เรารู้สึกว่าตัวเองกำลังหนักขึ้นไปทุกวัน เวลาโมโหชอบทุยตีหรือตบหน้าตัวเอง แต่หนักๆคือชอบตบหน้าตบปากตัวเองที่สุด ตอนที่ทำแค่รู้สึกว่าทำยังไงก็ได้ให้ร่างกายเจ็บให้เจ็บที่สุด เจ็บกว่าความรู้สึกที่อยู่ข้างใน เวลาทะเลาะกับแฟนกเวลาโมโหอยากจะเข้าไปต่อยหน้ามันบ้างแต่ก็ทำไม่ได้เพราะรุ้ว่าสู้ไม่ได้เลยได้แต่ทำร้ายตัวเอง พอทำร้ายตัวเอง แฟนเห็นมันกะโมโหก็เข้ามาทำร้ายเราซ้ำเพื่อให้เราหยุด แต่เรากลับรู้สึกเหมือนโดนเหยียบซ้ำเข้าไปอีก ก่อนจะทำร้ายตัวเอง มันจะมีอาการจุกอก มันอึดอัด มันร้อนรน อยู่นิ่งไม่ได้ ต้องไปหาที่ไกลๆมืดๆแล้วนั่งร้องคนเดียว ทำร้ายตัวเองคนเดียว เคยคิดจะกินยาตายแต่ตอนจะกินจู่ๆอีกความคิดก็มาความกลัวตายก็มา อีกความคิดก็อยากจะตายให้พ้นๆ มันจึงตีกันอยู่ในสมองตลอด แต่พอเวลามีคนอื่นหรือบุคคลที่3มา เราก็จะเงียบและทำเหมือนไม่มีอะไรเค้ายิ้มเรายิ้มไป แต่พอเค้ากลับ เรากลับจิตตกต่ เหมือนมันไม่ไปใหน อยู่ในสมองอยู่ในตลอดเวลา อยู่ที่ว่ามันจะออกมาตอนใหน พอทุกครั้งที่เราโมโหหรือบ่นด่าอะไร(บางทีกะไม่เกี่ยวคน)บางทีกะโมโหในเรื่องทั่วไป แต่แฟนไม่ชอบให้เราโมโหหรือมีเสียง เรากะเลยรู้สึกว่าทำไม เวลาคนอื่นที่เขาเป็นมีแต่คนไปปลอบเขามห้กำลังใจเขา แต่พอเป็นเรากลับไม่มีใคร มีแต่จะคอยทำร้ายกับไม่สนใจเลย ไม่มีเพื่อนคอยมานั่งคุยไม่ใครที่จะพุดได้ เพราะเรามายุบ้านแฟน อยู่แต่บ้านไม่ได้ไปใหนไม่ได้เที่ยวใหนไม่ได้เคยไปคุยกับใคร มาอยู่มาอยู่ที่นี่ไม่มีเพื่อนเลยสักคน มีแต่สัตว์ก็ว่า100ชีวิต ซึ่งแฟนกะให้เรารับภาระหน้าที่ดูแล ทั้งๆทั้งๆได้เต็มใจแต่ก็ทำ และทำให้ดี ถ้าเผลอถ้าเผลอไปด่าหรือเอาไม้ตีสัตว์ กะจะโดนด่าโดนว่าทุกครั้ง ซึ่งพอเราฟังมันยิ่งโมโห แล้วกะมำร้ายตัวเองโทษตัวเองว่า ถ้าอดทนได้มากกว่านี้จะไม่มีปัญหาเลย ถ้าตัวเองเงียบไม่พุดเก็บไว้ก็จะไม่มีปัญหา เพราะทุกครั้งที่มีปัญหามันเกิดจากเราที่โมโหหรือหงุดหงิดอะไรอยู่ แล้วมีคนมาถาม ว่า "เป็นอะไร" แต่น้ำเสียงแบบดุดันนิ่งๆแต่มีอารม ซึ่งพอเราฟังแล้วมันกระวนกระวายแบบทำไมไม่มีใครรุ้ว่าเราเปนอะไรทำไมต้องถาม เพราะถ้าตอบมันมีแต่อารมที่ออกไปำอเราเงียบใส่กะไม่ดี
*นิสัยเราจะเปนประเภทเมียอารมร้อนบ่นๆไปวันๆแต่จะบ่นอย่างอื่นซะส่วนใหญ่(ส่วนมากจะบ่นจหมาแมวไก่ที่เลี้ยงไว้)จะบ่นผัวนี่น้อยมากตามใจด้
*ส่วนนิสัยแฟนจะ อารมร้อนหงุดหงิดง่ายประมาณว่าพูดน้อยต่อยเจ็บ เป็นคนเวลาเครียดพอมีอะไรเข้ามาจะพาลไปหมด
จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเรากำลังจะเป็นแบบแฟนแล้วเพราะเราเริ่มพาลไปสิ่งของหรืออะไรที่อยู่รอบตัวแต่จะไม่ทำร้ายจะใช้เสียงซะมากกว่า
อยากถามว่าที่เป็นอยู่มันเป็นเพราะนิสัยตัวเราเองใช่มั้ยค่ะ เราไม่ได้ป่วยใช่มั้ยค่ะ
เวลาโมโห เครียด ร้องไห้ หรือรู้สึกแย่ชอบทำร้ายตัวเอง ถ้าปล่อยทิ้งไว้จะอันตรายร้ายแรงมั้ยค่ะ?
*นิสัยเราจะเปนประเภทเมียอารมร้อนบ่นๆไปวันๆแต่จะบ่นอย่างอื่นซะส่วนใหญ่(ส่วนมากจะบ่นจหมาแมวไก่ที่เลี้ยงไว้)จะบ่นผัวนี่น้อยมากตามใจด้
*ส่วนนิสัยแฟนจะ อารมร้อนหงุดหงิดง่ายประมาณว่าพูดน้อยต่อยเจ็บ เป็นคนเวลาเครียดพอมีอะไรเข้ามาจะพาลไปหมด
จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเรากำลังจะเป็นแบบแฟนแล้วเพราะเราเริ่มพาลไปสิ่งของหรืออะไรที่อยู่รอบตัวแต่จะไม่ทำร้ายจะใช้เสียงซะมากกว่า
อยากถามว่าที่เป็นอยู่มันเป็นเพราะนิสัยตัวเราเองใช่มั้ยค่ะ เราไม่ได้ป่วยใช่มั้ยค่ะ