สวัสดีค่ะนี่เป็นเรื่องราวเฟรนด์โซนของเราเองค่ะ ตลอดระยะเวลา 3 ปี หากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
เข้าเรื่องเลยนะคะ เราแอบชอบเพื่อนคนนึงมาตั้งแต่ม.1 เห็นแล้วก็ชอบเลย 555555 แต่ว่าเค้ามีคนที่ชอบอยู่ค่ะ จนเค้าคบกัน เราก็ไม่ได้ไปก้าวก่ายอะไร จนม.2 ก็ได้มาอยู่ห้องเดียวกันซะงั้นค่ะกลายเป็นว่า ความรู้สึกเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ต้องเก็บไว้เพราะด้วยความที่ว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว พอเค้าเลิกกับแฟนเราก็พยายามทำตัวปกติค่ะแต่เหมือนจะไม่เนียน ㅠㅡㅠ แต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากค่ะ แต่ในระยะเวลานี้คือถามงานกันตลอด คุยเรื่องงานตลอด มีเรื่องอื่นๆปนมาด้วยเล็กน้อย จนมาม.3 เป็นช่วงใกล้ที่จะสอบเข้าม.4ค่ะ ฟุ้งซ่านมาก หัวตัน ทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนั้นหาหนังดู เล่นเกม เพื่อคลายเครียดค่ะ แต่สรุปว่าแก้ปัญหาไม่ตรงจุด เราเลยคิดว่าคงเป็นเรื่องนี้แหละที่มันคาใจ ตอนนั้นเที่ยงคืนกว่าๆแล้วค่ะ ทักไปหาเพื่อนในกลุ่มว่า เออ จะบอกแล้วนะ อึดอัดไม่ไหวแล้ว แต่เราก็สองจิตสองใจว่า ถ้าบอกไปคงเป็นเหมือนเดิมยาก เลยตัดสินใจอยู่นาน เพื่อนก็บอกว่า ทำใจมานานมากแล้วนะ จะบอกเค้าตอนเค้ามีแฟนอีกรอบหรอ เพราะถ้าเค้ามีแฟนเราก็คงไม่บอกจริงๆ ก็เลยนั่งเรียงประโยคตั้งแต่คืนนั้นเลยค่ะ เขียนยาวมากบอกความในใจทั้งหมด 555555 จริงๆเคยเราเนียนบอกชอบไปด้วยแต่เค้าบอกว่า (เรากับเพื่อนคนนี้ค่อนข้างสนิทกันเลยค่ะ) ในประโยคนั้นก็พิมพ์ไปหมดเลยค่ะว่า เออที่บอกชอบตอนนั้นอ่ะ ชอบจริงๆไม่ได้ อะไรอย่างนั้น สรุปเค้าตอบกลับมาตอนตี 1 ว่า
“กูรู้นานละ” แง ทุกคนคะนี่คือสิ่งที่เราอยากรู้มากๆเลยค่ะว่า รู้นานแล้วทำไมถึงยังทำตัวปกติ เป็นเพราะเค้าไม่อยากเสียเพื่อนแบบเราไปใช่มั้ยคะ (เพราะเราคอยแนะนำเค้าเรื่องงานตลอด) แล้วก็เพื่อนเราอีกคนนึงเคยบอกว่าเคยเล่นเกมด้วยกัน แล้วคนที่เราชอบก็บอกว่า จะคุยกับใครดีวะ(ทำนองว่าคนคุยอ่ะค่ะ) เพื่อนอีกคนเลยบอกว่า ก็เราไง(ตัวเราเองค่ะ) เค้าก็พูดว่า ไม่ได้หรอกเป็นเพื่อนกันมันดีแล้ว อะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ อันนี้คือ เค้าชัดเจนว่าไม่ได้อะไรกับเรามากๆแล้วใช่มั้ยคะ ยังไงก็ลองมาแบ่งปันความคิดเห็นกันได้นะคะ 🤍