ขออนุญาตตั้งกระทู้ใหม่นะคะ เพื่อรวบรวมความสุขในตอนจบของ Our Beloved Summer และแล้วเรื่องราวที่เป็นเหมือนสารคดีของกุกยอนซูและ
อุงก็มาถึงตอนอวสาน เรื่องราวความประทับใจในช่วงวัยเรียน เปลี่ยนมาเป็นวัยทำงาน วัยที่เคยสับสนและไม่เข้าใจ กับความมุ่งหมายของชีวิต

 ย้อนไปในวัยเด็กของอุง เหมือนกับการที่เรารู้ตัวเองว่าไม่ใช่ลูกของครอบครัวน่ารักอันแสนอบอุ่นนี้ อุงจึงไม่อยากจะทำอะไรไปมากกว่านี้
ไม่โลภมากไปกว่านี้ เพราะอยากเป็นครอบครัวเดียวกับพ่อและแม่ของอุงในปัจจุบันได้อย่างสมบูรณ์แบบเป็นเด็กดีที่ใครๆต่างก็มองเห็น
ไม่ใช่แค่ลูกชายที่ถูกทอดทิ้ง อุงก็เลยทำตัวเหมือนว่าไม่รู้ความจริงว่าอุงไม่ใช่ลูกแท้ของครอบครัว







และในตอนนี้ก็เหมือนจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่คนไร้ค่า เพราะกรอบที่อุงเองสร้างมันขึ้นมามันมาถึงทางสุดท้าย กรอบที่มีอยู่มันพังทลายลงมา
ฉันอยากไปกับเธอ ฉันขาดเธอไม่ได้เธอก็รู้นี่ยอนซู ฉันมันน่าสมเพช 


ยอนซูขอเก็บเอาไปคิด แต่ปรากฎว่ากลับมีโอกาสใหม่ของยอนซูเองที่หัวหน้าจางอยากให้ไปทำงานที่ปารีสด้วยกันเหมือนกับสิ่งนี้หรือเปล่าที่ยอนซู
คาดหวังและรอคอย มีเรื่องให้ปวดหมองอีก


ในส่วนของเอ็นเจแวะมาหาก่อนอุงไปตปท.มาเหมาเอารูปภาพของอุงไปและเป็นเพื่อนอีกคนที่เตือนสติอุงได้ดีเสมอมา
และเป็นคำปลอบใจและให้กำลังใจในอีกครา





และเมื่ออุงบอกเอ็นเจว่าจะไปต่างประเทศกับยอนซู เอ็นเจเลยบอกว่า เธอคงรักอุงมาก เพราะเธอเลือกชีวิตของคุณ
มากกว่าชีวิตของตัวเอง ทำเอาอุงสะอึกไปในทันที ลืมมองตรงจุดนี้ของยอนซูไป


และเป็นช่วงที่ทั้งยอนซูและอุงต้องคิดหนัก


สิ่งที่ยอนซูอยากทำมันคืออะไรนะ? งานที่ก้าวหน้า หรือชีวิตคู่ที่จะคอยอยู่เคียงข้างอุงในยามที่อุงต้องการยอนซูมากที่สุด


ในส่วนของจีอุง หัวหน้าทีมได้เตือนสติว่าอย่าเสียเวลาไปในช่วงที่สำคัญ ละความโกรธเกลียดชังหรืออภัยไปเสียก่อน
ทำไมถึงคิดว่าการบันทึกสารคดีมันไม่สำคัญทั้งๆที่เราเองก็เคยบอกคนอื่นๆว่าเราเก็บความทรงจำอันมีค่าและน่าประทับใจ
ไว้ได้ หัวหน้าเองแม่ได้เสียไปแต่รูปที่มีตอนวางหน้าศพกลับเป็นรูปหมู่ซึ่งหัวหน้าเองก็รู้สึกเสียใจจนถึงทุกวันนี้





เมื่ออุงแวะไปกินข้าวกับแม่ สิ่งที่อุงรู้สึกตกใจเพราะแม่นั้นรู้มาเนิ่นนานแล้วว่าอุงรู้ว่าอุงไม่ใช่ลูกที่แท้จริง แต่พ่อแม่ก็รักอุง
รักทุกๆอย่างที่เป็นอุง