เชียงราย...ในห้วงฝัน

๐ เป้ใบหนึ่ง  คล้องไหล่  ไม่หนักนัก
แต่หัวใจ  คล้องรัก  นั้นหนักกว่า
มาเชียงราย  คล้ายคน  ต้องมนตรา
แบกรักมา  คืนให้  กับใครกัน

๐ กลับมาอีก  กี่ครั้ง  ก็ยังซึ้ง
เพราะคิดถึง  วันที่  เคยมึฝัน
แม่สลอง  คล้องใจ  ไว้ผูกพัน
หนาวคืนนั้น  เรายัง  นั่งนับดาว

๐ ภูชี้ฟ้า  ชี้ใจ  ให้แปลบเสียว
สองมือเรียว  เกี่ยวกุม  เนื้อนุ่มสาว
ชี้ชมแสง แห่งตาวัน  อันพร่างพราว
แม้หายหนาว  ก็ยังดื้อ  จับมือเธอ 

 

๐ สัมผัสเนื้อ  สัมผัสใจ  ได้อบอุ่น
อ่อนละมุน  พาให้  หัวใจเผลอ
มากี่หน   ยลกี่ครั้ง  ก็ยังเพ้อ
หลงละเมอ  เก้อคอย  ปล่อยภวังค์

๐ ที่สามเหลี่ยม  ทองคำ  น้ำเอ่อล้น
น้ำใจคน  งดงาม  ทั้งสามฝั่ง
อยากว่ายน้ำ  ข้ามมา  หาเธอจัง
ที่ต้องยั้ง   เพราะวันนี้  ไม่มีใคร

๐ มาเชียงราย  อีกกี่ครั้ง  ยังไม่รู้
ถึงจะอยู่  ห่างกัน  นั้นก็ใช่
เอ่ยถามใจ ใยไม่ฟัง  บ้างหรือไร
ว่าทำไม  ใจดื้อนัก  อยากกลับมา

"ครูเปี๊ยก"
25 มกราคม  2565

ขอบคุณภาพ :  สาวน้อย Rum Cola ที่ สามเหลี่ยมทองคำ