ตั้งแต่ลุงเบะมาทำทีม (ในอดีต)
ในส่วนของเกมส์บุก น้องแมวแยกออก ดังนี้

ช่วง 2009 - 2012
1. เปลี่ยนตำแหน่งตัวตีในตำแหน่งเดิม เช่น ซาโอริ จาก ยืนบีหลัง มาเป็น ตีหัวเสาซ้ายไขว้ เมกุฯ

2. เน้น 2 โค้ง เริ่มจาก เมกุฯ + ซาโอริ บุก 3 เมตรกลาง จนกระทั่ง ถ่ายโอนจาก เมกุฯ มาเป็น เอบาตะ

ต่อมา ช่วงผ่าทีมหลังโอลิมปิก 2012 - 2016
1. ได้ นางาโอกะ เข้ามาเสริมทัพ ซาโอริ ก็แทบไม่ได้ตีบอล 3 เมตรกลางอีกเลย กลยุทธ์ตอนนั้น คือ บัดดี้ระหว่าง มิยาชิตะ + นางาโอกะ เกมส์บุกยุคนี้ คือ เน้น 3 เมตรบีหลัง มากขึ้นอย่างเห็นได้เด่นชัด 

2. มีช่วงนึงพยายามจะสร้างแผน Hybrid แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จในระยะยาว จนกระทั่งต้องกลับมาการเล่นแบบคลาสสิคก่อนจะเข้าสู่การแข่งขันโอลิมปิค 2016 ซึ่งสายเกินไป กลับมาจูนกันไม่ติด ผลคือ ตกรอบ 8 ทีม ตามที่คาดไว้ (คาดเอง)

ดังนั้น น้องแมวคิดว่า
เกมส์รับ ด้วยมาตรฐานของทีมญี่ปุ่น
ไม่ต้องเค้นอะไรมากแล้วค่ะ

สิ่งสำคัญ คือ ทำเกมส์บุกให้หลากหลายขึ้น โดย
1. เลือกตัวเซทที่มีจินตนาการในการเล่น และกล้าที่จะจ่ายบอลได้หลากหลายแม้ในแต้มคับขันก็ตาม

2. สร้างเกมส์บุกที่หลากหลายจาก 3 หัวเสา (2โค้ง + 1บีหลัง) ด้วยการ บุกทั้ง 3 เมตรกลาง และ 3 เมตรบีหลัง ไปพร้อม ๆ กัน (เหมือนทีมชาย และทีมหญิงระดับชั้นนำอย่าง อเมริกา บราซิล แบบนี้ค่ะ) ไม่ใช่เลือกแค่อย่างใดอย่างหนึ่งเหมือนที่ผ่านมา 

3. ยกระดับตำแหน่งยืนรับบอลด้วยการใช้ 2โค้ง รับบอล (ให้เหมือนทีมชาย) ปกติทีมสาวญี่ปุ่นจะใช้ 1โค้ง 1บีหลัง รับบอลแรก โดยปิดโค้งอีกคนไว้แทบไม่รับบอลแรกเลย เพื่อให้ตำแหน่งยืนรับบอลแรก สอดคล้องกับแผนการบุกจากข้อที่ 2 

4. ตัวตีทุกตำแหน่ง "ต้อง" ย้ำว่า "ต้อง" คือ ต้องเลิก "หยอด" ก่อนค่ะ คือ หยอดจนทุกทีมจับได้หมดแล้ว บอลไม่เข้า = พร้อมหยอดทันที หยอดเยอะเกินไป หยอดไม่จบไม่สิ้น 

5. กลับมาใช้บอลผสมให้มากเหมือนเดิม เน้นปั่นป่วน แล้วฉวยโอกาสทำแต้ม ไม่เอะอะยกโค้งค่ะ โค้งตลอดเวลา โค้งแบบครบ 100 โค้ง แล้วค่ะ 

เท่าที่คิดออกและคาดหวังไว้ ก็ประมาณนี้ค่ะ