คือหนูอายุ17ค่ะ​ ที่บ้านอยู่ด้วยกัน4คน​ เรื่องมันเกิดจากที่แม่เรียกไปคุย​ เขานั่งถามเเบบอารมณ์​เสีย​ หนูยอมรับว่าหนูเป็นคนที่ทำอะไรไม่ถูกควรทำหน้ายังไงวางมือตรงไหน​ เพราะหนูกับเเม่ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น(หนูสนิทกับยาย)​ต้องพูดก่อนว่าหนูเป็นเด็กที่บ้านอยู่ที่ชานเมืองเลยเเต่เรียนที่ร.รในเมืองต้องตื่นตี4รถมารับตี5ทุกวันตั้งหนูนั่งรถตั้งเเต่ม.1ยันม.5มีบ้างที่ป่วยพักผ่อนไม่พอเป็นหลายครั้งค่ะเพราะงานที่ร.รมันเยอะการบ้านเยอะตามด้วยเพราะเป็นช่วงโควิด​ ทุกครั้งหนูกลับบ้านมาถึงประมาณเกือบ6โมงครึ่งเเถวชานเมืองมันมืดเร็วค่ะเพราะไม่มีเเสงสี​ เเม่กับน้า(เเฟนเเม่)​ เขาจะขับรถไปซื้อของตอนปิดร้านเสร็จบางทีเขาก็ทิ้งพวกเเก้วซักผ้าไว้ให้ที่ล้างจานอยู่นอกบ้านค่ะหนูเลยจำเป็นต้องล้างเเบบมืดๆพร้อมยุงกัดด้วยตอนที่กลับจากร.ร​ ป.ลเลี้ยงหมา1ตัวเป็นหมาของน้าค่ะเขาจะเอาชามข้าวหมาให้หนูล้างตลอดเป็นบางครั้งที่เเม่จะทำกับข้าวไว้ให้ตอนเย็นหรือบางทีก็ไม่ทำเลยถ้าหนูไม่หากินเองคงขาดสารหารล่ะค่ะไม่ก็ยายจะเอาของกินมาให้ตลอดถ้าท่านออกไปด้านนอก​ ก็ใช้ชีวิตเเบบนี้ค่ะ​ เสาร์อาทิตย์​หนูตื่นขึ้นมาทำงานบ้านตั้งเเต่กวาดบ้านถูบ้านล้างขานซักผ้าขัดห้องน้ำเเล้วจะขึ้นมาทำงานต่อตอนเข้าใช้หนูก็ไปให้ตลอดนะคะถึงจะเรียนอยู่ก็ไปให้ถ้าไม่ไปให้เขาจะด่าประมาณว่าใช้เเค่นี้ไม่ได้หนูบอกว่าเรียนออนไลน์อยู่เดี๋ยวจามเพื่อนไม่ทัน​ เเม่ก็จะโกรธค่ะ​ ตอนซีกผ้าน้าจะเอามาซักรวมกับหนูนะคะ​ ใส่เเฟ๊บหรือน้ำยาปรับผ้านุ่มหนูต้อบทำหมด​เเล้วเขาก็เเยกเเค่ผ้าของเขาออกไปเเค่นั้นค่ะ​ ทำเเบบนี้ทุกอาทิตย์​ค่ะ​จนวันนี้ยายถามว่าเนี้ยคุยกับยายเถียงเเบบนี้ให้เหมือนเเม่เเกบ้าง(เถียงมี่นี้คือหยอกเล่นขำๆค่ะ)​ ที่ไม่หยอกเล่นเพราะเเม่จริงจังหมดทุกอย่าง​ ห้ามทุกอย่าง​ ต้องอยู่ในกฎที่เเม่ตั้งเเม่ห้ามคือห้าม​ หนูเลยไม่อยากยุ่งเท่าไหร่ค่ะหนูเลี่ยงคุยเเต่คุยนะคะคุยดีๆด้วยเลย​ พรุ่งนี้อาจารย์​นัดให้เก้งานเเล้วไม่มีคนไปส่งค่ะ​รถเมย์ไม่มีผ่านบ้านหนูเลยเขาหยุดวิ่งเพราะโควิดค่าน้ำมันถ้าให้ส่งต้อง500ขึ้นหนูเลยตัดสินใจไปขอให้เเม่ไปส่ง​เเม่บอกแล้วเเต่น้า​ พอหนูไปถามน้าบอกไม่มีใครดูหมาต้องบอกก่อนว่าหมาตัวนี้เป็นของน้า  โอเคหนูเข้าใจว่าอันนั้นหมาเขาส่วนหนูคนนอก​ (เเม่กับน้าอยู่บ้านยาย)​โอเคหนูเลยไม่เป็นไรลองไปถามยายดูยายบอกได้เดี๋ยวยายไปส่งยายจะออกให้300หนูออก200หนูก็โอเค​ ย้อนกลับไปที่ยายถามว่าทำไมไม่เถียงเเม่เเกบ้างก็หนูไม่ค่อยสนิทใจหรืออาจจะเกร็งๆค่ะเวลาคุย​ หนูบอกว่าไม่เอาอ่ะ​ ไม่ใช่ว่ากลัวเเต่ไม่ได้อยากเอาใส่ใจ​ ไม่อยากเอาใส่ใจเพราะเเม่จริงจังเเล้วชอบดุด่าตลอด​ อะไรไม่เป็นเเบบใจเขาเขาจะเริ่มโกรธค่ะ​ เหมือนน้าได้ยินมั้งคะเเล้วไปบอกแม่เเม่เลยเรียกมาคุย​ เเล้วเเม่คือทำหน้าขึงขังใส่จิกตาใส่หนู​ เเล้วพูดว่า​ ไม่กลัวไม่เอามาใส่ใจหรอ​ หนูบอกกลับไปว่า​ ใช่ค่ะ​ หนูไม่อยากเก็บใส่ใจเพราะมีเเต่คำดุด่าเเม่ก็เริ่มใส่อารมณ์​ค่ะว่า​ ไม่รักกู​ กูรู้ไม่ต้องเถียง​ กูเก็บร้านไม่เคยมาช่วยเก็บ​ หนูจะช่วยนะคะหลายครั้งเเต่บางวันหนูออกมาเขาจะเก็บเสน็จเเล้วไม่ก็ยังขายของให้ลูกค้าอยู่หนูเลยกลับเข้าห้องเหมือนเดิม​ ถึงหนูไม่ช่วยหรือช่วยหนูก็ต้องล่งเเก้วให้เขาอยู่ดี​ เพราะที่ร้านเป็นร้านขายน้ำค่ะวัน้สาร์อาทิตย์​เป็นวันหยึดก็จริงเเต่ทั้งงานบ้านทั้งการเรียนไหนจะทำการบ้านอีก​ หนูก็ต้องมีเวลาที่ต้องทำบ้างจะให้ออกไปอยู่ด้วยตลอดก็ไม่ได้เพราะมันไม่มีที่นั่งเขียนหรือทำการบ้านรถก็เดินตลอด​ เขาด่าเเล้วก็ว่าหนูสารพัดค่ะหนูก็พูดสั้นๆว่าค่ะ​ คือหนูไม่อยากเถียงไม่เอามาใส่ใจไม่ต้องเก็บคือสิ่งดีที่สุดเเล้ว​ เเต่ตอนนี้มันหนักถึงขนาดด่านเเต่คำเเรงใส่ค่ะตะคอกใส่หนูเลยถามทำไมต้องการอะไรก็บอกจะทำให้เขาก็เเบบคิดเองบ้างสิคือตอนนั้นในใจคือคิดเองได้จะช่วยหลายครั้งเเล้วเเต่ไม่เก็บเสร็จก็มีลูกค้าตลอดไม่รู้เวลาไหนจะเก็บมันไม่เเน่นอน​ คือหนูบอกให้ทักมาเเล้วบอกก็ได้จะทำให้คือเขาไม่ยอมค่ะอยากให้คิดเองคือบางทีหนูก็เอาใจเเม่ตัวเองไม่ถูกค่ะ​ ขนาดเเค่พาไปส่งที่รใรเขายังไม่ไปให้​น้าก็บอกไหนต้องปิดร้านเสียรายได้​ ค่าน้ำมันเเพง​ ไม่มีคนดูหมา​ คือเเล้วตอนหมาป่วยปิดร้านขับรถไปส่งที่คลีนิกอย่างดีปิดร้านเเบบม่รีรออะไรเลยคือไม่ใช่เเค่อันรี้ค่ะนุยอมรับว่าน้อยใจนะเเต่ไม่อยากเก็บมาใส่ใจขนาดกลับบ้านมหนูเข้าบ้านเเม่ๆม่เเม้นเเต่ะคุยกับหนูเลยไม่ทักถามเรียนเป็นไงบ้างม่เคยมีหนูก็โอเค​ ช่างมันไม่เป็ไรคือหนูผิดมากหรคะเเค่ไม่มาช่วยยกของงานทุกคนก็ต้องทำนะเวลาเก็บของก็ไม่เเน่นอนวันหยุดกะไม่ให้พักเลยหรอ​ เขาขายน้ำนั่งอยู่เเค่หน้าบ้านไม่ได้ไกลที่ไหน​ เเค่ไม่ช่วยยกของผิดขนาดนั้นเลยหรอต้องอยู่ใต้อำนาจเขาตลอดหรอ​ มันอึดอัดนะคะ​ อึดอัดมากๆเเต่ไม่อยากใช้อารมณ์​หนูเป็นถ้ามันปรี๊ดจริงๆจะห้ามไม้ห้ามมือตัวเองไม่ได้ ทุกวันนี้ค่าใช้จ่ายเเต่ละวันอาส่งให้ค่ะอาทำงานอยู่ตปท ตอนนี้เเม่จ่ายเเค่ค่ารถหนูอย่างเดียวกับค่าไฟนอกนั้นอาจ่ายหมดค่ะ​ ทุกวันนี้เลยค่อนข้างเก็บตัวจะคุยเเต่กับยายค่ะถ้าเขาถามหรือใช้ก็ทำนะคะเเต่ไม่อยากพูดด้วยเขาทำให้หนูรู้สึกไม่อยากอะไรด้วยเเล้ว​ เขาอยากให้เข้าร.รในเมืองหนูก็พยายามสอบเข้าให้ได้​ อยากให้ได้เกรดเท่านี้หนูก็ทำให้​ อยากให้ได้รางวัลให้ได้topวิชานี้หนูก็ทำให้ได้เเล้วบอกว่าหนูไม่รักหนูเป็นเด็กนิสัยไม่ดีหนูทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ​ ค่ะตามนั้นเเหละ

ขอโทษนะคะที่พิมพ์ยาวหรืออาจจะงงๆหน่อย​ เเต่อย่างน้อยก็ได้ระบาย