โอเคสวัสดีค่ะเรามีน้องข้างบ้านอยู่คนนึงน้องอายุประมาญ6ขวบค่ะน้องจะชอบมาเล่นบ้านเราจาก1วันตอนนี้กลายเป็น1เดือนแล้วค่ะTTตอนแรกก็ดีอยู่หรอกค่ะแต่หลังๆน้องเริ่มทำตัวเอาแต่ใจมีดึงผมเราเล่นอะไรแปลกๆตอนที่พ่อแม่เราไม่เห็นค่ะแต่บางครั้งท่านเห็นท่านก็ไม่ทำอะไรเลยแค่มองเฉยๆแต่แม่เราจะไม่ค่อยมากนะคะคนที่สปอยมากๆคือพ่อเราค่ะมีอยู่เมื่อวานน้องเดินมาหยิบของเล่นที่เราได้มาเป็นของขวัญวันเกิดไปเล่นแบบหน้า4เหลี่ยมเลยค่ะเราก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ก็บอกน้องดีๆเลยนะคะไปทานสอนนิดนึงเพราะของเล่นชิ้นนั้นเรารักมากเราก็บอกน้องอย่าทำพังนะน้องตอยกลับมาว่า''ชั้นไปซื้อที่ตลาดให้เธอก็ได้ย่ะ"เรางงมากว่าพ่อแม่น้องเขาสอนมายังไงให้ลูกพูดแบบนี้เราก็เลยบอกไปขอใข้นามสมมุตน้องว่าเอมนะคะ"เอมคือของบางอย่างอ่ะมันมีคุณค่าต่อจิตใจคนนะถึงซื้อใหม่ความรู้สึกคนนั้นเขาก็ไม่กลับมา"พ่อเราใส่เรายับเลยค่ะว่า"น้องยังไม่ทำพังแต่แกมาขู่น้องแบบนี้ไม่มีน้ำใจเลยแล้วก็หาว่าเราเอาแต่ใจเพราะถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก"แล้วเขาก็เดินออกไปสูบบุหรี่นอกบ้านค่ะที่คุณพ่อพูดคือพูดแบบขึ้นเสียงใส่นะคะจังหวะนั้นเราหันไปมองน้องพอดีเราเห็นแอบยิ้มด้วยค่ะในใจก็ไปแล้วไอ้เด้กเ*ี้ยคือตอนนั้นเราทั้งโกรธแล้วก็น้อยใจเลยค่ะเราเลยร้องไห้ออกมาไม่พอน้องเดินมาแล้วบอกว่า"พี่หนูขอเล่นอย่างอื่นหน่อยดิเล่นไอ้นี้แล้วเบื่อ"ตอนนั้นคือปิ้วเดือดมากค่ะแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรน้องแล้วหยิบของเล่นให้คือบางคนอาจจะมองว่าเรื่องนี้ไร้สาระทำไมต้องร้องไห้ด้วยคือเราเป็นคนที่เซ้นซิทีฟเลยค่ะอะไรนิดหน่อยก็ร้องไห้เรื่องเล็กบางเรื่องเราร้องไห้หนักถึงขั้นคิด*่าตัว*ายเลยค่ะบางครั้งก็กลับมาคิดว่าเรื่องนี้มันโครตเล็กเลยและไร้สาระมากๆอยากขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