ทุกคนคือเรามีเรื่องอยากขอความคิดเห็นคือไมรู้จะปรึกษาใครแล้วเรื่องมีอยู่ว่าเมื่อตอนป.1พี่ชายเรากับพี่สะใภ้ย้ายมาอยู่กับเรากับพ่อที่บ้านปกติเราอยูากับพ่อสองคนพ่อกับแม่เราแยกทางกันพี่ชายคือเป็นพี่ชายคนละแม่กับเราเขาย้ายมาอยู่ตอนเราป.1ตอนแรกๆก็ปกติดีแต่พอมาตอนนี้เวลาผ่านมาได้6-7ปีแล้วตลอดระยะเวลา6-7ปีเขาไม่เคยช่วยจ่ายค่าน้ำค่าไฟเลยพ่อเราเป็นคนจ่ายตลอดกับข้าวในแต่ละวันพ่อเป็นคนซื้อและเป็นคนทำทุกวันกวาดบ้านล้างจานพ่อทำหมดเพราะเขาไม่ทำเลยถ้าทุกคนสังสัยว่าทำไมเราไม่ทำแทนละคือตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าพ่อต้องเหนื่อยขนาดนี้พ่อบอกแค่เรามีหน้าที่เรียนก็เรียนไปพอหลังๆเราโตขึ้นเริ่มรู้อะไรหลายๆอย่างเราเริ่มเห็นแล้วว่าพ่อเหนื่อยมากพ่อแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียวตลอดเมื่อก่อนครอบครัวเราค่อนข้างมีฐานะแต่ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้นตั้งแต่พี่สะใภ้คนนี้มาอยู่พ่อเราเงินหมดแถมยังเป็นหนี้อีกพ่อเราก็อายุเยอะแล้วเกือบ60แล้วยังต้องทำงานเกือบทุกอย่างคือเขาไม่เคยช่วยเลยล้างจานก็นับครั้งได้ ไม้กวาดไม่เคยจับกับข้าวก็จะทำแค่ที่ตนเองอยากกินหลังๆนี่หนักมากไปเอาลูกคนอื่นมาเลี้ยงเราก็เข้าใจนะเขาอยากมีลูกแต่ทุกอย่างแย่กว่าเดิมมากแพมเพิสฉี่อึกองเต็มในครัวในที่ที่เขากินข้าวแต่กลับเอาแพมเพิสไปกองไว้กล่องนมขยะคือทิ้งไว้เรี่ยราดแล้วคนที่ต้องเก็บกวาดคือใครก็คือพ่อเราอีกแล้วพ่อต้องหอบแพมเพิสไปทิ้งคอยเก็บกวาดในบ้านเพราะพ่อเราชอบความสะอาดเราบอกพี่ชายเราหลายรอบแล้วว่าช่วยรักษาความสะอาดหน่อยดึกๆดื่นๆก็ลดเสียงลงหน่อยลูกเขากับพี่สะใภ้คือพูดกันเสียงดังมากแต่สิ่งที่รับไม่ได้อีกอย่างคือเมื่อก่อนเรากับเขายังไม่ทะเลาะกันเขาก็ให้เราเลี้ยงลูกเขาเราก็ทำให้เกือบทุกอย่างหาข้าวป้อนข้าวล้างอึที่เราทำเพราะเรารักเด็กเอ็นดูเขาไม่ค่อยเลี้ยงแถมยังตำหนิว่าเราไม่ควรตีไม่ควรพูดคำหยาบให้ลูกเขาได้ยินไม่ควรพูดคำหยาบอะมันไม่ควรอยู่แล้วแต่ตอนนั้นเราคุยกับเพื่อนอยู่เขานอนอยู่ในห้องแล้วทำไมไม่พาลูกไปในห้องละพอมาตอนนี้เรากับเขาไม่ดีกันเขาต้องเลี้ยงลูกเองสิ่งที่เราได้ยินแต่ละอย่างคือแย่มากด่าลูกสารพัดคำหยาบๆทั้งนั้นหยาบแบบมันไม่ควรอะสงสารเด็กคือกลัวเด็กมันจะเป็นปมแล้วคือตอนดึกๆนี่เสียงดังมากไม่มีคำว่าเกรงใจเขาไม่เคยสนใจครอบครัวเราเลยเขาสนใจแต่ครอบครัวของเขาพ่อแม่ของเราแต่ก็เข้าใจว่าใครๆก็รักครอบครัวตนเองแต่ที่เขาอยู่กินอย่างสบายมา6-7ปีก็เพราะพ่อเราคือตอนนี้พ่อเราก็มีโรคชอบป่วยและเมื่อปีที่แล้วเรากับพ่อก็ประสบอุบัติเหตุทำให้แขนพ่อเราหักใช้งานหนักๆไม่ได้ปอดก็มีปัญหาเขาไม่เคยเกรงใจเลยวันนี้พ่อเราก็ป่วยเขาก็เสียงดังคือเราอยากพูดมากแต่พ่อเราบอกว่าอย่าพูดให้อยู่เงียบๆรอเราเรียนมหาลัยพ่อก็จะไปอยู่ที่อื่นแต่คือเราไท่ไหวละไงพ่อเราต้องมาเลี้ยงเขากับลูกเขาละตอนนี้เขาก็กำลังจะมีบูกอีกด้วยภาระต่อไปก็ต้องตกมาที่พ่ออยู่ดีตอนนี้คือเราข่วยอะไรพ่อได้เราก็จะช่วยแต่เขาก็ควรช่วยด้วยไงเราเลยอยากพูดคือจะด่าอะแหละไม่ไหวแล้วจริงๆ