สวัสดีค่ะชาวนิยายทั้งหลาย เราอ่านมามากมายแล้วล่ะค่ะ แต่เป็นแบบนี้ตั้งแต่ถูกกระตุ้นด้วยนิยายวายบัวดำที่นอ.ถูกทำร้ายและพระเอกไปมีแฟนที่เป็นศัตรูกับนอ.และใ่ส่ร้ายทุบตีจนเกือบตายและเข้าสู่ด้านมืด
ตั้งแต่นั้นจนวันนี้ เรารู้สึกว่าเราเริ่มรักและหลงนอ.มากขึ้น เพียงแค่เห็นน้ำตาของนอ.รินไหลลงมาก็ทำให้ดวงใจเจ็บแสบขึ้นมา และเริ่มขมวดคิ้วแทบทุบหน้าจอด่าคนต้นเหตุ เวลาเราเริ่มสงสัยตอนที่พระนายมีความรักแล้วแต่พอ.ยังคงมีข่าวกับคนอื่นก็ยิ่งทำให้เราโกรธ และเราก็มีอคติประจำใจที่ว่า`หน้าหากนิยายไหนมีคู่รองเราจะอ่านคู่หลัก อันไหนที่เราอ่านคู่รองแล้วถูกชะตาเราจะไม่อ่านคู่หลัก`
นิยายหนึ่งหากมีสองคู่สามคู่ หรือสามแฝดสี่แฝดที่ดำเนินเรื่องไปด้วยกันเราตะไม่อ่าน เราจะอ่านเพียงแค่ที่นายเอกดำเนินเรื่องเท่านั้น
และมีอันไหนที่พระเอกดำเนินเรื่องและคิดว่าเป็นนายเอกและเริ่มรักขึ้นมาเราจะเริ่มโกรธตัวเองและลบนิยายเรื่องนั้นออกจากคลัง
และมีเรื่องหนึ่งที่เราคัดค้านความคิดเห็นประมาณว่าลำไยนายเอกประมาณนี้ ทำให้เราโมโหจนไม่อยากเข้าอ่านคอมเม้นอีกไม่ว่ามันจะมีหลายอันที่ดีแค่ไหน และถ้ามีคนมาคอมเมนท์ด่านายเอกเราจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟและโต้กลับและคำโต้กลับมาให้เขาคือคำเสียดแทงจากคำสั่งสอนของครอบครัวที่ฝังในใจตลอดกาล
เราเจอนิยายเรื่องหนึ่ง ที่นายเอกดำเนินเรื่องและเราก็รักตัวละครนั้นมาก นายเอกโดนทำร้ายจิตใจโดยการที่พระเอกบอกเลิกและหาแฟนใหม่มาเยาะเย้ย แต่พอเราไปพูดคุยกับคุณไรท์ สรุปคือเราโดนต้ม
พระเอกของเรื่องไรท์พยายามตีความไปในแนวทางที่ร้ายแต่รักนะ และนั่นแหละค่ะ พอ.เป็นลูกรักของไรท์ นายเอกที่ร้องไห้ฟูมฟายดราม่าแต่ต้นเรื่องและเราก็ร้องไห้โกรธเป็นไฟนั่นแหละค่ะ
กำลังถูกหัวเราะเยาะอยู่และนายเอกก็ถูกบรรยายว่าถูกเพื่อนหักหลังโยนร่างอันบอบบางทิ้งลงเหวไป และเป็นพระเอกหน้าหล่อใจปั้มที่ยืนมองกันด้วยสายตาเฉยชา
นี่สินะพระเอกของเรื่อง...
เอ่อ... ขอโทษที่มาระบายระคายเคือง
และเป็นหลังจากนั้นที่ผิดหวังและเลิกติดตามไรท์ทุกช่องทาง จากที่ติดต่อทำงานกันก็บล็อกกันไป เราเสียใจมากถึงขั้นปาโทรศัพท์ทิ้ง กดลบจากคลัง แต่ด้วยใจที่ให้นิยายไปไม่สามารถลบได้ทำให้นั่นคือถ่านที่จุดชนวนความหงุดหงิดในใจของเราค่ะ...
เดี๋ยวนี้เรารู้สึกว่าเราหงุดหงิดง่าย และอารมณ์ฉุดตลอดในการบรรยายทำร้ายใจของพอ.ที่มีต่อนอ.
