คือก็ผมตอนนี้ผมม.4แฟนม.5พึ่งคบกันแต่ก่อนจะคบกันก็คถยกันมาได้เดือนกว่าผมก็รู้เรื่องอะไรของเค้าเยอะแล้วอะโดยเฉพาะอดีตของเค้าเวลาโทรแล้วเค้าเล้าเรื่องแล้วคุยกับพี่เค้าผมคือตอนนั้นรู้ว่าเค้าไม่น่าซิงก็ตอนที่คุยกันแล้วบอกว่าแม่เค้าไล่ให้ไปฝังยาคุมตอนนั้นมันแทบจะชีดเจนเลยแต่เค้าก็ไม่บอกนะว่าเค้าเคยมั้ยผมก็ตอนนั้นด้วยความที่ว่ารู้ว่าเราไม่ควรคิดแบบเด็กๆว่าแฟนไม่ซิงรับไม่ได้ตอนนั้นก็จะไปปรับความคิดให้มันโตขึ่นแต่ผมก็ไปอ่านกระทู้เนี่ยแหละคือก็ทำให้ดีขึ้นมาหน่อยแต่เหมือนมันก็ค้างคาใจจนเมื่อไม่กี่วันก่อนแฟนก็ทำท่าจะบอกแต่ก็ไม่กล้ากลัวผมรับไม่ได้คือผมรู้อยู่แล้วเลยถามไปเลยว่าเรื่องที่เธอไม่ซิงอะหรอผมก็พูดปลอบไปว่ารับได้เป็นแค่อดีตนู่นนี่จนเค้าก็คิดว่าไม่น่ามีไรแล้วผมก็ไม่อยากให้เค้าคิดมากเรื่องนี้หรอกแต่ด้วยความที่ผมมันรู้สึกสันดานมันเอาแต่ใจหรืออะไรไม่รู้ถึงปากจะบอกงั้นแต่มันรู้สึกคาใจแล้วก็ชอบคิดภาพตลอดจนตอนหลังรู้สึกว่าเหมือนอารมถ์มันไม่ใช่รับไม่ได้แต่มันเหมือนการอยากเอาชนะยังไงไม่รู้เพราะตั้งแต่คบมาก็ไม่เคยมีไรกันเลยแล้วตอนแรกก็ไม่ได้รีบด้วยแต่พอได้ยินแล้วมันเหมือนรีบที่จะไปถึงขั้นนั้นมันเป็นความรู้สึกเหมือนหึงห่วงมั้ยก็ไม่เชิงในความคิดตอนนี้คือรู้สึกว่าตัวเองเลวมากที่คิดว่าถ้าได้มีอะไรกันก็จะรู้สึกไม่คิดมากเรื่องนี้เลยคือ อารมถ์ก็ไม่ได้รู้สึกมีอารมถ์นะตอนนี้แต่คือมันคิดงั้นอะผมคิดตลอดว่าเบื่อความคิดตัวเองทำไมต้องคิดงี้ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้อยากให้คิดมากเรื่องนี้แต่คิดทีไรมันดิ่งทุกทีผมยอมรับว่าความคิดมันเด็กน้อยแต่ก็ไม่รู้จะปรับยังไงดีถึงแม้ผมจะฟังเหตุผลต่างๆมาแล้วทำให้รู้ว่าไม่ควรคิดงี้ก็เถอะแต่มันห้ามไม่ได้จริงๆคงต้องให้ประสบการณ์สั่งสอนเองรึป่าวผมก็ไม่รู้สุดท้ายแล้วเรื่องวันนั้นคือที่ซึมๆมันก็ดีขึ้นบ้างพอคิดว่าสุดท้ายก็รักเค้าอยู่ดีอยากให้เค้ามีความสุขก็แค่นั้นถึงความคิดจะเห็นแก่ตัวก็เถอะ ย้อนแย้งใช่มะ55555