เพราะมันเป็นข้อยุติของสองฝ่ายที่ยึดครองพื้นที่ บนหลักคิดว่าพื้นที่คือผลประโยชน์ มักใช้สิ่งที่เป็นธรรมชาติ ซึ่งเปลี่ยนแปลงได้ยากเป็นจุดอ้างอิง

แนวคิดว่าพื้นที่คือผลประโยชน์เกิดในยุโรปก่อน จึงมีการปักปันชัดเจน

แต่ในเอเซียการปักปันแบบนี้เพิ่งมาเริ่มในยุคจักรวรรดินิยม (ประมาณสมัยรัชกาลที่3)

การปักปันในพื้นที่นี้จึงมี ทั้งระหว่างจักรวรรดิด้วยกัน และ จักรวรรดิกับเจ้าของพื้นที่เดิม(ซึ่งมีหลักคิดว่า จำนวนประชากรคือผลประโยชน์)

การกำหนดหลักในการปักปันจึงมักมาจากฝ่ายจักรวรรดิ เช่นบนภูเขากำหนดสันปันน้ำ
ในแม่น้ำกำหนดร่องกลางแม่น้ำ พื้นราบ กำหนดจาก เขตผลประโยชน์ของประชาชน ของทั้ง2ฝ่าย แล้วหาจุดที่ตกลงกันได้ปักหลักเขต เป็นต้น

โย