แต่เราเริ่มรู้สึกว่าเหิมเกริมเกินไป เรารักนายเอกจนขนาดที่ว่านายเอกเป็นนักเลงฆ่าคนตายไปเรายังคิดสะใจ ขนาดนายเอกแรดออกนอกหน้าฉันยังบอกว่าได้เชื้อแม่
เรารู้สึกว่าเราชอบนายเอกที่มีอาการจิตและชอบทำร้ายร่างกาย ชอบสติหลุดกับคำที่มีจุดอ่อนและฆ่าคนคนนั้นไปซะ เราเริ่มรู้สึกว่าเราอยากเจอนายเอกในเวอร์ชั่นที่นอนคร่ำครวญบอกเล่ากับตัวเองอย่างคนบ้าขาดความอบอุ่นที่จิตใจตายด้านและไม่เหลือใจแห่งความรัก และเหลือเพียงความบ้าครั่งในกาย อยากให้ตัวละครที่ทำร้ายใจนอ.ตายตาไม่หลับ
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบทุกตัวอักษร
คำถามชาวนิยายและผู้เชี่ยวชาญ เราแปลกมั้ย
ตั้งแต่นั้นจนวันนี้ เรารู้สึกว่าเราเริ่มรักและหลงนอ.มากขึ้น เพียงแค่เห็นน้ำตาของนอ.รินไหลลงมาก็ทำให้ดวงใจเจ็บแสบขึ้นมา และเริ่มขมวดคิ้วแทบทุบหน้าจอด่าคนต้นเหตุ เวลาเราเริ่มสงสัยตอนที่พระนายมีความรักแล้วแต่พอ.ยังคงมีข่าวกับคนอื่นก็ยิ่งทำให้เราโกรธ และเราก็มีอคติประจำใจที่ว่า`หน้าหากนิยายไหนมีคู่รองเราจะอ่านคู่หลัก อันไหนที่เราอ่านคู่รองแล้วถูกชะตาเราจะไม่อ่านคู่หลัก`
นิยายหนึ่งหากมีสองคู่สามคู่ หรือสามแฝดสี่แฝดที่ดำเนินเรื่องไปด้วยกันเราตะไม่อ่าน เราจะอ่านเพียงแค่ที่นายเอกดำเนินเรื่องเท่านั้น
และมีอันไหนที่พระเอกดำเนินเรื่องและคิดว่าเป็นนายเอกและเริ่มรักขึ้นมาเราจะเริ่มโกรธตัวเองและลบนิยายเรื่องนั้นออกจากคลัง
และมีเรื่องหนึ่งที่เราคัดค้านความคิดเห็นประมาณว่าลำไยนายเอกประมาณนี้ ทำให้เราโมโหจนไม่อยากเข้าอ่านคอมเม้นอีกไม่ว่ามันจะมีหลายอันที่ดีแค่ไหน และถ้ามีคนมาคอมเมนท์ด่านายเอกเราจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟและโต้กลับและคำโต้กลับมาให้เขาคือคำเสียดแทงจากคำสั่งสอนของครอบครัวที่ฝังในใจตลอดกาล
เราเจอนิยายเรื่องหนึ่ง ที่นายเอกดำเนินเรื่องและเราก็รักตัวละครนั้นมาก นายเอกโดนทำร้ายจิตใจโดยการที่พระเอกบอกเลิกและหาแฟนใหม่มาเยาะเย้ย แต่พอเราไปพูดคุยกับคุณไรท์ สรุปคือเราโดนต้ม
พระเอกของเรื่องไรท์พยายามตีความไปในแนวทางที่ร้ายแต่รักนะ และนั่นแหละค่ะ พอ.เป็นลูกรักของไรท์ นายเอกที่ร้องไห้ฟูมฟายดราม่าแต่ต้นเรื่องและเราก็ร้องไห้โกรธเป็นไฟนั่นแหละค่ะ
กำลังถูกหัวเราะเยาะอยู่และนายเอกก็ถูกบรรยายว่าถูกเพื่อนหักหลังโยนร่างอันบอบบางทิ้งลงเหวไป และเป็นพระเอกหน้าหล่อใจปั้มที่ยืนมองกันด้วยสายตาเฉยชา
นี่สินะพระเอกของเรื่อง...
เอ่อ... ขอโทษที่มาระบายระคายเคือง
และเป็นหลังจากนั้นที่ผิดหวังและเลิกติดตามไรท์ทุกช่องทาง จากที่ติดต่อทำงานกันก็บล็อกกันไป เราเสียใจมากถึงขั้นปาโทรศัพท์ทิ้ง กดลบจากคลัง แต่ด้วยใจที่ให้นิยายไปไม่สามารถลบได้ทำให้นั่นคือถ่านที่จุดชนวนความหงุดหงิดในใจของเราค่ะ...
เดี๋ยวนี้เรารู้สึกว่าเราหงุดหงิดง่าย และอารมณ์ฉุดตลอดในการบรรยายทำร้ายใจของพอ.ที่มีต่อนอ.
แต่เราเริ่มรู้สึกว่าเหิมเกริมเกินไป เรารักนายเอกจนขนาดที่ว่านายเอกเป็นนักเลงฆ่าคนตายไปเรายังคิดสะใจ ขนาดนายเอกแรดออกนอกหน้าฉันยังบอกว่าได้เชื้อแม่
เรารู้สึกว่าเราชอบนายเอกที่มีอาการจิตและชอบทำร้ายร่างกาย ชอบสติหลุดกับคำที่มีจุดอ่อนและฆ่าคนคนนั้นไปซะ เราเริ่มรู้สึกว่าเราอยากเจอนายเอกในเวอร์ชั่นที่นอนคร่ำครวญบอกเล่ากับตัวเองอย่างคนบ้าขาดความอบอุ่นที่จิตใจตายด้านและไม่เหลือใจแห่งความรัก และเหลือเพียงความบ้าครั่งในกาย อยากให้ตัวละครที่ทำร้ายใจนอ.ตายตาไม่หลับ
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบทุกตัวอักษร