทั้งๆ ที่เล่มมันหนามากนะ แต่เราก็ยังอยากที่จะอ่านต่อไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้จบ มันเป็นความอิ่ม แบบเสพติดอยากอ่านต่อ... 

ขอเริ่มที่ภาษากันก่อนนะคะ
ส่วนหนึ่งที่ทำให้มันสนุก ไม่อยากให้จบอาจจะด้วยภาษา สำนวนการเขียนของเรื่องนี้มันไหลลื่น ดีงามละเกิน ไม่รู้สึกว่าน่าเบื่อเหมือนอย่างที่เคยอ่านนิยายบางเล่มแล้วดองไว้อ่านไม่จบ ซึ่งมีเยอะมาก แต่เรื่องนี้ไม่ใช่แบบนั้น อยากอ่านต่อให้จบ ไม่อาจจะละสายตาไปได้เลยจากตัวอักษร ถึงเรื่องนี้จะมีตัวละครที่เป็นชั้นเจ้าหลายตัว ทั้งพระเอก-นางเอก สองครอบครัวที่มีฉากหลังเป็นวัง ก่อนอ่านเราหยีก่อนเลย ราชาศัพท์ต้องอื้อ อ่านแล้วต้องน่าเบื่อแน่เลย แต่คิดผิดมาก คุณร่มเกศเขียนเข้าใจง่าย ไม่ใช้ราชาศัพท์เวิ่นเว้อจนน่ารำคาญ ทำให้คนอ่านรู้สึกใกล้ชิดกับตัวละคร เหมือนได้หลุดเข้าไปอยู่ในโลกของวานวาสนา สิ่งที่ทำให้เราตกใจคือพออ่านมาจนถึงกลางเล่ม เราก็ตกใจว่านักเขียน "คุณร่มเกศ" ซึ่งเป็นเด็ก 17 ร้อยเรียงถ้อยคำภาษาให้สละสลวย ดีงามได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ แล้ววิธีการเล่าเรื่องก็สนุกตื่นเต้น อ่านแล้วเห็นภาพชัดเจนในทุกฉากทุกตอน ตอนปูมาเริ่มเรื่องอาจจะไม่ได้ซับซ้อนก็อ่านได้เพลินๆ ...แต่วางไม่ลงเลยค่ะ! อาจจะมีราชาศัพท์บางคำที่ดูทะๆ ดูไม่สมเหตุสมผลบ้าง เราก็หวนกลับมาคิดตามบริบทของตัวละคร แล้วก็พอเข้าใจได้อยู่ อย่างเช่นเวลาที่ ท่านชายภาส กับ ท่านหญิงวสี เรียกหม่อมกุหลาบ กับ หม่อมพจนิจ แม่ของทั้งสอง แทนที่จะเรียก "หม่อมแม่" กลับเรียก "คุณแม่" ซะงั้น ซึ่งเราคิดว่าทั้งชายภาสกับวสีเป็นเด็กนอกจ๋ามาก  พอกลับมาก็ได้รับวัฒนธรรมตะวันตกมาเยอะก็เลยจะเรียกว่าคุณแม่ (อันนี้เดานะคะ) โดยเฉพาะกับวสี เหมือนคุณเธอเป็นผู้หญิงสมัยนี้ ที่หลุดเข้าไปอยู่ในโลกเมื่อ 70 ปีก่อน ความคิดคือล้ำไปมาก เป็นไอดอลของเราเลย

