คือเราอายุ16 โดนเเม่ด่าเกือบทุกวันเลยอ่ะเอาจริงๆเราพยายามไม่คิดมากไม่เอาคำพูดเหล่านั้นเก็บมาคิดเเต่มันก็อดไม่ได้จริงๆคือเราท้อเว้ยเเบบทำไรก็ผิดอ่ะเราเข้าใจนะว่า ด่าเพราะอยากให้ได้ดีเเต่อันนี้มันเกินไปอ่ะด่าเเบบไร้เหตุสุดๆเเบบเด็กไม่ควรมาเจออะไรที่หนักๆเเบบนี้ปะว่ะเราทนมาไม่รู้ว่าเราตจไปพูดกับใครเเล้วอ่ะ เราอยู่บ้านกับเเม่กับพี่สาว1คนเเละก็เรา พ่อเราจะมาอาทิตย์ละครั้ง เเม่ก็ด่าๆเราทุกวันอ่ะทุกวันนี้เราเเทบจะไม่อยากออกจากห้องไม่ค่อยพูดกับใครในครอบครัวเลยอ่ะวันนึ่งพูดสองสามคำ บางทีเรากคิดนะว่าอยากให้มันเก็บกดตายๆไปเลยก็ดี ไม่อยากคิดเเบบนี้เลยนะเเต่ใครมันจะไปทนได้ถูด่าทุกวันทำอะไรก็ผิดกลับบ้านบ่าย3ก็ว่าค่ำเเล้วเร่งให้กลับ อายุ16เเล้วนะก็ปล่อยกันบ้างสักิดก็ยังดี เราก็รู้อยู่ว่าสิ่งไหนควรสิ่งไหนไม่ควร เรามีอะไรเราก็ได้เเต่ระบายกับเพื่อนเราไม่อยากให้ครอบครัวเราเป็นเเบบนี้อ่ะเหมือนเราขาดความสุขจากครอบครัวเลยกลัวจะคิดมากวันๆก็เก็บตัวอยู่ในห้องเราไม่อยากเป็นเเบบนี้เลย
ทำยังไงดีคะ🥲
คือเราอายุ16 โดนเเม่ด่าเกือบทุกวันเลยอ่ะเอาจริงๆเราพยายามไม่คิดมากไม่เอาคำพูดเหล่านั้นเก็บมาคิดเเต่มันก็อดไม่ได้จริงๆคือเราท้อเว้ยเเบบทำไรก็ผิดอ่ะเราเข้าใจนะว่า ด่าเพราะอยากให้ได้ดีเเต่อันนี้มันเกินไปอ่ะด่าเเบบไร้เหตุสุดๆเเบบเด็กไม่ควรมาเจออะไรที่หนักๆเเบบนี้ปะว่ะเราทนมาไม่รู้ว่าเราตจไปพูดกับใครเเล้วอ่ะ เราอยู่บ้านกับเเม่กับพี่สาว1คนเเละก็เรา พ่อเราจะมาอาทิตย์ละครั้ง เเม่ก็ด่าๆเราทุกวันอ่ะทุกวันนี้เราเเทบจะไม่อยากออกจากห้องไม่ค่อยพูดกับใครในครอบครัวเลยอ่ะวันนึ่งพูดสองสามคำ บางทีเรากคิดนะว่าอยากให้มันเก็บกดตายๆไปเลยก็ดี ไม่อยากคิดเเบบนี้เลยนะเเต่ใครมันจะไปทนได้ถูด่าทุกวันทำอะไรก็ผิดกลับบ้านบ่าย3ก็ว่าค่ำเเล้วเร่งให้กลับ อายุ16เเล้วนะก็ปล่อยกันบ้างสักิดก็ยังดี เราก็รู้อยู่ว่าสิ่งไหนควรสิ่งไหนไม่ควร เรามีอะไรเราก็ได้เเต่ระบายกับเพื่อนเราไม่อยากให้ครอบครัวเราเป็นเเบบนี้อ่ะเหมือนเราขาดความสุขจากครอบครัวเลยกลัวจะคิดมากวันๆก็เก็บตัวอยู่ในห้องเราไม่อยากเป็นเเบบนี้เลย