คือเรา แยกสถานะ2สถานะนี้ชัดเจน ระหว่างคนที่เป็นคนคุยกับแฟน
ถ้าเราคุยกับใคร เราจะสร้างกรอบขึ้นมา โดยที่คนคุย เราจะพิมพ์คุย โทรคุยทุกวัน
ออกไปเจอกัน ทานข้าวกันบ้าง แต่No sex หากเราคิดอะไรหรือต้องการอะไรเราจะพูดออกไปตรงๆ จนบางทีอาจไม่ถนอมน้ำใจอีกฝ่าย
เราจะไม่ง้อแต่อย่างใด ไม่หวาน ไม่โรแมนตริก 
เราจะไม่สัมผัสตัวเขา จับมือ กอด  หอมแก้มหรือโอบไหล่ เพราะเราคิดว่าอะไรถ้าเราทำกับแฟนเราจะไม่ทำแบบนั้นกับคนคุย

พักหลังมานี้ เราเป็นแบบนี้กับคนคุยทุกคน แต่เมื่อก่อน เราเป็นคนที่หวานมาก อ้อนเก่ง คุยเก่ง เข้าถึงง่าย แต่มันกลายเป็นว่าหลังจากเลิกกับแฟนเก่า
เรากลับไม่รู้สึกใจเต้นแรงกับใครเลย คุยได้ ไม่ปิดกั้น แต่ไม่รู้สึกกับใคร จนมันเป็นสาเหตุที่เราเย็นชาใส่อีกฝ่าย พูดจาไม่ดีด้วย
เราแค่คิดว่า ก็นิสัยจริงๆของเราเป็นแบบนี้ หากคบกันไปเราก็ต้องมีมุมนี้ให้เห็น ถ้ารับไม่ได้ก็ไป ไม่ได้แคร์ ไม่ได้สนใจขนาดนั้น
และทุกคนที่ไปเราไม่เคยเสียใจเลย ถ้าหากใครไม่ถูกใจเรา เราก็บอกลาเขาไปเลย

แต่ผิดกันกับคนที่เข้ามาหาเราในอีกรูปแบบหนึ่ง หากใครเข้ามาหาเราเพราะเรื่องSexตั้งแต่แรก เราจะไม่ปิดกั้น
เรามี FWBได้ ฟีลแฟน ไปเที่ยว กินข้าว มีความสัมพันธ์กันได้ แต่ต้องชัวร์ว่าคนๆนั้นเราจะไม่มีวันเปลี่ยนสถานะกันมากกว่านี้

2ปีมานี่ที่เราโสด เราไม่รู้สึกรักใคร หรืออยากคบกับใครเลย มีคนคุยแต่ไม่ได้เปิดใจที่จะคุยด้วยขนาดนั้น
ถามว่าเราคิดถึงแฟนเก่าไหม ก็ไม่ ไม่คิดถึง ไม่อยากกลับไปคบ
เราไม่รู้ว่าปัญหาจริงๆมันคืออะไร เรารู้สึกว่าเราหวงสถานะของคำว่าแฟนมาก เราให้ค่ามันมากและต้องพิเศษจริงๆ

ทุกวันนี้เราอึดอัดนะ ที่เราเหมือนคนไม่มีความรู้สึก มันเริ่มจะลืมไปแล้วว่าการรักใครคนนึงนี่มันเป็นยังไง
เราอยู่กับมันจนคิดว่ามันเป็นปัญหา เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร และควรทำไงดี