ในส่วนของเนื้อเรื่องค่อนข้างจะมีความเป็นมนุษย์สูงกว่าในละครมากๆ สมเหตุสมผลกันหมดทำให้เห็นถึงสภาพแวดล้อมสังคมในยุคนั้น ทั้งเรื่องการไปดูละครเวทีที่ศาลาเฉลิมไทย สภาพการเมืองต่างๆ ซึ่งเป็นเกร็ดความรู้เล็กๆ น้อยๆ ที่เราไม่เคยรู้มาก่อน รู้เลยว่าคนเขียนต้องทำรีเสิร์ชหนักมากกว่าจะเขียนออกมาได้ถึงขนาดนี้ ตอนดูละครเราก็คิดตามนะว่าเรื่องนี้ โชค ชายภาส วสี พิม มันจะไม่มีใครที่ดีจริงๆ เลยใช่ไหม พอได้มาอ่านนิยายแล้วจึงได้เข้าใจมากขึ้น ทุกตัวละครไม่มีใครเป็นคนดี100%จริงๆ ค่ะ😂 ล้วนแต่เทากันหมด แต่ทุกตัวละครมีสาเหตุของการกระทำ ไม่ได้ร้ายแบบไม่มีที่มาที่ไป มีมิติในทุกตัวละคร ขอพูดเลยว่าตอนอ่านนี่อินมาก บางอย่างก็ลึกซึ้งมากจริงๆ แม้แต่ "หม่อมเอื้อง" ที่พอเฉลยปมความร้ายของนางแล้วก็ทำให้เราสงสารเลย ทำไมนางถึงร้าย แล้วร้ายแบบจิตๆ สร้างความวายปวงยืดยาวมาได้จนถึงรุ่นลูก แต่ตัวละครที่เราไม่ชอบเลยคือ "มนัสแล้วก็พ่อพระเอก" ค่อนข้างจะเห็นแก่ตัวจนเกินไป โดยเฉพาะพ่อพระเอก ตอนท้ายๆ เราไม่ชอบเลย ดูเป็นพ่อที่วางอำนาจและเจ้ากี้เจ้าการชีวิตลูกมาก ส่วนตัวละครที่รักมากในนิยายเรื่องนี้ คือ "หม่อมกุหลาบ" กับ "เพชราวสี" (นางเอก)
ขอพูดถึงหม่อมกุหลาบก่อน ในนิยาย ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนโยน ออกจะร้ายเลย ถ้าให้เป้ยมาเล่นบทนี้แทนพี่ปูเป้ก็ได้นะ รักหม่อมกุหลาบมาก เป็นแม่ที่พร้อมฟาดฟัน และทำทุกอย่างเพื่อลูกของตัวเองได้ โดยไม่สนใจว่าเรื่องที่ทำจะถูกหรือผิด พอมาเฉลยตอนท้ายเรื่องว่าเพราะลูกอีกคนของนางตายไป นางก็เลยต้องทุ่มเทความรัก ทำทุกอย่างให้ชายภาส เพื่อชดเชยให้ลูกที่ตายไป ตอนนี้แหละที่ทำให้เราได้รู้เลยว่าหัวใจของคนเป็นแม่มันยิ่งใหญ่มากจริงๆ

ส่วนที่เรารู้สึกหลงรักนางเอก เพราะเป็นนางเอกยุคใหม่ที่มิติ รักแรงเกลียดแรง ร้ายแบบมีชั้นเชิง ซึ่งเราชอบมาก คุณร่มเกศ เขียนทุกตัวละครได้ละเอียดลึกซึ้งแบบถึงแก่น ทำให้เราเข้าใจตัวละครได้ดีเลย วสีในนิยาย คือ "หม่อมเจ้าเพชราวสี" เป็นลูกสาวของเสด็จในกรม เป็นหม่อมเจ้าชั้นหลานหลวง แค่คำบรรยายก็รู้สึกได้เลยว่าวสีเป็นดอกฟ้าสูงส่งของจริง คิดแค่นั้นก็เหนื่อยแทนพระเอกมากแล้วค่ะ จะเอาอะไรไปสู้ ถ้าในชีวิตจริงเราก็คงจะขอกลับไปบ้านแล้วเลือกใช้ชีวิตหาหอยหากุ้งที่บ้านนอกดีกว่า เพราะไม่เห็นหนทางที่จะรักกันได้เลย แต่พระเอกในเรื่องนี้ร้ายค่ะ แอบยโสและอยากจะเอาชนะชายภาสเบาๆ อยากรักก็ต้องเสี่ยง เล่นของสูงจนได้ดี แต่เราชอบนะที่พระเอกนางเอกต่างก็ไม่ได้โง่จนน่าเบื่อ

