สวัสดีค่ะคือเรามีเรื่องจะเล่าให้เพื่อนๆฟังคือเราชอบพี่ผชคนหนึ่งเค้าเป้นคนกรุงเทพเค้าดีทุกอย่างพร้อมทุกอย่างซึ่งต่างกะเราอย่างลิบลับเราชอบเค้ามา6-7ปีแล้วค่ะตั้งแต่ม.3จนตอนนี้เราปี2อายุ20และพี่เขาอายุ27หรืออาจจะเป้นเพราะเราอายุห่างกันเค้าเลยไม่อยากปวดหัวกับเด็กอย่างเรามันเริ่มจากที่มีความชอบเฉยๆนับวันๆก้ยิ่งกลายเป้นรักเป้นห่วงเขาพร้อมทำให้ทุกอย่างเป้นกำลังใจให้อยุ่เสมอถึงเค้าจะไม่อยากรับมันเราว่าเค้ารุ้ค่ะเเต่เค้าก็ทำเฉยเค้าเป้นคนเฟรนลี่นะแต่ไม่ใช่กับเราอาจเพราะเราเป้นคนแปลกหน้าไม่สนิทวันๆไม่ได้มีแม้บทสนทนากันเคยพูดคุยกันแค่เล็กน้อยแต่เเค่คำพูดที่เล็กน้อยของเขาแหละค่ะทำให้เรามีความสุขมากและหลังๆมานี้เค้าเริ่มที่จะไม่อ่านไม่ตอบเราทุกครั้งที่เราได้คุยกันเป้นเราที่ทักไปหาเค้าตลอดปีสองปีที่ผ่านมาเราได้ส่งข้อความอวยพรวันเกิดวันวาเลนไทน์นั้นนี่ให้เค้าแล้วเค้าก็จะตอบบ้างอ่านไม่ตอบบ้างเเต่เราก็ดีใจค่ะดีกว่าไม่อ่านไม่ตอบเลยแต่พอปีที่ผ่านมานี้พี่เค้าไม่อ่านไม่ตอบเลยค่ะปีนี่เหมือนกันปี65ข้อความแฮปปี้นิวเยียร์ที่เราส่งไปจนจะถึงวันวาเลนไทนนี้เค้ายังไม่ตอบเราเลยค่ะเค้าคงเบื่อหรือรำคาญเรามั้งคะที่ไปวุ่นวายกะชีวิตเขาเกินไปเพื่อนๆรุ้มั้ยคะตั้งแต่เรารักพี่คนนี้มาผช.คนอื่นไม่ว่าจะหล่อแค่ไหนเราก้ไม่หวั่นไหวเลยค่ะมันพอที่จะเป็นไปได้มั้ยที่พี่เขาจะหันมาสนใจเราเอาความดรเข้าแลกเรารุ้ค่ะได้เเต่โกหกตัวเองฝันลมๆแล้งๆไปวันๆวันหนึ่งเราคิดไว้นะคะว่าถ้าถึงเวลาที่สมควรเราจะสารภาพกะเค้าไปเราว่าเขาคงรุ้อะค่ะแต่เเค่เค้าจะพูดออกมายังไงแล้วเราจะรับได้มั้ยเท่านั้นเองเราทำดีกับเขาทุกอย่างเป็นห่วงเขามากอยากอยุ่ใกล้อยากอยุ่ข้างๆเป้นกำลังใจอยากรุ้จักแต่เค้าไม่เคยเปิดโอกาสให้เราเลยเราคิดนะคะว่าพอมาถึงวันหนึ่งเราคงต้องทำใจจากพี่เค้าได้แต่ไม่เลยไม่มีวันและไม่มีทาง....🖤🖤
แต่อย่างว่าละค่ะคนไม่ใช่ทำยังไงก็ไม่ใช่ ..