ผมเคยพูดถึงประเด็น VAR แล้วว่ามันดูได้แค่โดนหรือไม่โดน  ส่วนน้ำหนักเบาหรือแรง สมควรได้จุดโทษหรือไม่มันก็ควรจะเป็นดุลยพินิจของกรรมการผู้ตัดสินในสนาม แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ากรรมการ VAR จะมีอิทธิพลเหนือกว่ากรรมการในสนามอีก
 
เวลาเราดูภาพช้าแน่นอนมันเห็นภาพว่าเกิดการปะทะจริง แต่ความแรง ความสมเหตุสมผลควรยกให้เป็นวิจารณญาณของผู้ตัดสินในสนามมากกว่านะครับ บางครั้งการปะทะกันกลางสนามยังรุนแรงกว่าที่เกิดขึ้นในเขตโทษเสียอีก กรรมการก็ไม่เป่าให้ฟาวด์แต่พอเหตุเกิดในเขตโทษแล้วให้ VAR ช่วยตัดสิน มันมักจะผิดพลาด ผิดเพี้ยนเสมอ บางครั้งการปะทะที่เบาเหมือนปุยนุ่น แต่นักเตะแกล้งล้มลงไป พอมาดู VAR มันก็โดนตัวกันจริงๆแหละ ถ้าว่ากันตามกติกาคือต้องเป็นจุดโทษอยู่ดี แต่ทำไมผู้ตัดสินในสนามไม่ใช้ VAR เป็นผู้ช่วย เช่นเหตุการณ์ที่ตนมองไม่ชัดเจน ไม่มั่นใจ เช่น ลูกล้ำหน้า ลูกฟาวด์ที่มองไม่ชัด ผู้ตัดสินควรขอเรียกดู VAR ด้วยตัวเองไม่ใช่การใช้ VAR เป็นตัวชี้นำ
 
อย่างเช่นการล้ำหน้าก็เหมือนกัน เดี๋ยวนี้ไลน์แมนเห็นจะๆ ว่าล้ำ แต่ก็ไม่ยก พอไม่ยกกรรมการก็ไม่เป่า จนลูกเข้าประตู จึงขอย้อนกลับมาดู VAR อีกหน
กรณีนี้ไลน์แมนไม่กล้าตัดสินใจ ทั้งๆ ที่บางลูกมันเห็นด้วยสายตาว่าล้ำหน้า แต่มุมนี้เข้าใจได้ว่าถ้ายกผิด จากไม่ล้ำเป็นล้ำ กรรมการในสนามจะต้องเป่า พอเป่าการเล่นก็ต้องหยุด จึงจำเป็นต้องปล่อยให้เล่นไปทั้งๆ ที่เห็นว่าล้ำหน้ามั้ง แต่มันขัดใจว่าทำไมไลน์แมนไม่กล้ายกธงกรณีที่เห็นว่าล้ำหน้า ทำให้อะไรๆ ก็ผลักไปให้ VAR ช่วยตัดสินเสียส่วนใหญ่
ผมว่าตอนนี้กรรมการในสนามเริ่มไม่กล้าตัดสินใจมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วผลักภาระมาที่กรรมการ VAR ให้ตัดสินแทน ทั้งๆ ที่บางเหตุการณ์ทั้งกรรมการในสนามและไลน์แมนก็สามารถตัดสินใจได้เลยแต่ไม่ทำ
 
ปล.ไม่ได้อ้างเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งและไม่ได้เข้าข้างทีมไหนนะครับ อยากถกเรื่องนี้ ตรงประเด็นมาตรฐานการตัดสินของกรรมการในสนามที่ไม่เท่ากันและ VAR มันน่าจะใช้เป็นแค่ผู้ช่วยผู้ตัดสินมากกว่าที่จะมาชี้นำทุกกรณีแบบนี้