โดยเนื้อเรื่องจะเน้นไปที่ความรักของคู่พระนางที่ต้องฝ่าฝันอุปสรรคอะไรด้วยกันมามากมาย เป็นคู่ทุกข์คู่ยาก รักกันมากปานจะกลืนกิน ทั้งลุ้น ทั้งเหนื่อยแทน ถ้าจะให้พูดถึงอุปสรรคคือเยอะมาก และสนุกมาก ตั้งแต่สถานะเพื่อนรัก รักหวานชื่น กลายเป็นรักขมขื่นมีมือที่สาม มีบททดสอบให้เจอสารพัดรูปแบบต้องลองไปอ่านในเล่มเองนะคะ ส่วนคู่ที่เราอยากอ่านมากคือพิมกับชายภาส ในนิยายจะได้อรรถรสฟินๆ อีกแบบ อาจจะไม่ได้รุนแรงมากเหมือนคู่พระนาง แต่คู่นี้ก็มีบททดสอบเรื่องชนชั้นไม่ต่างไปจากคู่ของน้อยกับวสี ซึ่งแต่ละครั้งที่คู่นี้ออกมามันจะเป็นอารมณ์รักร้ายๆ ไม่รู้หัวใจตัวเอง ชายภาสทำผิดกับพิมซ้ำๆ จนต้องหอบลูกหนี อย่างกับพระเอก-นางเอกในนิยายโรมานซ์ แต่เราค่อนข้างจะหมั้นไส้พิมในนิยาย นางร้ายแต่สุดท้ายก็ร้ายเพราะรัก เพราะต้องการจะให้ตัวเองมีชีวิตที่ดี แต่ไม่ได้ต้องการจะทำร้ายใคร จะเรียกว่าเป็นนางร้ายเลยก็คงไม่ใช่ ต้องเรียกว่านางรองตัวเอก ที่เด่นมากๆ

ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างชายภาสกับวสี ถ้าจะให้คู่นี้คู่กันในตอนจบเราก็ไม่ติดเลย เพราะชายภาสเป็นผู้ชายแบดๆ ที่ต้องเจอผู้หญิงแบบวสีถึงจะสยบเขาได้ เพราะชายภาสก็ดูจะคลั่งรักทั้งพิมและวสีมากๆ เลย เหมือนจะไม่ยอมปล่อยใครไปสักคน ซึ่งก็ถูกต้องแล้วที่วสีจะมองว่าชายภาสเห็นแก่ตัว และเจ็บแค้นใจมากเมื่อถูกพิมหักหลัง ก็อย่างที่บอกนางเอกไม่ใช่คนดี ถึงลุคจะออกหวานๆ แต่นางก็พร้อมสู้ พร้อมฟาดกับคนที่ทำให้นางเจ็บ แล้วฝีปากตอนปะทะคารมกันระหว่าง วสีน้อย วสีชายภาส ก็จัดว่าเริ่ด และยังมีอีกหลายประโยค หลายประเด็นความเท่าเทียมที่เราชอบมากๆ ในเรื่องนี้ 

ถ้าใครที่ไม่เคยดูละคร แล้วมาอ่านนิยายก่อนทุกคนจะตื่นเต้นไปกับการตามหาชาติกำเนิดที่แท้จริงว่า "น้อย" พระเอกของเรื่องเป็นลูกเต้าเหล่าใครกันแน่ มันพลีกได้ใจจริงๆ  แต่ร่มเกศเขียนเก่งมาก แกงเก่งจนคนอ่านอาจจะงงได้ พอได้อ่านวานวาสนาแล้ว เราก็อยากจะอ่านนิยายเรื่องต่อๆ ไปของร่มเกศอีก อยากรู้ว่านักเขียนคนนี้จะเขียนเรื่องอะไรออกมาให้เราได้อ่าน แล้วเกิดความรู้สึกตื่นเต้น สนุก แบบนี้อีกบ้าง แต่ส่วนตัวก็อยากลองอ่านนิยายโรมานซ์ฟินๆ ของคุณร่มเกศดูบ้าง หวังว่าเราจะได้อ่านเรื่องต่อไปเร็วๆ นี้นะคะ

--พลอย--